YANLIŞ NUMARA| YARI TEXTİNG

4.9

"Mihrilerine tusahım ben tusah!
Tuzak değil bu...
Gönlümün içindeki, yüreğimin deliğindeki;
Mihriler...

Sabah olur, yarim.
Kalk gel bana yarim, gel bu sabah da yine bana.
Gel be, gel be gel...
Sabahında akşamın...
Ey yarim, gel..."

Dinlediğim türkü ile ağzım, burnum dağılmıştı. Regl dönemimde olan bu duygusallığım beni bitiriyordu.

Mihri türküsü canın sağ olsun.

Yazdığım Mihri kitabı ile bağdaştırdığım türkü bittiği anda telefonuma nir bildirim geldi.

Telefonumu elime aldım ve mesajlara tıkladım.

Yine o.

Yine benimki.

Timtim: Bugün vakit geçirelim?

Timtim: Ne yapsak?

Siz: Bilmem.

Mesajı gönderdiğim anda aklıma güzel fikirler gelmişti aslında. Yaratıcı buluşmalar kafamda canlanmıştı.

Timtim: Aslında... Benim aklıma birşeyler geliyor:)

Yazdığı imayı anlamam kısa sürmüştü. Kendi kendime olduğum evde, utandım.

Evet, utandım. Saatlerce seviştiğim adamın manalı bir mesajına utandım.

Siz: Eee... Bence, güzel şeyler yapabiliriz.

Allahım, neler diyordum ben!

Adama kısaca "Gel sevişelim." Diyordum. Halbuki benim düşündüğüm şeyler lise date'i idi.

Timtim: Güzel şeyler, hm... Geçen gece olanlar gibi mi?

Siz: Tövbeesstağfullah tövbee

Timtim: Pekala...

Siz: Buldum!

Bu sefer cidden bulmuştum. Timur ile uzun zamandır yapmak istediğim sokak hayvanları besleme etkinliği tam bu güne yakışır bir date olacaktı.

Ben ve Timur, sokaktaki hayvanları besliyoruz!

Bu... Harikaydı.

Siz: Kilolarca mama alalım. Köpek, kedi, kuş buğday falan. O mamalar ile hayvanları besleyelim. Nasıl fikir?

Gülümseyerek yazdığım mesajı Timur anında okudu. Bana hızlıca bir cevap yazdı.

Timtim: Söylemeyeyim diyorum ama müstakbel karımın aklı da zehir.

Yazdığı şey ile kendimi, kitap karakterim olan Mihri gibi hissediyordum. Timtim'imin o güzel sözlerine karşılık etkilenmemek mi?

Mümkün olamaz!

Siz: Mamaları sen ödüyorsun, hayatım. Ona göre.

Timtim: Tek derdimiz mama olsun...

_

"Timur! Sana sabahtan beri diyorum ki; "Bu mamaları kilitli paketlenmiş alalım." Peki ya sen? Mırın kırın, mırın kırın. Cimri misin be adam? Bu kepazelik ne olacak? Ne yapacağız? Bagaj rezil olmuş Timur! Ne yapacağız Timur?"

Üst üste sıraladığım cümleler ile biraz fazla konuşmuş olabilirdim. Sadece birazcık fazla konuşmuştum.

"Lavin, yavrum sakin. Ne bu telaş?"

Lovon, yovrom sakon. No bo tolas?

Telaş yapılacak birçok şey vardı. Giydiğim elbise beni rahatsız ediyor, kötü saç günümde yapmaya çalıştığım topuz bozuldu bozulacak, regliyim ve karnım feci ağrıyor ve telaş yapılmayacak hiçbirşeyin olmadığı talimatını aldım. Keşke, kötü şeyler sadece bu olsaydı. Müstakbel kocamın kaşı yarılmış, polo yaka tişörtünün rengi ile benim kombinim hiç uyumlu değil, arabasına kilolarca mama dökülmüştü.

Sanırım biraz abarttım; Kilolarca değil, bir iki kapça.

"Telaş mı?" Dedim sinirlenerek.  Timur bu halime güldü ve arabasındaki mamaları temizlemeye devam etti.

"Telaş." Dedi beni onaylayarak. Ofladım. Bu durumda normal olan bendim, o değil.

"Timur, bu ortam beni strese sokuyor. Yani sen fazla relaxsın ve bu hiç hoş değil." Ettiğim sitemle olayın ciddiyetini kavradı.

"Hayatım, ven relax değilim. Sen fazla paniksin." Kaşlarımı çattım ve yalandan bir kızgınlık ile ona döndüm.

"Panik mi? Yok bu az geldi. Olmadı panik atak."

"Yavrum, kadınlar anne olduklarında panik atak'a yakalanıyorlarmış. Yani bizim daha çocuğumuz olmadığında sen böyleysen, bir çocuğumuz olduğu zaman vereceğin tepkileri tahmin edemiyorum."

Söylediği şeyler ile ufak çaplı bir şok geçirdim. Bugün o kadar arsızdı ki...

"Ne anneliği, çocuğu ya!" Diyerek tatlıca bağırdığında avucunda topladığı mamaları poşete geri koydu.

"Yoksa biz malum işi yaparken, düzgün korunamadık mı? Eğer varsa öyle şeyler; Ben dünden razıyım." Diyerek göz kırptı ve hepsini topladığı mamaları bagaja koyarak arabaya bindi.

Bende şok içerisinde karşıma bakıyordum...

Arsız.

___

Bölüm sonuuu!

Arsız erkek yazmak ne kadar güzel birşey!

Yarin görüşürüz!!