KABANATA 1

13 3 0
                                    

Btw, guys my story isn't perfect so expect that there's a typo graphical errors. Thank you!

KABANATA 1:

Bumasangot ang mukha ko habang nakatitig sa sketch ko. Ang pangit! Ginuhit ko kasi ang kubo na nakita ko sa panaginip ko kagabi.

Last night wasn't the first time. I always had a dream, I couldn't consider it as a nightmare because it wasn't creepy. I'm just curious, tatlong beses kona kasi itong napapanaginipan.

At hindi iyon nagbago. Tila paulit-ulit lang sa tatlong gabi. But. . . . I think it's normal.

I heaved a sigh and continue my sketch. Hindi man sobrang ganda ngunit malinaw naman. I like drawings, paintings, makeups. . . Lahat ng may kulay gusto ko.

"Señorita Isabella!"

Kumunot ang noo ko at nilingon ang pinanggalingan ng boses. It was Ana. My sister's personal maid. Ano naman kaya ang ginagawa niya dito?

Mabilis kong ginala ang mata para hanapin ang kapatid ko. My sister is just seventeen. She's a bit spoiled so everyone in the house are scared of her. Daddy liked her very much. Pantay lang naman kami ngunit iba ang trato niya sa kapatid ko dahil bata palang ito. Ganon rin naman ang pagtrato niya sa'kin noong bata pa ako. 

"Ana, can you stop following me!" Inis na sigaw ng kapatid ko. Napangiti ako dahil don. What a spoiled little girl.

The maid Ana still followed her kahit na ayaw niya. Wala siyang magagawa dahil utos ito ni Daddy. I don't know why, but Dad doesn't want us to run into our fields. I mean we love nature, I love places with colors. I like greens. At sa lupaing ito sobrang dami ko ng naipinta. And I want to paint more! Kaya lang minsan lang ako makalabas dahil bigla nalang naghigpit si Daddy.

I wanted to asked him why. Pero hindi ko nalang tinuloy dahil baka magalit sa'kin, he can be a spoiler but he's also arrogant, scarry—I mean, scarry because I saw him once, he got mad to one of our maids. Sa mukha at tindig palang ni Daddy ay matatakot kana.

Kumunot ang noo ko ng mahagip ng aking mata ang mga taong paparating. I immediately get up and fix my things when I saw them walking towards my sister.

"Isabella!" Tawag ko. Natulala kasi ito at tila naging bato sa kinatatayuan.

Who are they? Bago sila sa paningin ko.

Mabilis akong lumapit sa kinaroroonan nila. Buti nalang hindi ganoon kalayo ang lugar na napili ko para sa paguhit.

Kunot na kunot ang noo ko hanggang sa tuluyan na akong makalapit. They're all looking at me now.

"Who are they?" Bulong sa'kin ni Isabella at kumapit sa aking braso.

Hindi ko alam pero talagang unang tingin palang ay mapapahanga kana sa taglay nilang ganda at puti. They're all wearing black. Dalawa ang babae at tatlo ang lalaki.

The two girls are wearing black skinny jeans and black boots. Ngunit iba ang pang itaas. The girl with short wavy chocolate hair is wearing a strapless crop top, pinatungan niya ito ng isang itim na kardigan. While the long blonde hair is wearing black long sleeve, skinny high waisted jeans and a pair of black boots.

They're all beautiful and. . . . . Stunning!

But there's something on their eyes. It's kinda. . . . . Nevermind. Maybe because of the hit of the sunlight. Tirik ngayon si haring araw kaya siguro ganoon nalang ang mata nila.

"Who are you?" I asked using my usual calm voice. They said my voice is alluring, sabi nila sweet daw ito sa tainga ngunit hindi iyon ang sa tingin ko.

Dancing Under The Moonlight  | Uno Ventricos Laviore  #1Where stories live. Discover now