ငါကဗီလိန်! [Uni + Zaw]

Ch 8

[A/N အရမ်းကြာသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒါ့ကြောင့် Ch 8.2အခွဲပိုဒ်လေးနဲ့ ပြန်ချော့ပါရစေနော်၊]

မင်းသွန်းညှာနှင့် လရောင်ငေးတို့နှစ်ယောက်သား အခြေအနေတို့ကိုအကြမ်းဖြင်းဆွေးနွေးပြီးနောက်အခန်းထဲမှထွက်လာတာကြာပြီဖြစ်သဖြင့်စာသင်ခန်းထဲပြန်လာလိုက်ကြသည်။နှစ်ယောက်သား စာသင်ခန်းထဲသို့ရောက်သော် စာသင်ခန်းအပေါက်ဝမှာတင် နှင်းစက်လင်းက သူတို့အနားသို့ ခပ်သုတ်သုတ်လာ၍ အလောတစ်ကြီးပြောလေသည်။

  "ဟဲ့ မနက်ကလေ၊ မင်းခေတ်လှိုင်းနဲ့နင့်ကိုဝင်တိုက်တဲ့ ဟိုကောင်လေး ဆေးရုံရောက်သွားပြီသိလား.."

   "ဟမ်၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်းဟ၊ မနက်ကတောင်အကောင်းကြီးပါ.."

   "ငါလဲမသိဘူးဟ၊ စောနကပဲ ဆေးရုံကားနဲ့ဆေးရုံခေါ်သွားခံလိုက်ရတာ၊ သွားကြည့်တဲ့သူတွေပြောတာတော့ သူ့ရဲ့လက်ခုံနှစ်ခုလုံး ဓားနဲ့အမွှန်းခံထားရပြီး ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့လောင်းချခံထားရတယ်တဲ့..."

မင်းခေတ်လှိုင်းကပါ စကားဝိုင်းထဲဝငိပြောလိုက်သည်။မင်းခေတ်လှိုင်း၏စကားကြောင့် မင်းသွန်းညှာတစ်ယောက် သူ့လက်ခုံပါဖျဥ်းကနဲဖြစ်သွားရသည်။ကျောင်းဆေးခန်းနှင့်တင်မရပဲ ဆေးရုံကားပါခေါ်ရသည်ဆိုလျှင် ကျိန်းသေပေါက်အခြေအနေဆိုးဝါးနေ၍ဖြစ်ပေမည်။

  "လက်ခုံကိုဖြတ်မိတာဆိုတော့ သွေးအများကြီးဆုံးရှုံးရုံကလွဲပြီး ဘာမှမထိခိုက်လောက်ပါဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အသက်နဲ့အဝေးကြီးပါပဲ၊"

လရောင်ငေး က တွေးဆဆနှင့်ဝင်ပြောသည်။လရောင်ငေး၏စကားကိုမင်းသွန်းညှာနှင့် နှင်းစက်လင်းကလဲ ခေါင်းတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်နှင့်ထောက်ခံသည်။အတင်းပြောချင်ဇောနှင့် လရောင်ငေးကိုမမြင်ရှာသော မင်းခေတ်လှိုင်းသည် ယခုမှ မင်းခေတ်လှိုင်းကိုမြင်ကာ ချောင်းတွေပါထဆိုးတော့သည်။

  "အဟွတ်၊ အဟွတ်"

  "ချောင်းဆိုးရင်း အသက်ပါပါသွားဉီးမယ်နော်၊"

နှင်းစက်လင်းကရုပ်တည်ကြီးနှင့် မင်းခေတ်လှိုင်းကိုအားရပါးရဖဲ့လိုက်သေးသည်။မင်းသွန်းညှာကမူ စပ်ဖြဲဖြဲနှင့် စိတ်ထဲတွင် လရောင်ငေးနှင့် မင်းခေတ်လှိုင်းကို Shipပင်shipနေလိုက်သေးသည်။လရောင်ငေးကမူ သူတို့အဖွဲ့ဆီအာရုံမရောက်ပဲ သူ့ဘာသူ ဟိုကြည်ဒီကြည့်နှင့်ပင်။