ÖLMEYEN RUHLAR DUVARI

5.PERDE

Uzun bir aradan sonra çok güzel bir bölümle geldimmmm:) Lütfen görüşlerinizi ve oylarınızı eksik etmeyin.Kurguma destek çıkmanız benim için çok önemli♡

Siz ne kadar yorum yapar ve görüşlerinizi bildirirseniz ben de o kadar motive olup yazabilirim.Desteğinizi ve düşüncelerinizi bekliyorum🥰😇

Okuduğunuz tarihi buraya not düşebilirsiniz.

Ve buyrun bölüm sizlerle💁‍♀️

♧

Profesör son sözlerini söyleyip eşyalarını toplayarak sınıfı terk ettikten sonra rahat bir nefes saldım.Dönemin bitmesine az kalmıştı ve ben sınavlar,ödevler,staj derken fazlasıyla bunalmıştım.Ah bir de şu son olanları,hayatıma girenleri unutmamak gerekir.Evran ile gece vakti sahilde görüşmemiz üzerinden iki hafta geçmişti.Havalar iyiden iyiye soğumuştu artık,karın yeryüzüne inmesi an meselesiydi.Amfideki koca camdan görünen dışarıyı kontrol ettim.Yağmur yağacak gibiydi.Bulutlar kendilerini griyle doldurmuş,kabartmış,saatler sonra patlayacak gibiydi.İçimdeki kasvetli havaya bir de dışarıdaki gerçek koyu hava eklenince bunalmaktan kaçamıyorum.Acıkmıştım da,midem guruldayıp duruyordu.Dün gece geç uyuduğum için bu sabahta geç uyanmış ve okula yetişmek için hiçbir şey yiyememiştim.Öğle arasına girmiştik.Telefonumu çıkardım.Kerem'i aramak istiyordum,belki dersi boşsa onunla birlikte yiyebilirdim.Kalabalıklarda tek başıma olmak istemiyordum.Boşalan sınıfta tek tük kalmıştık,onlar da çıkacaktı birazdan.Kitaplarımı çantama koyup yerimden kalktım.Amfinin basamaklarını iniyor bir yandan da aramama cevap veren Kerem ile konuşuyordum.

"Alo? Neredesin?"
"Dersteyim."

Kıkırdadım, "Manyak...Hoca görürse hiç iyi olmaz biliyorsun değil mi?"
O da benim gibi ama kısık sesle kıkırdadı,hocaya yakalanmak istemiyordu. "Bunlar beni korkutamaz,sen de bunu biliyorsun değil mi? Eee... Sen neredesin?"

Sınıftan çıkmış uzun,boş koridor boyunca sakince yürüyordum.
"Şimdi dersten çıktım.Acıktım,bir şeyler yiyeceğim.Sen de gel,diyecektim."

Sıkıntıyla ofladığında bir sorun olduğunu anladım, "Hoca dersi erken bitirecek gibi durmuyor.Sen beni bekleme,zaten çıktığımda ararım seni."

Kurduğum hayallerim suya düşmüştü,dudağımı sarkıttım, "Peki...Olsun,deneyeceğim tek başıma gitmeyi."

"Kendine iyi bak,bir şey olursa mutlaka ara."

"Tamam,sen de öyle.Hoşçakal."

Telefonu kapatıp cebime soktum,boş koridorları geçmiş merdivenleri inmiştim.Fakülte bugün boş gibiydi.Ya da ben yemek yemek için çok geç kalmıştım fakat diğer dersimin başlamasına saatler vardı.Aklımdaki fikir yavaş yavaş yemeğimi yerken kitap okuyabilmek veya ödevlerim için alt plan oluşturmaktı.Kafamı dinlemek istiyordum.Şule aklıma geldi aniden.Bu iki haftadır derslere girmiyor,ortalıkta görünmüyordu bile.Merak ediyordum  doğrusu,ulaşamıyordum da ona.Benim dışında bildiğim tek arkadaşı Akel'di fakat Burcu'nun yanındayken de böyle bir şeyden bahsedip huzurunu kaçırmak istemiyordum da.Burcu zaten fazlasıyla yorgun ve kafası doluydu.Başına dert açma işini yengem fazlasıyla yerine getiriyordu.Onu da aramayazdım,dersi olmasa bile ödevlerini halletmek zorundaydı.Tıp okumak gerçekten de çok ama çok zordu.