Zaman buldukça yazmaya çalışıyorum. Hikayeme yaptığınız güzel yorumlar için çooook teşekkür ederim. Şimdiden iyi okumalar :)
6. Bölüm: bölüm repliği "çok korktum kuzey kimse gelmicek diye çok korktum..."
Bana aşık olduğunu söyledi. İnanmak istediğimi anladığımda kendime gelmem gerektiğini biliyordum.
"Hala ayılamadın sanırım. Hadi biraz uyu sen ben gideyim."
Yataktan kalktığımda kolumu tuttu.
"Hayır izlem. Kendimdeyim."
Çok ciddi bir surat ifadesi takınmıştı.
"Ben gidiyorum sen dinlen hadi"
Yataktan kalktı ve yavaş adımlarla arkasına bakmadan odadan çıkıp gitti. O an kendimi yapayalnız hissettim. Neden böyle olduğunu bilmiyordum sadece onun kollarında olduğum her anda kendimi güvende hissediyordum.
Aşık mıyım? Hayır aşık değildim. Ama ben ona bağlanmıştım. Ona öyle bağlanmıştım ki. Bir insanı sevmek bir yana bağlanmak ne kadar acı vericiydi. Onu düşünmeden edememek...
Gözlerimi açtığımda etraf aydınlıktı. Yavaşça yataktan doğrulduğumda sabah olduğunu fark ettim. Gözlerimi ovuşturdum. Üzerimdeki pikeyi fark ettiğimde ise kuzeyin yanıma geldiğini anladım. Hızlıca yataktan kalktım ve aşağı indim. Aşağı indiğimde ise evde hiçkimse yoktu.
Gittiğini anlamıştım. Mutfağa gidip kendime dolaptan bir su aldım. Suyu içerken tezgahın üstündeki notu fark ettim. Notu açtığımda ise şok olmuştum. Elimde tuttuğum şişe birfen yere düşmüştü. Titreyerek notu okumaya devam ettiğimde dizlerimin bağının çözüldüğünü fark ettim. Kendimi o an yerde bulmuştum. Elimdeki acı kolumu sızlatıyordu. Yere düşüp kırılmış cam elimi kesmişti. Ama canımı yakan bu değildi. Okuduğum o tüm kelimeler,kalbimi kesip atmıştı...
...
O gün işe gitmedim. Sadece telefonumu kapatıp bütün günümü evde geçirdikten sonra hızlıca yukarı çıktım. Kendimi duşa attıktan sonra üstümü giyinip arabama atladım. Gece kulübüne sürmüştüm istemsizce. Tanıştığımız o kulübe. Arabadan indim ve kulübe girdim. Gene o kulak tırmalayan ses.. ama bu sefer beni rahatsız etmemişti. Hızlıca bara oturdum ve gene aynı içkiyi söyledim. Ama bu sefer farklıydı. Bu sefer kendimi kaybedene kadar içecektim.
Bardaklarım art arda geldi. 3-4-6 derken 8. Bardağı içiyordum. İyice kendimi kaybetmiştim. Artık bir şey hissetmiyordum. 9. Bardağı içtiğimde biri kolumu tuttu.
"Yeter artık içme"
Gözlerim bulanık görüyordu. Kim olduğunu sezemediğim o adam bana birini çağdıştırmıştı.
"Kuzey"
"Efendim?"
"Kuzey gerçekten sen misin"
"Hanfendi anlayamıyorum"
O değildi. O olmaması sinirlerimi bozmuştu. Hızlıca yerimden kalktığım sırada yere düştüm.
"Dikkat et"
Elimden tutarak beni kaldırdığında onunla olmak istemiyordum.
"Bırak beni"
"Şşştttt tamam gel hadi"
Kolumdam tutup beni sürükleyerek dışarı çıkardı.
"Bırak beni"
"Şşttt tamam"
Arabaya bindirmişti. Kafam dönüyor,gözlerim kararıyordu. Başımda inanılmaz bir ağrı varken yanımda duran kişinin söylediği şeyleri anlamıyordum.
