A Princess Disguise (Teenage Love Series #1)

Chapter 33: Goodbye...for now

"Yesh....Mamimiss ka namin" pag-iyak ni tita nang palabas na ako ng bahay nila. Natapos na din kasi akong mag ayos ng gamit at nasa labas na ang mga ito hinihintay na lang ang sundo

"Ayy tita....M-May letter po palang pinadala dito sina mama....Hindi daw po kasi sila ngayon makakasama sa pagsundo may inaayos pa daw po kasi" saad ko habang naiiyak na din saka ibinigay sakanya ang sulat. It was weel wrapped and hindi talaga mabubuksan basta basta

Kinuha iyon ni tita at tinago muna mamaya niya na lang daw babasahin. Ipinaliwanag ko na din sakanila ang mga mangyayare.....at tungkol sa studies ko

"Sayang mukhang hindi ka na makakapag celebrate dito ng Christmas....Hindi mo mame-meet yung mga pinsan niyang si Ken" si tita

"Ayos lang po tita.....Dadating din po tayo dun" saad ko at hindi na talaga ako natitigil umiyak

"Yesh.... Bigay mo to sa mama and tell them din that we also want to meet them " malungkot na saad ni tito habang binibigay saakin yung isang bag.

"Magkikita kita pa naman tayo diba?" Tita said with a smile of sadness

"Tita....." Huminga muna ako ng malalim kasi hindi na din ako makahinga dahil sa paghikbi ko

"Don't say that po HAHA.....Diba po Goodbyes aren't the endings because it's the new beginning" sabi ko with a smile

"Hindi pa po ito ang huli nating pagkikita" pinunasan ko yung mga luha na tumutulo sa mga mata ko

"Thank you po ha....Tita....Tito....Ken....Kahit sa maikling panahon po napalapit na ako sainyo.....Yung kahit hindi niyo pa po ako kalila-kilala pinatuloy niyo ako and treat me as a family.....Ang hirap po pala na I let go kayo HAHA..." Many tears fall from my eyes

"Pero kailangan ko na din po.....Antagal ko na pong hinintay ang araw na to..... I've already miss my parents in this is it na po......"

"H-Hindi siguro namin kakayanin" pumukit si tito na pinipihilan ang luha na tumulo 'Nasanay na kami sayo.....Y-Yung tipong ilang araw ka lang nawala dito nung nagpa batanggas ka ngayon pa kaya na parang forever na" he smile of sadness "Basta wag na wag mo kaming kalilimutan ha" tito said at tumulo na nga ang mga luha na kanina pa gustong kumawala sa mga mata niya

"Tito..... Don't say that po.....Magkikita kita pa po tayo......Maybe I'm with my family na pero hinding hindi ko po kayo malilimutan and you'll always has a space in heart that will never be replaced....And I promise po na bibisitahin ko kayo once na okay na ang lahat with my parents also and I'll tell them kung gaano kayo nanging mabuti saakin"

"Basta tita promise me din po na wag kayong malulungkot ha" pinipilit kong hindi umiyak at pinipigilan mautal. "Continue your life po kahit wala ako.....Wag ma wag niyo pong hahayaan na mawala ulit yung kulay na dinala ko sainyo....palaguin niyo pa po HAHA magtatampo talaga Ako pag hindi yun nangyare HAHA" I joked para naman mabawasan ang lungkot

Hindi ko na kaya at naiiyak na ako kaya niyakap ako nila tito at tita ng mahigpit

Tahimik lang si Ken na nakatayong nakayuko at hawak niya yung ukelele na binigay na saakin ni tita. Maya maya ay lumapit siya saakin. Hindi pa din siya humaharap saakin.

I open up my hands as a sign na yayakapin ko siya at agad naman niyang tinaggap ito at saka umiyak sa balikat ko.

Hinayaan ko lang siya at hinimas himas ang likod dahil sa paghikbi niya. Maya maya ay kumalas na ito at binigay saakin yung ukelele

"Alam ko hindi maganda yung naging simula natin pero I just want you to know na mami-miss kita" he said

"Uyy wag ka umiyak.....Ikaw si Kenneth diba yung Mayabang.....Masayahin.....Makulit!...... Yung palangiti saka Mapangasar!.....malayong malayo sa Kenneth ngayon Diba?....Hindi ako sanay na naiyak ka" binibiro ko pa siya para maibsan ang pag-iyak namin