12

45 9 0
                                    

"You have to go," Hirap na sabi ko habang lalong humihigpit ang yakap sa akin ni Jiyong.

"I know." Malambing na sagot nya bago hinimas ang buhok ko.

He put his hand at the back of my head. It makes me feel some kind of secured. It feels nice and warm.

Hindi na ako nagsalita dahil wala naman na ako sasabihin. My arms are on my side when he hugged me kaya hindi rin ako makagalaw. Not that I'm trying to push him or what. I liked that he's hugging me pero humihigpit iyon ng humihigpit habang tumatagal.

Humalo sa ininom naming alak ang amoy nya and it gave a distinct smell. I don't hate it at all. Ninamnam ko iyon dahil hindi ko alam kung kailan ulit kami magkikita.

"Are you still going to see me? After this?" This time ay inilapag nya na ang pisngi nya sa gilid ng ulo. We're so intimate that it scares me that I'll get used to this.

He's towering over me. I love our height difference. It feels right lalo na ngayong yinayakap nya ako ng matagal. It's comforting. We're both tipsy a while ago. Pinainom ko sya ng kape dahil magdadrive sya.

Pasado alas dos na. Nadulas sya kanina na may kailangan syang I meet na artist sa studio nya nang maaga kaya kinulit ko sya na huwag nang mag tagal. I don't want him to have a hangover or kulang ang tulog nya. Ayokong maapektuhan ang trabaho nya.

Nakinig naman sya kahit na obvious na ayaw nya pa umalis.

Yinakap nya ako bago ko buksan ang pinto bago sya lumabas and now, hindi ko alam kung ilang minute na kaming ganito.

"Oo naman," I answered fast. Maybe a little too fast.

I felt his lips curved into a smile habang nakalapat iyon sa sentido ko.

"Jiyong,"

"Hmm?"

"You have to go. C'mon," I slowly pushed him away pero hindi nya ako binitawan.

"A little bit more, please?"

"Why? Di ka na ba uulit?" Biro ko.

"I'll be gone for two weeks."

Tiningala ko sya. "Saan ka pupunta?"

"Home. I have a few things to take care of,"

Tumango ako. "Okay. Mag-iingat ka."

"I hope you'll miss me."

"Siguro,"

"You will."

Humalakhak ako. "Lakas ng loob mo ah?"

"I just know you will."

"Oo na, sige na. Umuwi ka na Choi Jiyong." Tinulungan nya naman ako magligpit ng mga ginamit naming dalawa. He even insisted on washing the dishes. It's like I always see something different and new with him tuwing nagkikita kami.

At last, after a few seconds, he slowly let me go.

Binuksan ko ang pinto para makalabas na sya.

"I'll call," Sabi nya habang inaayos ang suot nyang baseball cap.

Ngumiti lang ako. "Ingat."

Kumaway sya bago tumalikod at naglakad na papunta sa elevator.

I went inside and closed the door. I looked around. It felt empty somehow. I hope I won't feel a separation axiety because it will be hard for me to work or to think of working. Nag cold shower na lang ako bago matulog.





Yup! I'm That NoonaWhere stories live. Discover now