Chapter 8

7 1 0
                                    

I was panting when I woke up. Masakit ang ulo at katawan ko. I massage my forehead and look around my room.

"I'm glad that you're awake!"

Isang babae ang bigla-bigla nalang sumulpot sa harapan ko at marahang hinawakan ang aking kamay.

Her smile stretched and the dimple on her cheeks deepened. She was beautiful but something on her look strange. She's wearing white long dress and dark cloak.

"Oh darling, you must be wondering what I am wearing," aniya bago tumawa. Marahil napansin niya ang pagtataka sa aking mukha habang nakatingin sa suot niya. "May tinapos kasi akong fashion show. I just came here and visit."

I beamed at her. To be honest, my brain is kinda floating right now. Tila may gusto akong gawin pero hindi ko matukoy kung ano.

"May I know who you are?" I shyly ask. Hindi pa kasi siya nagpapakilala.

"She is Romana Ycong Laviore Texas, one of our business partner and a family. She is my wife's sister."

Agad na nilibot ko ang paningin. Mr. Laviore is here on my room! Anong ginagawa niya rito?

"Aunt Romana, can you at least leave her alone? Kagigising niya lang," a guy on the other side said. Matangkad, gwapo at Moreno. He's like a top model I'd see on billboards!  Sa suot niyang white long sleeve, its very obvious that he also has a toned body.

The woman in front of me chuckled and nod. "Okay. I'll leave now," aniya at lumayo na sa'kin. "Hihintayin kita sa office mo. We need to talk something."

Mr. Laviore only nod his head as a response. Hanggang ngayon nagtataka parin ako kung bakit sila nandito. Sumasakit ang ulo ko. Kakaiba ang nararamdaman ko ngayon. Tila may nakalimutan akong importanteng bagay pero kahit anong pilit kong alalahanin ay wala akong maalala.

"Are you alright?" The guy said. Siya ang kasakasama palagi ni Mr. Laviore. I wonder who he is.

Siya ba ang pangatlong anak ni Mr. Laviore? Sino kaya siya?

"I'm Adleriano Volkzy Laviore. Ako ang pangalawang anak. Ayos naba? Nasagot ko naba ang tanong mo?" He playfully wiggle his brows and smirk.

I just beamed at him and glace at Mr. Laviore. "Hindi ba't tatlo ang anak niyo?" I ask.

Kumunot naman ang kanilang noo at bahagyang nagkatingin. Hindi ko rin alam kung bakit ko iyon tinanong bigla. There's something inside of me that I wanted to see someone. Who's that someone? I don't know. Kaya nga nais kong makita ang mga nakatira sa mala palasyong bahay na ito. I already saw all the maids here. I meet Manang Linda and Ella. I also meet Mr. Laviore and this guy. Not once but a couple of times. Ang dalawang anak niya nalang ang hindi ko nakikita.

Isang mabigat na buntonghininga ang pinakawalan ni Mr. Laviore. The guy Adleriano Volkzy Laviore look stunned for a moment like I just said something that shock him.

"B-Bakit gusto mong makita ang mga kapatid ko?" He ask.

"I just want to know who's my boss here. Tulad mo, kung hindi ko nalaman na anak ka ni Mr. Laviore siguro normal at walang pagalang ang pakikitungo ko sayo."

"I have a meeting today," aniya bago nilingon ang kaniyang anak. "But Volkzy? You will introduce your brothers to this young lady and do my part."

Namilog ang mata ni Sir Volkzy sa sinabi ni Mr. Laviore. Samantalang seryoso naman si Mr. Laviore.

"Excuse us." Senorito Volkzy beckoned his father to follow him outside. Nagtaka ako roon kaya naman nong makalabas na sila sa kwarto ko ay palihim ko silang pinakinggan.

"Ngunit Ama—"

"No buts." Putol sa kaniya.

"He still can't control it, Ama!" Madiing sabi ni Senorito Volkzy. Hindi ko sila maunawaan.

