ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းကိုချစ်လားမချစ်လား
ဘာမှမသိဘေမဲ့ထယ်ယောင်းသူ့ကိုအလိုလိုက်နေရင်ပျော်နေသူမို့တစ်ခြားဘာမှမတွေး~
"အသားပေါင်းလေး အရမ်းအများကြီးမစားနဲ့တော့
ဗိုက်နာလိမ့်မယ်~"
"မနာပါဘူး hyungလဲစားဦးလေ~"
မနက်စာကိုအစပ်နဲ့စတင်တဲ့ဂျောင်ကုက
ကင်မ်ချီတို့ဟူးဟင်းရည်နဲ့ထမင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့
စားခွင့်ပြုလိုက်တာကို အရမ်းအများကြီးစားနေတော့တာ~
"တော်ပြီကိုယ်လဲမစားတော့ဘူး အသားပေါင်းလေးလဲမစားနဲ့တော့ အစပ်တွေအရမ်းစားလွန်းရင်မကောင်းဘူး~"
"မများပါဘူး အခုမှနည်းနည်းဘဲရှိသေးတာကို~"
"မနည်းတော့ဘူးများနေပြီ အခုတော်လိုက်တော့
စားချင်ရင်ညနေမှဆက်စား ဟုတ်ပြီလား~"
"ညနေကိုစားခိုင်းမှာသေချာလို့လား~"
"သေချာတယ် အခုတော်တော့နော်~"
ညနေပြန်စားရမယ်ဆိုတော့ဂျောင်ကုလဲ
စားလက်စကိုချကာကျောင်းသွားချိန်မှာတော့
ထယ်ယောင်းကလိုက်ပို့ပေးပြီ~
"ဒီနေ့ဘာမှမပြောတော့ဘူးနော် အရင်နေ့ကအတိုင်းဘဲ~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်စာသေချာလိုက်ကြည့်ပြီး
သေချာမှတ်သားခဲ့ပါ့မယ်~"
"တော်တယ်...ပြွတ်စ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းတော့
အခုမှပထမဆုံးအကြိမ်နမ်းတာမဟုတ်တာတော့ကြောင့်
ဂျောင်ကုလဲရုန်းမနေတော့~
"သွားတော့မယ်~"
"အွန် အွန် ဟုတ်ပြီ ကောင်းကောင်းသွားနော်~"
ကားထဲကနေဂျောင်ကုထွက်သွားပြီး
ကျောင်းထဲဝင်သွားမှထယ်ယောင်းကကုမ္ပဏီဆီသွား
အလုပ်လုပ်ရတယ်။
"မန်နေဂျာကင်မ်~"
"Nae ပြောပါceo~"
"ဒီအပတ်တနင်္ဂနွေနေ့ကို အသားပေါင်းလေးကိုဘယ်ကိုလိုက်ပို့ရင်ကောင်းမလဲ သူနဲ့သင့်တော်မယ့်နေရာလေး~"
"ဂျောင်ကုနဲ့အသင့်တော်ဆုံးကတော့ကစားကွင်းပါ~"
"ကစားကွင်းကလူမများလွန်းဘူးလား~"
YOU ARE READING
First time{Complete}
Romanceအားတင်းပြီး ပထမဆုံးပြန်ရေးတဲ့Ficလေးပါ အရင်လိုအားပေးကြပါဦး🥺 အားတင္းၿပီး ပထမဆံုးျပန္ေရးတဲ့Ficေလးပါ အရင္လိုအားေပးၾကပါၪီး🥺
