Monster 2💀 :: Oh Sehun

Bölüm 10

Gözlerimi yumup, dün olanları düşünmeye başladım.

Sehun yanağımdan öpmüştü ve gün boyu benimle dalga geçmişti.

'Dudaktan öpmemi mi bekliyordun?'

Kafamı yastığa olabildiğince gömüp garip sesler çıkarttım.

"Doktoru çağıralım mı? Yoksa izlemeye devam mı edelim?"

Kafamı kaldırıp bana bakan dört çift göze baktım.

"Siz mi geldiniz, görmemişim."

İrene ve Seulgi bana gülerek bakarken, koltuklara oturdular.

"İyisin umarım."

Kafamı aşağı yukarı sallayarak cevap verdim. Kaçırılışımdan beri İkisi benim ve Sae için çok çabalamış.

"Bu arada Jong Dae kim?" diye sordum.

"Ah o mu? Bizim Hacker'ımız seni ve Sae'yi o buldu." dedi İrene.

"Buldu mu? Ama ben kendim geldim."

"Nasıl? Sehun seni kurtarmadı mı?"

Sehun yerimi biliyordu ve beni kurtarmaya gelmemişti. Üstüme yorgunluk çökerken gözlerimi yere sabitledim.

"Biraz uyusam iyi olur."

Kafamı yastığa geri koyup, sessizce göz yaşlarımın düşmesine izin verdim. Elimi ağzıma götürüp ses çıkmasını istemedim.

Yerimi bildiği halde, gelmemişti. Sae'nin yanında durmayı seçmişti.

♤

"İyiyim gerçekten."

Joon'un gözleri kararsızlıkla bakarken, ona karşı sinirli olmadığımı fark ettim.

"Şey, sende kalabilir miyim?"

Sorduğum soruyla Joon çok sevinmiş olmalı ki hemen kafasını aşağı yukarı salladı.

"Gel o zaman gidelim."

Bileğini tutup götüreceğim sıra beni durdurdu.

"Acelen ne? Sehun işlemleri halledip gelsin."

"Hayır! Ona görünmek istemiyorum."

Joon kafasını sallayıp, çıkışa doğru yöneldik. Ayağıma değen bir kabloyla kafamı oraya çevirdim. Bu sarj aletiydi.

"Nerde buya!"

Aleti alıp, etrafında delice bir şey arayan adamın yanına gittim.

"Sanırım bunu arıyorsunuz?"

Adam elimdekini alıp sonra bana baktı. Dinozora benziyordu ve çok tatlıydı.

"Teşekkür ederim bu kaçıncı kayboluşu bilmiyorum."

"Rica ederim, onu iyi saklamalısın." diyerek güldüm.

Omzumda bir el hissedince Joon'u unuttuğumu fark ettim.

"İyi günler." diyerek Joonla birlikte çıkışa yöneldik.

"Amacın Sehun'a görünmeden gitmek, ama sen zamanını harcıyorsun."

"Harcamadım insançıl bir şekilde yardım ettim."

"Hiç değişmemişsin." diyerek güldü.

"Senin için aynı şeyi söyleyemem." dedim.

"Nasıl?"

"İyice uyuz olmuşsun."

Lafımı bitirdikten sonra hızla arabaya koşmaya başladım.