02
" ကျစ်! ဒါက ကိုယ်တို့ကြားတစ်ခုခုပဲဆိုတာသိပေမဲ့ ကိုယ်မရေတော့ဘူး ဘေဘီ ဖာခ့်ကြရအောင် "
" ဟင့် ကိုကိုကလည်း မေးနေသေးတယ်ကွာ "
ပျစ်ချွဲချွဲ နဲ့ ယုန်ဖြူလေးရဲ့ အသံပိစိလေးက ရမ္မက်တွေကိုထကြွဖို့ လောင်စာဆီနှယ်။
မှားတယ်..
လောင်စာထက် ပိုပြင်းတယ်။
ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က အဲ့လောက်ချွဲပြနိုင်ပါ့မလားမသိပေမဲ့ သူ့ယုန်ဖြူလေးက တကယ်ကို အချွဲတုံးလေး။
အိကျိအိကျိနဲ့ စိတ်မရှည်တဲ့ ယုန်စုတ်လေးက လှုပ်ရွလာပြီမို့ Wang အဝတ်တွေကို ခဏတွင်းချွတ်ပြစ်တယ်။ အဝတ်ကိုဇိမ်ခံချွတ်နေရအောင်အထိ သူစိတ်မရှည်တော့ပါ။
" မှောက်လိုက် "
စကားနားထောင်တဲ့ ယုန်ဖြူလေးက ချက်ချင်းမှောက်ပြစ်တာမို့ Wang က ယုန်ဖြူလေးခါးကို ဆွဲမပြီး အပေါ်ပိုင်းကို အိပ်ရာနဲ့ ဖိကပ်ထားတယ်။
ဖြောင်း! အ့
" ကိုကို မရိုက် ဖြောင်း!! အ့ "
ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်လုံးတွေမှာ လက်ဝါးရာထင်းတဲ့အထိ ရိုက်နေတယ်။ ဒီလိုရိုက်တာကိုတောင် နာကျင်သလိုလိုနဲ့ ညည်းပြသွားတဲ့ ယုန်ဖြူလေးကြောင့်ရော အပေါ်ထောင်ထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ ဖင်လုံးလေးကြားက ပန်းဆီရောင်အပေါက်လေးကြောင့်ပါ သူ့ရိုးတံက ဗိုက်သားပြင်ကိုတောင်ကပ်နေပြီ။
မှောက်သိပ်ခံထားရတဲ့ ယုန်ဖြူလေးမှာ အရိုက်ခံထားရလို့ နာတာတစ်မျိုး ကျောပေါ်မှာ အနမ်းတွေ ခြေရာတင်နေတဲ့ ကိုကို့ကြောင့်ရော ရင်တွေမတရားခုန်နေရတယ်။
" ကိုကို...ဟာ့ "
ဘာချောဆီ ဘာအရည်မှ မသုံးမပြုပါဘဲ ဖင်ဝကို ဝင်ရောက်လာတဲ့ လက်ညှိုးရှည်ရှည်သည် ဝင်ချည်ထွက်ချည်။
" နာ...ကိုကို...နာတယ် "
" ထွီ! "
" အင့်...အာ့ ကို.ကို ဟ့ "
" Shit စောက်ရမ်းမိုက်တယ် ရှီး "
Wang ကျေနပ်တယ်။ ပန်းဆီရောင် ယုန်တွင်းပေါက်ထဲ သူ့လက်ချောင်းတွေ ဝင်ထွက်နေတာကြည့်ပြီး မတောမသတ်နိုင်တဲ့ ရယူလိုမှုတွေက သွေးကြောတွေကြား ပြန့်နှံ့လာတယ်။
