VAZİFE

7.bölüm

Yeni bölümle karşınızdayım.
İnşallah beyenirsiniz.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Keyifli okumalar...

------------------------------------------------------------

Yenişehir Osman bey sarayı:
"Her kes divanda oturmuş Orhanı beklerlerdi. Ve birden bire kapıdan bir ses geldi."
Orhan: destur varmıdır beyim ?
Osman bey: gelesin Orhan.
"Orhan içeri girdiğinde onu sağ salim görünce her kes rahatlamışdı. Zira bu çok tehlikeli bir vazifeydi."
Osman bey: Evlat noldu, nasıl geçdi ? Alaeddin kervanı aldımı ?
Orhan: aldı baba aldı.
Bala: peki Alaeddini gördünmü ? O nasıldı Orhan ?
Orhan: Bala ana Vallaha konuşacak vaktimiz olmadı. Yüzümden de göründüğü gibi.
"Orhan yüzü Alaeddinin atdığı yumruklardan dolayı çok da olmasa da kötü haldeydi"
Malhun: nasıl yani. O ne demek Orhan ?
Orhan: o demek ki ana yani biz iki gardaş bir birimize düşmana vurur gibi bir birimize vurduk.
"Aslında çokda şaşırmamıştılar. Çünki bunun olacağını zaten tahmin ediyordular."
Fatma: ağabey yani Alaeddin ağabeyim nasıldı yarası falan yokdu değil mi ?
Orhan: Vallaha bacım benim gördüğüm kadarıyla iyiydi.
Osman bey: eyi eyi. Peki Orhan şehitimiz varmıdır ?
Orhan: yoktur beyim Allaha şükür. Sadece yaralılar vardır.
Osman bey: eyi öyle olsun.

Moğol karargah:
"Allaeddin karargaha varmıştı. Olcaytu han Kongarın kervanla birlikte geldiğini işitdikte hemen onu karşılamaya gitdi."
Olcaytu han: hoş geldin Kongar.
"Alaeddin atından inip eğilerek selam verdi."
Kongar: hoş buldum hanım.
Olcaytu han: görüyorum verdiğim görevi başarıyla tamamlamışsın.
Kongar: evet hanım
Olcaytu han: güzel güzel. En iyisi biz bunu benim otağımda yemek yiyerek uzunca konuşalım ha ne dersin ?
Kongar: emriniz olur hanım

1 SAAT SONRA:
Olcaytu han otağ:
"Alaeddin gelmiş ve yemeğe başlamıştılar. Yemek yerkende bu günkü kervan hakkında konuşuyorlardılar."
Olcaytu han: bu gün başarılı bir iş yaptın Kongar seni tebrik ederim.
Kongar: sağolun hanım
Olcaytu han: Osmanın elinden kervanını aldık şimdi öfkeden kuduruyordur. Hem Kongar ya şehzade Orhan onu öldüremedinmi ?
Kongar: son anda elimizden kaçtılar hanım yoksa hepsi ölecektiler.
Olcaytu han: onların kaçmasından bir şey olmaz sonuçta biz alacağımızı aldık ve bu da senin sayende oldu Kongar.
"Osman beyinde düşündüğü gibi bu görevden sonra Allaedin hanın gözüne girmişti. Artık ona güvenirdi. Hatta hanın aklında Alaeddin için başka önemli görevlerde vardı. Bu görevleride zamanla ona söyleyecekti."
"Yemek yenildikten sonra Alaeddin otağdan çıkdı ve kendi otağına gitdi."

Yenişehir Osman bey saray:
AlGon oda:
"Gonca odada sedire oturmuş Alaeddini düşünürdü. Onu çok özlemişti. Şu an burda olsa ona doyunca sarılır kokusunu içine çekerdi."
"Zaten Alaeddininde Goncadan farkı yoktu."
Bala: destur varmıdır kızım ?
Gonca: buyurasın ana
"Bala içeriye girdi ve tamda Goncanın karşısına oturdu. Haftalardır Gonca da kendisi gibi Alaeddini çok özlerdi. Gonca bunu çok belli etmese de Bala bunu anlıyodu."
Bala: nasılsın kızım ?
Gonca: eyim ana
Bala: bilirim kızım Alaeddini çok özlersin ben de özlerim zaten. Hem bak Orhanı işittin değilmi ? Alaeddinim sapa-sağlammış vazifesini bitirsin dönecek İnşallah
Gonca: İnşallah ana. Ama sanki içimde kötü bir hiss var. Sanki Alaeddine bir şey olacak gibi bir hiss.
Bala: sakın ha kızım sakın aklına böyle şeyler getirmeyesin. Sen güclü bir kadınsın. Hem Alaeddin ilk defa vazifeye gitmez ki
Gonca: öyle ana öyle
"Ana-kız biraz konuştukdan sonra Bala artık gitmek için ayağa kalktı."
Bala: iyi uykular kızım.
Gonca: sanada ana
Bala: kızım konuştuklarımızı aklından çıkarmayasın hemi ?
Gonca: tamam ana
"Gonca Balanın elinden öptü. Sonraysa Bala odadan çıktı."