"He can. Give him the necklace."

"But it won't last long," Senorito Volkzy countered.

Naguguluhan na ako sa mga pinagsasabi nila. But I'm still curious. Bakit at ano ang pinagtatalunan nila.

"He won't stay long. After she sees him you can let him go back to his cage!" Madiing sabi ni Mr. Laviore. Mas lalo akong nakuryuso dahil don.

Mahaba pa ang kanilang pag-uusap. Nang maramdaman ko ang mga yapak at tunog ng sapatos ay kaagad akong tumakbo patungo sa kama at nagkunwaring tulala habang hinihintay sila.

Mr. Laviore give me a normal look while Senorito Volkzy gave me a smile that didn't reach his eyes. Tumikhim siya at sinulyapan muna si Mr. Laviore bago magsalita.

"May family dinner kami mamaya. You can join our maids to serve us," aniya.

I almost rolled my eyes when I heard his not very nice suggestion. Bumuntonghininga ako at ngumiti.

"Kung ganon maghahanda na ako."

Tumango naman siya. I don't know where did I got this courage of mine. I mean, firstly I don't really like to continue this mission. Secondly, I reported everything to Daddy. I reported everything even the smallest details.

Ngunit pakiramdam ko may nakalimutan ako. I felt something is wrong with me. Something strange is happening to me. It seems like I forgot something important.

After the talk, Mr. Laviore and Senorito Volkzy went out of my room. Bago iyon ay kinamusta muna nila ako. Strangely, they're asking how's my shoulder.

Wala sa sarili akong napahawak sa sariling balikat. Namamanhid lang ang palikat ko. Pero may kakaiba akong nakita sa katawan ko. When I decided to take a bath, I saw something on my shoulder.

Basangbasa na ako ng tubig habang nakatingin sa hubad kong repleksyon sa salamin. The water is dreeping to my face down to my feet.

Kunot na kunot ang noo ko habang nakatingin sa aking mga balikat. Where did I get this scars? I thought.

Hindi ako tanga para hindi mapansin na hugis kuko ang piklat ko. But I weirdly felt something when I traced my fingers to it. It felt special. Very special to me. Sobrang espesyal para mapangiti ako ng walang dahilan.

I blink when I realize what I'm doing. Pinilig ko ang aking ulo at binilisan ang pagligo. Ghad! What's wrong with me! Nababaliw na ba ako? Why am I smiling while staring at my scars that looked like a small crescent moon tattoo?! I should be mad! Tama dapat akong magalit dahil madumi na tingnan ang katawan ko! I thought.

But really, where did I get this? Sa totoo lang hindi naman talaga siya madumi tingnan. In fact, I find it beautiful and hot. Bumagay ito sa katawan ko.

Natapos akong maligo na nakalutang ang utak. Pilit ko paring inaalala ang lahat. Alam kong may nakalimutan ako.

"Lea! Tapos kana ba?"

Napalingon ako sa pintuan. It's Ella.

"Oo, Ella! Lalabas na!"

I smiled and look at myself for the last time. Bumuntonghininga ako at pinagpag ang suot kung uniform. Uniform of a personal maid. Ito rin kaya ang naramdaman ng personal maid ko habang suot-suot ang uniform ng isang katulong? Hindi ko maramdaman ang saya habang nakatingin sa sarili ko.

Buong buhay ko nakasuot ako ng marangyang damit. Kailanman ay hindi ko pinangarap na magsuot ng ganito. Bagay naman pala sa'kin maging isang katulong. I thought. Hinayaan ko lang nakalaglag ang buhok ko. Hindi naman ito magulo tingnan.

This is it. I'll meet them. I'll meet.........him. The person who needs me. Who needs my service.

I beamed. This will be the start. Daddy should be proud of me. I will do this mission swiftly. I'll make sure of that.

Dancing Under The Moonlight  | Uno Ventricos Laviore  #1Where stories live. Discover now