Varis +18

V-22 (Ara)

"Varis Bey, ne oldu?"

"Bulduğumda omzundan bıçaklanmıştı. Çok kan kaybetti. Nolur bir şey yapın, ölmesin ne olur." diye yalvardım, adamlarıma.

İçeri aldılar ve kapıda kaldım. Yere çöktüm ve onu kaybetmenin korkusuyla kalbimi tuttum.

Nefes alamıyordum, onsuz yaşayamazdım. Bebeğime bir şey olur korkusu beni daha da tedirgin etti.

Oturdum ve bekledim.
Ondan iyi bir haber bekledim.

Doktor 2 saatin sonunda kapıdan göründüğünde hemen yerden kalktım. O sırada Sude ve Yağız'a da haber vermiştim, onlarda buradaydı.

Kucağında bir bebekle çıktığında anın heyecanıyla elim titredi. Gözlerim dolduğunda doktor bana doğru geldi ve kucağıma verdi.

"Hayırlı olsun." dediğinde Adel'imi kucağımda yükselttim ve kokusunu içime çektim. Huzur sanırım buydu, başka açıklaması olamazdı.

"Eliz nasıl?" diye sorduğumda Ferhat gülümsedi ve cevap verdi.

"Annemizinde durumu iyi. Omzuna 23 dikiş atıldı, kendine gelmesini bekleyeceğiz. Geçmiş olsun." dedi ve yanımızdan ayrıldı.

Yağız geldi ve sıkıca sarıldı. O kadar çok korkmuştum ki.

Adel'e zarar vermemeye çalışarak yanağından öptüğünde Sude hemen yanıma yaklaştı.

"Bu çok küçük, yerim ben bunu bak." dedi ve öptü.

"Hayırlı olsun kocişim." diye Yağız konuştuğunda ona göz devirdim ve kahkaha attım.

"Oyy, o kadar güzelki. Hayırlı olsun, Allah nazardan korusun Yarabbim!" dedi ve bir daha öptü. Yanıma hemşire geldi ve getirdiği şeye Adel'i yatırmamı söyledi. Yatırdıktan sonra gittiğinde bende vakit kaybetmeden Eliz'in yanına girdim.

İçeri girdiğimde onun kusursuz bedenini gördüm. Yanına gittim ve elini sıkıca tuttum. Yüzü bembeyaz olmuş, dudakları kurumuştu. Fakat böyleyken bile çok güzeldi.

Onu alnından öptüm ve ona döndüm.

"Seni seviyorum bebeğim," dedim ve gülümsedim.

Eliz'in gözleri yavaşça açıldı ve beni buldu. Zorlukla gülümsemeye çalıştı. Kalktım ve gamzesinden öptüm.

"Hemen doktora haber vereceğim." dediğimde başını salladı.

Eliz'in anlatımıyla..

Kendime geldiğimde Varis'i görmemle gülümsemeye çalıştım. Kalktı ve gamzemden öptükten sonra doktora haber vermeye gideceğini söyledi.

Elim karnıma gittiğinde korkuyla etrafıma bakındım. Şişliğin indiğini farkettiğimde korkum daha da arttı.

"Bebeğim nasıl?" diye sordum, doktorla Varis odaya ilk adımı attıklarında.

"Bebeğinizin durumu gayet iyi Eliz Hanım. Doğumu gerçekleştirdik. Birazdan arkadaşlar getirecek." dediğinde gözlerim doldu ve elim karnıma gitti.

Varis hemen yanıma geldi ve elimi tuttu. Omzumdaki sızı yerini korkudan alırken doktor konuşmasına devam etti.

"Omzunuza dikiş attık, acıması normaldir. Ağrı kesici serum takacaklar, ağrınız hafifleyecektir. Kızınızın durumu gayet iyi, hatta aynı babası." dediğinde gülümsedim ve ben demiştim diye fısıldadım.

Gözündeki damla omzumda yerini bulduğunda ona baktım ve elini sıktım.

"Tekrardan geçmiş olsun." dedi ve odadan çıktı. Serumum takıldığında rahatlamayı umuyordum.

Hemşire sonunda odaya kızımla girdiğinde yanıma geldi. Kucağına Adel'imi aldı ve bana uzattı. Gözlerimden akan yaşları tutamazken koluma yatırdı. Kokusunu içime çektiğimde kaç senedir bu zamanı bekliyordum, bilmiyordum.

Diğer meleğiminde kokusu böyleydi.

Varis elini bebeğimize uzattı ve okşadı. Adel gülümsediğinde Varis'e baktım ve gözyaşları arasında gülümsemeye çalıştım.

Varis elini gözlerime koydu ve akan yaşları sildi.

"Çok güzelsiniz." dedi, içtenlikle.

Hemşire emzirme işlemini hallettirdikten sonra bebeğimi yatırdım. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, buna emindim.

Tek yaşama sebebim artık Varis ve Adel'di. Onlara asla zarar gelmesine izin vermeyecektim.

Ağrılarım yavaştan kendini göstermeye başladığında kendimi yatağa attım. Varis odadan çıkıp bir şeyler almaya gittiğini söylediğinde ise hemen telefonumu alıp ekibe mesaj yolladım.

"Başta Merve olmak üzere, hepsinin kanını dökün. Kendinize dikkat edin, hepsini öldürün. -Eliz Ez."

-Sezon finali gibi düşünebilirsiniz. Bir süre ara veriyorum. Bu süre içerisinde yeni kitabımı yayınlayacağım.

Hepinizi seviyorum😻