"Sabah olmuştu"
Moğol karargah:
"Alaeddin uyanmış moğolların içerisinde gezer, atası için işe yarayacak bir bilgi arardı."

Yenişehir Osman bey sarayı:
"Her kes uyanmış kahvaltı etmişlerdir."
"Bu günde Kayılar Germiyana akşam yeçeği için misafir gidecektiler."

Uç pazar:
"Akşama Kayılar davetli olduğu için Germiyanoğulları hatunları akşam için sofra hazırlardılar."
Mehmet: baba şimdi Kayılar niye bize gelirler ?
Yakup bey: heç öylesine. Hem sen bacılarını özlemedimmi ? Ha Mehmet ?
Mehmet: özledim ya baba özledim.
Saadet: heya burnumuzda tütüyor kızlarım. Gelselerde doyasıya sarılsam.
Yakup bey: gelecekler hatun merek etme akşama burda olacaklar.
Saadet: İnşallah beyim.

Akşam:
Uç pazar:
"Akşam olmuş ve Kayılar Uç pazara gelmişlerdiler. Osman bey ve tüm hanesi (tabii Alaeddin hariç) göz kamaştırarak pazarından içinden geçerek Yakup beyin otağının önüne geldiler. Atlarından indiler. Yakup bey ve hanesi de onları orada beklerlerdiler."
Yakup bey: hoş gelmişsiniz Osman bey
Osman bey: hoş bulduk Yakup bey.
Saadet: sizde hoş geldiniz Bala hatun, Malhun hatun.
Bala-Malhun: hoş bulduk Saadet hatun.
Mehmet: sende hoş gelmişsin Orhan bey.
Orhan bey: sağolasın Mehmet bey.
Yakup bey: kızlarım siz de hoş gelmişsiniz
"Gonca ve Nilüfer babalarına sonra da analarına sarıldılar. En sonda da ağabeyleri Mehmet beyle."
Yakup bey: buyurasınız Osman bey otağa gecelim.
Osman bey: geçelim Yakup bey
"Her kes içeri girdikten sonra yemeğe başladılar. Bir müddet yemek yenildikten sonra beyler devket işi konuşmaya hatunlar ise sohbet etmek için başka bir otağa geçmişlerdir."

Beyler:
"Beyler moğollar ve bizanslılar hakkında konuşuyorlardılar."
Yakup bey: onların bize etmek istedikleri bütün planlarını suya düşürecez İnşallah.
Osman bey: İnşallah
Yakup bey: ama Osman bey benim kulağıma bir kaç haber geldi
Osman bey: nasıl haberler Yakup bey ?
Yakup bey: işittimki senin pusatla dolu bir kervanın varmış onu da moğollar senin elinden almış. Bu doğrumudur Osman bey ?
Osmab bey: maalesef ki doğrudur Yakup bey. Lakin biz bu baskının intikamını alacaz İnşallah.
Yakup bey: İnşallah. Osman bey ?
Osman bey: buyurasın Yakup bey
Yakup bey: Alaeddin bey... o hala aynı vazifedemi ?
Osman bey: evet Yakup bey
Yakup bey: peki ya bu ne vazifedir ki böyle uzun çekmiştir ?
Osman bey: vazifenin ne olduğunu diyemem. Lakin bu vazifenin yalnızca Kayılar için değil bütün türklerin yararına olduğunu diye bilirim.
Yakup bey: anlamdım Osman bey. İnşallah Alaeddin evladımızda sağ salim gelir vazifesinden.
Osman bey: İnşallah

Hatunlar:
Saadet: ee siz nasılsınız kızım ? Gonca ?Nilüfer ?
Gonca: eyiyiz ana
Nilüfer: heya eyiyiz
Saadet: eyi olun kızım. Bala hatun ?
Bala: buyurasın Saadet hatun
Saadet: geçen biz size misafir gitdiğimizde de şimdi de Alaeddin evladımı görmezim. Nerdedir ki ?
"Alaeddin deyilince her defa Goncanın yüreği sızlardı. Aklı hep onunlaydı. Çok korkuyordu Alaeddine bir şey olacak diye."
Bala: vazifededir saadet hatun.
Saadet: bu ne vazifesidir ki böyle uzun sürer
Malhun: vazife deriz ya Saadet hatun bundan başka da bir şey demeye hacet yoktur.
"Hatunlarda biraz konuştukdak sonra artık geç olmuşdu. Ve gitme vakti gelmişdi ve Kayılar vedalaşıp Yenişehire gitdiler."
.
.
.
.
.

Bu bölümünde sonuna geldik.
İnşallah beyenirsiniz.
Yazım hatası varsa afolla.
Şimdilik görüşmek üzere...