Yeniden Ergenekon : Asena

Kut

Asena olan bitene anlam veremiyordu. Başındaki eli indirip "siz Kimsiniz? Beni nerden tanıyorsunuz? Ve bana akıl vermez hakkını da nerden alıyorsunuz.?" oldukça sertti bunları söylerken. Ama onlar sükûnetini bozmamışlardı. Eski sakinliği ile "hâlâ anlayamıyor musun? Sen kutlu birisin. Tanrı seni seçti. Sen kurtaracaksın ülkeni ve ırkını. Tanrı Türk'ü koruyacak, ancak, seninle koruyacak. Haydi! Kurtar, önce kendini, sonra da herkesi." dedikten sonra hızla uzaklaştılar. Asena, anlam veremiyordu. Ne demekti bu? Dişi Kurt Asena... Bir de bu çıkmıştı, kendine bile yetişemeyen Asena, bir millete nasıl yetecekti. Hem bu kızların yüzünden kalabalığı da kaçırmıştı. Şimdi, eve gitmeliydi. En azından o öyle düşünüyordu. Düşünceli bir şekilde yürürken sokaktan çıkınca, o köpeği gördü yine. Tekti bu kez. Heyecanlı heyecanlı geldi yanına. Asena köpeğe gülümsedi, yalancı bir gülümseme idi bu. Eve yaklaşınca eline sigara aldı. Asansöre bindi, kapıyı açıp içeri girdi. Sigarayı yakmak için ocağa yöneldi. Sigarasını yakıp balkona çıktı. Apartman kapısı önünde 3 kurt vardı. Bekliyorlardı, sanki nöbet tutuyorlardı. Gözünü biraz uzaklara götürdü. Parkta da birkaç kurt daha, devriye atan polisler gibi bir yukarı bir aşağı gidiyorlardı. Hem bunlar normal kurt değildi. Daha büyük, daha asillerdi. Bunlar Bozkurt'tu. "kendi kendini kandırıyorsun Asena, senden köy de olmaz kasaba da. Hele memleket hiç olmaz... Boşa heyecanlanma." dedi kendi kendine. Sigarasını atıp girdi içeri. Kafası çok karışıktı. Doğarken annesini öldüren biri, nasıl bir milleti kurtarabilir ki. Kut, yanlış kişiye inmişti. Kutlu kız o değildi, biliyordu. Peki o kızlar kimdi? Kesin okuldan birkaç kişi onunla dalga geçiyordu. Uyuması gerektiğini düşünerek yatağına yöneldi. Üzerini değiştirmeden uzandı yatağına. Gözlerini yumdu. Boğazından çıkan hırıltıları duyunca önce horladığını düşündü. Daha sonra da sigaradan dolayı olduğunu. Çünkü o Asena falan olamazdı. Düşüncelerini uykusu bastırdı.