NERD SPARKS

Chapter 28

Dust POV

"Let's rewrite our story if the world allow us in another life. No date, No place, No time will count this time, true love is unexpected so I'll wait when that time will come..."

"Please say yes for me in another life, could you? I always love you my Moon..."

"I love you My Love..."

My last words before I took my first step away from her. I did not regret everything about it.  At first alam ko na na hindi na talaga maibabalik ang nakalipas na. It's true and it hurts. Though it's just a misunderstanding pero past is past and I hate it.

Parang di ko kayang makita na kaya niya na kahit wala ako. Isa-isa kong pinapahid ang luha sa pisnge ko habang papunta sa kalesa pabalik ng bahay ko. Tatlong oras ang biyanahe ko para makita ko siya ulit. It felt like yesterday na nasa kama ko siya makitang mahimbing na natutulog pero you really can't expect everything, magbabago talaga kahit ang mundo.

Napabuntong hininga ako ng malalim habang nakatingin sa malapad na lupain ng mga Vicento, napakapresko ng hangin na tumatapik sa balat ko. Hindi parin humihinto ang patuloy na pagtulo ng luha ko.

Siya lang ang iniisip ko mula pa kanina ng dumating ako hanggang sa umalis na ako sa bahay niya. I don't know how much I love her. Hindi ko maipaliwanag, ngayon ko lang naramdaman ang ganitong klaseng sakit.

Honestly kung hindi ko nakilala si Night I think I will never gonna see her face again. Matagal ko siyang hinanap but I found her because of someone. Night and I met nang pumunta ako para bumili ng flowers para kay mommy. He also looking for many and I was to pick rose nang marinig kong magsalita pa siya non. Sinabihan niya ako kung kanino ko daw ibibigay and I said for mommy. Napangisi lang siya nun pero nilahad niya sakin ang
tulip na kulay pink and white. I just smiled at him. Sabi niya mas bagay daw kung iyan ang ibibigay ko kay mommy.  We talked that day and then after so many times na pumupunta ako we became friends and kaya pala parati ko siya nakikita sa flowers shop dito kasi he owns it , then I met her, Lovely. He mentioned about her and at first I thought baka kapangalan lang niya pero not until I saw her with her. Doon nawasak ang mundo ko.

She's with Night and after four years of searching, sa kanya ko lang siya makikita and she's really happy with him. I don't have the right to complain about it because seeing my love so happy is nothing I can ask for to the universe.

Yes, I think letting her go would be fine. It'll take time but It will be okay. I'm Dust after all.

*************************************

It was already dark when I decided to go outside. Kanina pa kasi ako nakamukmok sa room ko at kanina ko pa pinipigilan every time na tutulo ang luha ko. Napakasakit kasi nang nararamdaman ko.

I look stupid. I'm facing the stars together with the Moon above. It was dazzling.

Nasa fountain ako nakaupo ngayon, nasagilid ko lang din si Bogart. Kanina pa siya nandito, ewan ko pero parang alam din niya na may pinagdadaanan ako. I smiled at him.

"bogart baby come to daddy..." agad naman siya umupo sakin at minukmuk ang sarili sa lap ko, mukhang dito siya matutulog.

Habang hinihimas ko ang ulo niya nakatingin parin ako sa kalangitan na puno ng nagagandahang bituin at nagiisang buwan.

"My Love, why do two hearts needs to meet if they are not destined for each other?" tears non stop falling through my cheeks. Ito din ang tanong niya sakin sa papel na yun. 

Napasinghot ako ng hangin tsaka ako pinahiran ang buong mukha ko ng kamay ko.  Napatingin ang aso ko sakin. "Yes bogart?..."    "daddy's fine...go to sleep na, I just missed mommy..." natawa ako ng kaunti pero sinunod naman ako ni bogart he really understands how I feel right now.