Omega's Playtime

Chapter 2

INILIBOT nya ang tingin sa loob ng kubo na yon sa huling pagkakataon. Medyo mabigat ang loob nya na umalis doon. Ngunit alam nyang hindi sa kanya ang emosyon na yon kundi sa dating Leonia. Base sa ala ala nito, ang lugar na yon ang naging kanlungan nito. Sa loob ng mahabang panahon halos hindi nito iwan ang tahanan. Kaya siguro nya nararamdaman ang mga nararamdaman nya ngayon.

These emotions are making her a little uncomfortable. She's not happy with the fact that the former owner of this body is too scared and emotional. Hindi manlang nito sinubukang manlaban. She just cowered in fear. Sana lang may naiwan din syang emosyon sa dati nyang katawan. Para masubukan din nito ang maging matapang.

Binuhat nya ang nag iisang duffle bag. Naroon na lahat ng gamit nya. Wala na syang makitang ibang gamit sa bahay na yon na may halaga. Tanging mga damit na halos nagmumukhang basahan lang ang meron sya. She only have about five old clothes and a pair of totally worn out slippers.

She have no gadget, no money, no food. In short, she's a beggar. Halos masuka sya nang makita sa ala ala na kumakain ng mga damo at dahon  ang dating Leonia dahil sa wala itong makain.

Naghirap din naman sya noon pero hindi nya tinangka na kumain ng mga damo. Mas gugustuhin pa nyang magnakaw kaysa maging kambing.

"Leonia, apo..." Tawag ng lola nya sa labas.

Finally, nandito na sila. She's finally leaving this damn place.

Ngumiti ang lola nya nang lumabas sya.

"Nandito na yung sasakyan. Sabihin mo lang sa lolo mo kung may mga ipapabuhat  kang gamit" wika nito.

Tipid syang ngumiti "Wala po lola. Nandito na po sa bag lahat ng gamit ko."

Bumaba ang mata nito sa bag. Her grandmother stared at the small bag on her shoulder, and her smile slowly fell. Napansin nyang pinapasadahan nito ng tingin ang kabuuhan nya. She can almost see how her grandmother's heart slowly broke.

Nag unahang pumatak ang luha nito at agad na yumakap sa kanya habang humahagulhol.

Naiintindihan nya kung bakit ito nagkakaganito. Her current state explains it all. Mahahalata sa kanya na pinabayaan sya.

"I'm sorry apo, ngayon ka lang namin kinuha ng lolo mo" umiiyak na wika ng lola nya.

Malungkot syang ngumiti "It's ok lola. Nandito na po kayo. Yun lang naman po ang importante. "

'.....Leonia, dapat mas naging matapang ka.......may nagmamahal naman talaga sayo....dapat hinanap mo sila....' tukoy nya sa dating Leonia.

"How could you raise your child like this?" Galit na wika ng lolo nya sa kanyang ama habang nakatingin sa kubo na lilisanin nya "Sa dami ng silid sa malaking bahay mo, naaatim mong tumira dito ang anak mo?"

"H-Hindi ko sinasadya dad. Hindi ko alam...." Malungkot na wika ng kanyang ama.

She glared at the man....'fake....'

"Anong klase kang ama. Pinabayaan mo sya...."umiling ang lolo nya "Saamin na si Leonia simula ngayon. Looking at how you can't take care of her, siguro naman wala kang reklamo. "

Gulat na tumingin ang kanyang ama sa lolo nya "Dad-....... can't you give me a chance?"

"No..." The old man coldly answer.

Napangisi sya ng lihim. Thanks to her sharp hearing she heard their conversation.

Isinakay na nila ang kaisa isang bagahe nya. Ngunit bago pa sya sumakay nagsalita ang kanyang ama.