CHAPTER 4: Lawyer

1.9K 120 1
                                    

Ivy's POV

Binuksan ko ang kwarto ko at lumabas pero bahagya akong nabigla ng kaunti ng makita si Eivan na ka lalabas lang ng kwarto nya habang may suot na jersey na damit na may tatak na '28' sa likod at harapan.

Ramdam kong bahagya din syang nabigla ng makitang ayos lang ang kalagayan ko, Tsk. He really wants me to suffer, huh?

[Flashback]

Jeffrey tried to kiss me but I dodge and looked at him. Not so fast. "Gave me the cure," I said seriously to him habang inilalayo siya sakin.

He shakes his head before looking at me. "What are the effects of it?" He asked. Tumingin ako sa relo ko, 12:00pm na.

"Headache, stomach ache, vomiting blood," I said.

"It will attack in a few minutes," I continued. Lalong kumunot ang noo nya sakin.

"How did you know?" Takang sabi nya.

"I already got poison before" Malamig na mata ko syang tiningnan. Saglit nya akong tinitigan bago maglayo ng tingin. May kinuha syang maliit na bottle sa drawer ng table nya, at kumuha din ng Syringe, My eyes widen, is he still thinking about killing me?!

Agad akong tumayo at nilayuan sya habang nakatingin sa syringe na hawak nya, "Your still thinking about assassinating me, aren't you?" Diretso kong sabi habang lumulunok na nakatingin sa matalim na karayom ng Syringe nya.

"What?" Taka at nakakunot noo nyang tanong.

He almost kill me before with that thing!! Tiningnan ko lang sya ng napakaseryoso at unti unting umantras pero nagtaka ako ng bigla na lang syang tumawa sakin.

Napakunot ang noo ko, Alexander Jeffrey Caddel? is famous for being a cold and expressionless genius doctor... Laughing? In front of me?!

"Looks like the world has gone mad," I think while frowning at Jeffrey that still laughing like crazy.

is he acting??

is this part of his act?? I won't fall for that. Lumapit na ko sa kanya ng tumigil na sya sa pagtawa, bahagya nya kong tiningnan. At nagbago ang ekspresyon ng mukha.

"You're weird... Why would you assume I would kill you" Seryoso Nyang sabi, I look at him with a weird look,

I'm weird? He's the weird one! kanina lang tawa sya ng tawa tapos ngayon back to old self na ulit? Tsk. Why would I think he will kill me?! He almost kills me in the past!

Nang hindi ako sumagot he sigh. "Are you afraid of this?" Tanong nya sakin. Pero hindi ako sumagot at umantras dahil lapit sya ng lapit sa direksyon ko.

"No! I'm not..." Kunot noo kong sabi sa kanya habang nakatingin sa mata nya na patuloy parin sa pagantras.

Habang umantras ako, ramdam kong tumama na ako sa pader, aalis sana ako pero bigla akong kinorner ni Jeffrey sa pader. Lalo nya kong nilapitan kaya sinandal ko ang ulo ko sa pader.

"Relax..." He whispered to my ears while leaning closer.

"This is a medicine not a toxin" Mapang-akit niyang bulong sa tainga ko. Tss!

[End of Flashback]

"How come your okay?" Seryosong sabi sakin ng kapatid ko habang nilalapitan ako, kita sa berde nyang mga mata ang pagtataka, pumaskil ang ngisi sa labi ko at inosente syang nilingon.

"Why? are you expecting something, Eli?" Nakangiti kong sabi sa kanya, nagsalubong ang kilay nya dahil sa sinabi ko. Ang pangalan nyang Eli ay nagmula sa kanyang pangalan na Eivan Lennox Ignacio. Our mom used to call him that, but since she died, he hates everyone else calling him his nickname, Eli. 

"What did you call me?" Lumamig ang boses nya sakin pero hindi ako nagpatinag at nilapitan sya tsaka hinaplos ang ilong nya. Napangisi ako mentally dahil ramdam ko ang pagkapikon nya sakin. Kita ko ang pamumula ng mukha at tainga nya sa galit.

"Eli," I said while smiling at him. Our mom used to do this to him. And Eivan always hates copycats. He must be pissed right now that I'm copying Mom's hobby on him.

Tumingin sya sakin ng normal pero ramdam ko ang itim nyang aura na parang anytime, kaya kong patayin, pero patuloy parin ako sa pagngiti sa kanya. Dahil alam kong hindi nya ko kaya pang patayin ngayon dahil buhay pa si Dad, Dad and Eivan don't have a good relationship since Mom died in the past.

That's one of the reasons why he brutally kills him without mercy. Tiningnan ko lang sya sa mata, His green eyes we're looking at me with murderous look. I want to throw up right now, my actions are disgusting to me. But I love seeing his reaction being pissed at me. Napatigil kami sa pagtitigan ng tumawag si Tita Andrea samin mula sa hagdan habang sinisilip kami.

"Ivy, Eivan the game is about to start" Nakangiti nyang sabi samin. Nauna nang bumaba si Eivan sakin at sinundan lang namin sya ng tingin ni Tita Andrea, papasok na sana ulit ako sa room ko pero tinawag ako ni Tita Andrea.

"Ivy, Are you coming?" Nakangiti nyang tugon. Napatigil ako.

Me? Coming?? Baka mapaaga ang pagpatay sakin ni Eivan. Tss. I force a smile on her. Tita Andrea was the only innocent among us. She's like our mother. She doesn't know about the Organizations. About the killings, she's the most innocent among us,

"I have an important person to meet, Tita. I'm sorry I can't come" Nakangiti kong sabi sa kanya. Kita ko ang pagkadismaya ng mukha nya sa sinabi ko.

"I'll promise, babawi ako sa susunod Tita," I said to her while smiling before I close the door,

Pumunta ako sa kama at nagtaklob ng kumot, ramdam kong lalamunin na ako ng antok pero agad akong napabangon ng may maalala ako, nawala ang antok sa sistema ko at agad na nagpunta sa may salamin ng kwarto ko at kinuha ang yellow sticky note na nakadikit sa salamin.

"Pick up Maximilian from his flight. Location, Freud International Airport"

Yan ang nakalagay sa sticky note, hindi ko alam kung bakit bigla nanginig ang labi ko, ramdam ko rin ang pag iinit ng mga mata ko, napahigpit ang hawak ko sa nota.

A drop of tears suddenly escapes from my eyes.

Lynch Maximilian Kardashian, my childhood friend in the past, he is my lawyer and teacher, Dad entrusts my safety to him. He was the only one who did'nt leave me until the day my father died, Sya ang taong nagprotekta sakin sa kamay ni Eivan noong heiress palang ako hanggang maging Empress nako ng Mafia World.

He taught me how to fight, how to kill, and how to protect myself. But in the end. I'm the reason why he died. He got killed by Hadrian... He died in the hands of my Fiance. Why?

Hadrian attempted to shoot me on the day of our wedding day, but Maximilian saved me. He blocked the bullet with his body. I wipe my tears away. Since my poison is removed, there's no reason for me to be bedridden.

"I will not let you die in his hands again, Maxy..." I whispered seriously while dropping off the note and heading toward the bathroom.

Vengeance ResurrectionWhere stories live. Discover now