Varis +18

V-18

"İyi misiniz bebeğim." diye sorduğunda iyiyiz dedim.

Sonunda sesler kesildiğinde Varis beni kapıya doğru ilerletirken bir şey farketmiş gibi durdu.

"Eliz!"

Beyaz altıma baktığımda kanlar içinde olduğunu gördüm.

4 saat sonra..

Kanı gördükten sonrasını hatırlamıyordum, sanırım bayılmıştım. Gözlerimi zorlanarak açtığımda hastane odasında olduğumu farkettim.

Varis yanımda oturuyordu fakat başka bir şey düşündüğünden benim uyandığımı görmemişti bile. Karnıma odaklanmış, ağlamasını hiç kesmeden devam ettiriyordu.

Anlık telaşla elim karnıma gittiğinde gözlerim doldu. Varis olayı farkettiğinde bana döndü ve elimi tuttu.

"Varis, yoksa-" dediğimde beni susturdu.

"Hayatta." diyebildi sadece.

Çok korktuğu belli oluyordu ki bende farksız değildim.

Adel'im gibi olmasından çok korkuyordum. Bir kere o acıyı tatmıştım fakat bir daha tadacak gücüm yoktu.

Ameliyata almışlardı hemen, sonrasında ise bebeğimi kucağıma bir kez ve son kez olmak üzere vermişlerdi.

Yanıma geldi ve beni göğsüne yatırdı. Elini karnıma koydu ve hiç bırakmayacakmış gibi sarıldı.

"Çok korktum, size bir şey olacak diye." dedi ve sessizliği bozdu.

"Bende sana bir şey olacak diye çok korktum. Ve böyle olayları sürekli yaşayacak olduğumu bilmek beni korkutuyor, Varis. Ne yapacağız biz?"

"Korkma, bebeğim. Size bir şey olmasına asla izin vermeyeceğim. Onu bulduğum yerde geberteceğim ve bu iş bitecek. Siz yeterki hep benim yanımda olun, hiçbir şey beni korkutamaz." dediğinde derin bir nefes aldım.

O sırada bebeğimin tekmesini hissettim. Gözlerim tekrardan dolarken elimi karnıma sardım.

"Hep senin yanındayım, diyor sana babası." dedim ve güldüm.

"Seni seviyorum, babacım." dedi ve karnımı öptü. O sırada bir tekme daha hissettim.

"Futbolcu olmazsa iyi." dediğinde birlikte güldük.

"Benim kızım annesi gibi voleybolcu olacak bir kere." dedim gülerek.

"Babası gibi futbolcu olacak bence. Bebeğim babam gibi futbolcu olacağım diyorsan tekme at." dediğinde hissedemediği tekmeyle birlikte bana döndü.

Fakat bana döndüğü sırada tekme attı.
"Yes be, demiştim ben sana!"

Zafer nidaları söylerken ona döndüm ve gülümsedim.
"Annesine attı belki de o tekmeyi, nereden biliyorsun."

"Yeterki sağlıklı bir şekilde dünyaya gelsinde başka bir şey istemiyorum." dediğinde onu onayladım.

O günün sabahında hastaneden çıkış işlemlerini hallettik ve taburcu oldum.

&

Hastaneden gelişimizin üzerinden bir hafta geçmişti. Cinsiyetini öğrendiğimiz için koyacağımız isimde belli olmuştu.

Adel Elis.

Bugün ise alışverişe gidecektik. Üstüme rahat eşofman takımı geçirdim ve evden çıktık. Arabaya kadar el ele yürüdük ve arabaya bindikten sonra rahatça yerleştim.

"Çok güzelsin."

Alışveriş merkezine girdik ve hemen bebek bölümüne geçtik. Kız kıyafetlerinin önüne geldiğimde o kadar çok seçenek vardı ki, gözlerimi hiçbirinden alamıyordum.

Varis eline aldığı her şeyi bana gösteriyor, elindeki sepete atıyordu.

"Ama bu çok güzel."
"Bir saniye-, bu kadar küçük mü olacak cidden?"
"Bunu da alalım, kesin çok yakışacaktır."
"Şu tuluma bakar mısın?"
"Montta alalım, malum kış geliyor."
"Ayakkabısız olmaz, 1 yaşına ne var ki sonuçta?"

Ayakkabı kısmında dayanamayıp kahkaha attım.
"Varis, çocuk doğmadı daha. 1 yaşı için ayakkabı mı bakıyoruz birde?" deyip bir daha güldüm.

Sepeti doldurmuş, birazını da eline atmıştı.

"Sayılı gün çabuk geçer." dediğinde dalgayla yanıtladım.
"İlkokul için defter almaya başlayalım, malum iki gün sonra başlıyor okulu." dedim ve sırıttım.

"Sen dalganı geç, ben biraz oyuncak bakacağım. Çok güzeller, kendimi kaybedeceğim sanırım." dediğinde koşar adımlarla ilerledi.

Elimizdeki poşetleri korumalara verdikten sonra çocuk odası için çalışmalara başladık.

Odası geniş olacağı için eşyalarla daraltmak istemiyordum. Her şeyin en sade fakat şık olanlarına baktım.

"Bu mu, bu mu?" diye beşikleri gösterdiğinde ikisini de beğenmediğimi söyledim.

Bir tane beşiği çok beğendiğimde onu gösterdim ve onu aldık. Odasını tamamen oluşturduğumuzda kendimize de bir şeyler bakıp mağazadan çıktık.

Otoparka indik ve arabaya geçtik.

"Çok güzel oldu her şey." dediğimde Varis bana döndü.

"Sizi o kadar çok seviyorum ki.." dedi, yüzlerce kez tekrar ederken.

Kızım, böyle bir babaya sahip olduğu için çok şanslıydı. Asla benim yaşadıklarımı yaşamayacaktı. Babası arkasında olduğu sürece ona hiçbir şey zarar veremezdi.