ခွမ်း!!
ပစ်လွှင့်လိုက်တဲ့ ဖန်ဘောလုံးလေး.....
အဲ့ဒီဖန်ဘောလုံးလေးက သူ့ကို ကျောပေးပြီးရပ်နေတဲ့ ရွှေရောင် ဆံကေသာပိုင်ရှင် ဆီသို့ဦးတည်လျက်.......
ဖန်ဘောလုံးလေး ကြေမွသွားတာနဲ့ အတူ
ထိုဆံကေသာပိုင်ရှင်ရဲ့ လှပတဲ့ မျက်နှာလေးမှာ ပြတ်ရှရာများက အကျည်းတန်စွာ နေရာယူလျက်...
''Young Master!!...''
''All of you... get out''
''But-
''Get out!''
ခင်ကလျာခိုင် ကတော့ သူ့ကိုမုန်းတီးသောအကြည့်တို့ဖြင့် ခပ်ဝေးဝေးမှသာ...
''မင်းငါ့ကို ဒါနဲ့ပစ်ရတဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကဘာလဲ ခင်ကလျာခိုင်?''
သူ့၏ သွေးအေးလှသောမေးခွန်း...
''ကျွန်မ ရှင့်ကို မုန်း! တယ်! ရှင့်ကို ဒီလောက် ပြောနေတာ တောင် ရှင်ဘာလို့ကျွန်မကို ကွာရှင်းမပေးနိုင်ရတာလဲ?!''
''ငါမင်းကို မကွာဘူး''
''ကျွန်မကိုလည်း ချစ်တာမဟုတ်ဘဲနဲ့ ရှင်ဘာလို့ကျွန်မဘဝကို ချုပ်လှောင်ထားတာလဲ!!?''
''ဘယ်အချိန်ထိ ကျွန်မကို ချုပ်နှောင်ထားမှာလဲ?!!''
ခင်ကလျာခိုင် နာကျည်းမှု အပြည့်နဲ့ သူ့ဆီ လျှောက်သွားပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။
သို့သော်ထိုလူသားက ရွဲ.ပြုံးနှင့် ခိုင့်လက်မောင်းကို တင်းကြပ်စွာကိုင်လိုက်ပြီး....
''အ!!"
''မင်းကို ငါသေတဲ့အချိန်ထိ ငါ့နားမှာပဲ ထားမယ် ဆိုတာပဲမင်းခေါင်းထဲ စွဲထားလိုက်''
''ရှင်..ရှင်!''
နာကျည်းနေသောသူမရဲ့ လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး
မျက်ရည်မိုးရွာနေတဲ့ သူမကို အေးစက်သောအကြည့်ဖြင့် တစ်ချက်သာကြည့်ပြီး အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်....
ဒေါက်! ဒေါက်!
''သခင်မလေး...''
မှုန်ရီဝေဝါးနေသော သူမ မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တော့
သူမရဲ့ လက်ရှိအချိန်ကို ပြန်ရောက်သွားလေပြီ...
YOU ARE READING
Dear my foreigner husband (ချစ်ရပါသောပင်လယ်ရောင်မျက်လုံးပိုင်ရှင်လေး)
随机ကဲ ကဲ ပျက်ပဲ ပျက်နေတာ ငါစိတ်မရှည်🙂wattpad.Chapter 0မှာဖတ်ပေးပါ reader လေးတို့💗💗။ မောပန်းနေတဲ့တစ်ခုနမှာ အပန်းဖြေစရာလေးရှာတွေ့စေဖို့ ဆုတောင်းပေးရင်း.... ကဲ ကဲ ပ်က္ပဲ ပ်က္ေနတာ ငါစိတ္မရွည္🙂wattpad.Chapter 0မွာဖတ္ေပးပါ reader ေလးတို႔။ ေမာပန္းေနတဲ့တစ္...
