All I Need (One-Shots)

Robotic and Mechanic - IW Spoilers-

Medyadaki fanartı görünce bir şeyler yazmak istedim. Filmi izledikten sonra aklıma gelen ilk şeylerden biri "OMG, Tony ve Nebula yalnizlar uzaydalar teamup gormek istiyoruuum" idi. Üzerine sonra birçok fanart yapıldı tabii ki, fandomda hiçbir zaman sadece siz düşünmezsiniz ❤ Muhtemelen görmeyiz, o yüzden şimdiden yazmakta fayda var :D

"Tony&Nebula Friendship"

________________________________________________________

İşler bu noktaya gelsin istememişti.

Nebula, ileride, büyücünün yanında oturan zırhı parçalanmış adama bakarken sadece bunu düşündü.

Burada olmak istememişti.

Kimin olduğunu bilmediği küller hafif rüzgarda uçuşurken o tarafa döndü. Bundan bahsediyordu işte. Thanos'un hazırladığı sondan, işe yaramaz arkadaşlardan, saçma 'biz bir takımız' olayının bir işe yaramayacağından.

Aptal Quill.

Takım bu işe yarıyordu işte. Biri ortaya çıkıp her şeyi mahvetsin, herkesin çabasını yerle bir etsin diye.

Gamora'nın biricik aşkı... Burnundan bir nefes vererek başını küllerden çevirdi.

Bir çocuk, orada dikiliyordu. Nebula onun neredeyse bebek olduğunu görebiliyordu. Bu cehennemde ne işi vardı? Sevimli bir yüzü olduğunu söyleyebilirdi, eğer Gamora olsaydı. Ve tüm bu saçmalık için çok küçük...

Çocuğun ifadesi birden değiştiğinde ilk Nebula anladı.

Oh, hayır...

"Bay Stark?"

Nebula göz ucuyla adamın onlara doğru döndüğünü görürken büyücünün de yok olduğunu fark etti.

Çocuk, Stark'a doğru adım attı. "Ben- ben iyi hissetmiyorum-"

Nebula, kalbinin olması gereken yerde tıkırtı duyduğuna yemin edebilirdi. Çok küçüktü... Ilk bir yerleri kesilip, metal parçalarla yenilendiği zaman kadar küçüktü. Gamora kadar küçüktü. Onu ilk gördüğü zamanki kadar.

Thanos'un pençesine düşen yüzlerce çocuktan sadece biri...

Stark anında ayağa kalkarak o tarafa yönelirken çocuk da yeniden adım atmaya çalıştı.

"Iyisin-" diye başladı Stark ama hepsi, görüyor olsalar tüm evren, şu an ne olduğunu biliyordu.

"Ben- ben istemiyorum- Bay Stark-"

Çocuk Stark'ın kollarına devrildiğinde Nebula gözlerini çevirdi.

Zavallı oğlan.

"Shhh... Iyisin-"

"Ölmek istemiyorum Bay Stark- ölmek istemiyorum- lütfen, ölmek istemiyorum-"

Nebula yeniden onlara döndüğünde çocuğun yere serildiğini görürken, oğlan yine konuştu.

"Üzgünüm..."

Stark garip bir ses çıkardı ve çocuk başını ondan çevirdi. Nebula, oğlanla göz göze geldiğinde, onun yüzündeki kasların gerildiğini fark etti. Bacakları küle dönüşmeye başlamıştı ve keskin gözleri çocuğun gözlerindeki yaşları seçebiliyordu.

Nebula, çocukluğundan beri ilk defa, onu rahatlatmak uğruna dudaklarını gerdi. Dilediği şey rahatlatıcı, cılız bir gülümsemeydi ama nasıl göründüğüne dair bir fikri yoktu. Nasıl gülümsenildiğini bile bildiğinden emin değildi. Gamora'yı örnek aldı sadece.