YALANCI ŞAKAYIK

10. YABANCI OLAN TANIDIKLAR

Ya arkadaşlar ben o hespata çok yalnız hissettim kendimi. O yüzden geri döndüm. Evet kararlılık seviyem de bu kadar işte. Yani sanırım biz sıfır okunma bile alsak bu hesapta kalacağız sonsuza kadar.
🌺
Bölüme yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmazsanız çok mutlu olurum aşk bahçelerim

10. YABANCI OLAN TANIDIKLAR

Snapchat de paylaştığınız bir duruma sizi tanıyan birisi bu sen misin diye sorduğunda anlıyordunuz aslında ne yaparsanız yapın gözlerinde hiç değişmeyeceğinizi. Bir dönem yüzüm sivilceliydi ve kullandığım ilaçlar yüzümde izler bırakmıştı. Bu yüzdendir ki aynaya bakarken bile gözlüklerimi takmaz kusurlarım yokmuş gibi davranmaya çalışırdım. Ya da sivilcelerim her yastık kılıfıma kan lekesi bıraktığında onu yırtıp yok etmeye çalışırdım sanki böylece yüzümdekilerden de kurtulacaktım.

Aynada kendime bakarken elbisemin korsesini biraz daha sıktım.

Şimdilerde yansımama bakabiliyordum. Ama hâlâ gözlük veya lenslerim varken olabildiğince uzağa kaçıyordum. Çünkü insanların zihninden yamuk burunlu, sivilceli ve şişman Els'i silemediğim gibi kendi zihnimden de silmiyordum o görüntüleri.
Korseyi biraz daha sıktım. Nefesim kesilene kadar bu işleme devam ettim.

Viktor'un daveti için hazırlanıyordum. Üç gün çoktan geçmiş davet gecesi gelip çatmıştı. Birazdan evden çıkıp geçen geçe beni bıraktığı yere gidecektim. Oradan alacaktı beni planladığımız gibi.

Üzerimde siyah uzun bir elbise vardı. Bel kısmı korseli ve omuzları haricinde tek açık bir yeri yoktu. Vücudumu tamamen sarıyordu. Buna uyumlu ağır bir makyaj yapmış Mia için bir fotoğraf bile çekinmiştim.

O davete gelmeyecek evde bizi bekleyecekti. Alkım ise oralarda bir yerde kiraladığımız arabada beklerken ben Viktor ile içeri girecektim. İstediği her şeyi onun için temin etmiştim. O bana ne zaman ki mesaj atıp kamera sistemine sızdığını söylerse o zaman harekete geçecektim bende.
Son kez kendime bakıp evden çıktığımda babam evde olmadığı için şanslıydım bir dolu soru yağmuruna tutmasını istemiyordum. Onun bu davete katılıp katılmayacağını bilmiyordum esasında. Davetiyesinin olduğunu bile bilmiyordum çalışma odasına girmem yasak olduğundan. Tek temennim onun farklı bir işi olduğu için evden bu kadar erken çıktığını düşünmekti.

Oraya vardığımda Viktor'un benden önce geldiğini görmüştüm.
Benim için arabasının kapısını açarken "Harika görünüyorsun." Demeyi de unutmamıştı. Kibar çocuktu.

Ona gülümseyip yerimi alırken gergin hissediyordum. Bu his iç organlarımı iç içe geçirecek kadar sıktığım korsemden ya da bu gece yaşanacak şeylerden dolayı olabilirdi. Ya da her ikisinden de ötürü.

Sakin bir hayatım olduğunu söyleyemezdim yaptığım işlerden ötürü. Ama zaten ben Mikail Pore'nin kızıydım. Bunlara alışkın olmam gerekiyordu aslında ama bu kez ipler benim elimde olmadığından olsa gerek hiç de rahat hissetmiyordum kendimi.

"Gergin görünüyorsun." Tabii ki de gözünden kaçmamıştı. Kaçmazdı da. Onun aldığı eğitimleri tahmin bile edemiyordum. Yüzümden geçen birkaç ifadeyi yakalamak zor olmazdı onun için.