Belirir çocukluğumun ayak izleri
Nasırlaşmış sokakların çizgilerinde
Düşmekten korktuğum çakıl taşlarından
Ufkunda ötesinde
Seyreder kanatları varmışcasına o küçük adımlar
Varılır derdi hep koşarak imkansızlara
Beklettiği renkleri göremeden
Çabucak akşam olu verirdi oysa...
Unutup gardiyan olduğunu
Kaybolduğum saatleri gösterse zaman
Sırtımı verdiğim çınarın kabuğundan Seyretsem hürriyetlerini
Eser kalmasa çürük kokularından yarınlara...
Hatırlanmasa yaş almamış dünler
Adımı söylese adını bilmediğim şeyler
İzlesem kuşları ardından yol boyu
Yorulduğum yerde kuçagında taşısa mavilikler evimmiş gibi...
Korkmasam düşmekten
Ermese gerçeklere aklım
Kim olduğumun sırrını sır verip
Gidiverse sevdiğim renklere doğru dostlarım...
Gözlerim deki yağmurları bırakıp kuruyanlara
Gülüversem öylece cennetten kaçan haykırışlarla...
İnansam hep mucizelere...
Ermese gerçeklere aklım...
Pencere kenarlarında uyuyan çiçeklere ;
Sararmış duvarlara sinerdi hatrı
Kaç sokak öteden duyulurdu bilmem
Turuncuya çalan gecelerde kahve kokan gölgem
Kimsesiz yolların misafiriydi hep o ve ben...
YOU ARE READING
SÂHİB-İ MELÂHAT ( DÜZENLENİYOR )
PoetryBiz eksik kalacağız hep Ne kimsenin kavuşmayı dilediği biri Ne kimsenin gecelerinde bir parça hüzün Ne dinlediği şarkıda akla gelen düş Ne de bir kağıt parçasında şiir Ne de keşkelerinde bir ihtimal olacağız Biz eksik kalacağız Hep kayıp olacak bir...
