SÂHİB-İ MELÂHAT ( DÜZENLENİYOR )

Belki Daha Da Ötesiydim

Issızlığıma kattım çoçukluğumun yaşını
Bir çoçukluk alacaklıyım zamandan
Bir de ıssılığımın gelmeyen kalabalığını
Bugün,yarın ve yahut sonradan
Yanıma gelmeye korkulmazsa şayet
Hatta
Mahşerin koca yalnızlığından ...

Yaftalanırdı dilime lanetim
Yaşım gölgemde bile belliyken
Büyütmeyi unuttum derdim
Baya mahir olmuştum sıra kendimi kandırmaya gelirken
Bazen şeytandan aldığım cümlelerle
Bazen hiçbir şey söylemeden ...

Kapatırdı gözlerini aynalarım
Herşey ayân beyanken,görmezden
Ve nefesimin nasırlaşmış yorgun sesini duymamazlıktan gelirdi
Kırmaya korkardı kırılmaktan ziyade ...
Sanki bir kalbi varmış gibi !

Kimse bilmez nerede kaldığını
Geride kalanların !
Bir kalan dışında kimse
Ne de
Giden güruhların ...

Ne yazdığını bilirdim aslında kitapların
Sonuma kaç mısra kaldığını, gözlerim değmeden
Anlardım o vakit kağıtlara küs sanıldığımı
Oysa kalem nerde görmüştür ki
Son dediğimde yanıldığımı ..

Çoğu kez ettiğim yeminlere gülerdim
Kışın ayaz vurmuş topraklarından bir ruh, bir tendim,
Çok üşüsem de
Bunları yazabilmek için
Belki daha da ötesiydim ...