karanlığın sessiliği

10. bölüm

Hepinize selammm

Özcelikle kapağın bölümle pek alakası yok ama ben kuzey karakterimizi bi görün istedim..

Uzun aradan sonra gelen seyrek bölümler canınızı sıkıyor biliyorum ama bende kendime göre ayarlamaya çalışıyorum derken olmuyor..

Bir okuyucumun tavsiyesi üzerine bir gün belirlemeye karar verdim. Aslında aklımda vardı ama bi güne sabit olarak bölüm atamam diye düşünmüştüm. Yapabilirim bence.

Size iç dökmeye geçmeden artık her çarşamba bölüm atacağımı söylemek istedim. Hepinizi sevindireceğini düşünüyorum..

Şimdi ufak bir yakınma yapacağım. Instagram hesaplarını dondurdum. Böylesinin bana daha iyi geleceğini düşünerek bunu yaptım. Şu sıralarda bana iyi gelen tek tük şeylerle idare edip biraz daha kendimle ilgili şeyleri düşünmeliyim sanırım. Bu sürede istikrarlı kalabilirsin ne mutlu bana... Sizleri daha fazla tutmadan hikayeye geçiyorum. Çok güzel bir bölüm bizleri bekliyor...

10. Bölüm

Belimi tutmuş kafasını kafama yaslamışken ona sarılıp sarılmamam konusunda tereddüt etmiştim. Masum bir çocuğun annesine ihtiyaç duyduğunda o an hızlıca ona gidip koşar ya, kuzey de şu an tam olarak böyleydi.. bir çocuk gibi ilgi bekliyordu sanki. Bir çocuk gibi sevgi bekliyordu sanki. Güvenebileceği bir kol bekliyordu sanki...

"Benimle olur musun

..Sana tekrar sahip olabilir miyim"

Gözlerimin içine bakmış evet de lütfen der gibi bakarken o an mantığımı bir kenara bırakıp kemdimi ona bırakmam gerektiğini hissettim. Belimden düşen ellerini tuttum,çenemi dikleştirdim ve gözlerinin içine tekrar baktım.

"Bu gece..

..Bu gece seninleyim kuzey.."

Ayak parmaklarımın ucuna çıktım ve dudaklarımı dudaklarıyla buluşturdum. Elini tutan elim yavaş yavaş onun çenesine doğru ilerlerken o ise belimi tutmuş beni iyice kendine çekmişti. Dudakları dudaklarımı narince emerken belimi tutan elleri sıkıca sanki gitmemi istemiyormuş gibi beni sarmış, parmakları ise saçlarımı yavaşça okşuyordu.