Babamın Borcu

2. Bölüm

Okuldan çıkıp çalıştığım kafeye gittim. Giyinme odasında üzerimi değişip işime koyuldum.

Hem okul hem iş çok yoruyordu beni. Kafenin sakin olduğu saatlerde ise derslerime çalışıyordum.

İşimin bitmesine son saat kalmıştı. Kafe okuluma çok yakındı. Suna aramasıyla telefonumu elime aldım. Dünkü olaydan dolayı aramıştı akşam eve nasıl döneceğim konusunda endişeliydi. Ama endişe etmemesini söyledim içi rahat olmasada vedalaşıp kapattı telefonu..

Bir kaç müşteri gelince derslerimi bırakıp gelenlerle ilgilendim.

"Buyrun efendim. Ne istemiştiniz" dedim

Gelene baktım, gelen Buğra hocamdı.
"Hocam hoşgeldiniz" dedim gülümseyerek.

"Hoş bulduk Vera'cım. Demek okul sonrası burada çalışıyorsun.

"Evet hocam burda çalışıyorum. Sağolsun patronum çok iyidir boş vaktimde ders çalışmama da müsaade ediyor."

"Anladım Vera bu senin için zor olmuyor mu"

"Oluyor hocam ama dediğim gibi mecburum çalışmaya. Bu arada ne içersiniz"

"Ben bir çay alayım Vera'cım."

Başım ile onaylayıp Tamam dedim ve hocamın çayını götürdüm. Buğra hocam burda çalışmamı pek garipsemişti. Ama diyecek birşey yoktu çünkü mecburum çalışmaya..

Benim çıkış saatim gelmişti. Buğra hocam hala kafedeydi onun yanına gidip

"iyi akşamlar hocam benim mesaim bitti ben eve gidiyorum. Tekrar görüşürüz" dedim.

"Eve nasıl gidiceksin Vera saat çok geç oldu."

"Otobüsle gidicem hocam sorun olmuyor benim için."

"Peki dikkatli git bakalım."

Vedalaşıp çıktım kafeden. Otobüsü bekledim ama korkuyordum dünkü adam yine peşime takılacak diye. O adam diğerlerinden farklıydı peşime bu denli ısrarcı kimse takılmamıştı.

Otobüsüm gelmişti kendime bir yer bulup oturdum saat geç olduğu için otobüs çok dolu değildi..

Başımı otobüsün camına yaslayıp gözümü kapattım. Ne huzurlu geldi bana şuan gözümü kapatmak. İki dakika içinde dalmıştım gözümü birden açınca evin durağına son bir durak kaldığını fark ettim hemen zile basıp kapıya doğru yöneldim..

Neyseki durağı kaçırmamıştım. İndim benle beraber biri daha indi. Ben nereye gidiyorsam oda arkamdan geliyordu. Beni yine bir korku sarmıştı.

Bu dünkü adam değildi ama beni yine takip eden biriydi adımlarımı hızlandırdım. Ben hızlandıkça oda hızlanıyordu.

Son çare yine koşmaya başladım. Arkama döndüğümde o adam da koşarak bana doğru geliyordu.

İçimden allahım n'olur birşey olsun da bu adamdan kurtulurum diye dualar ediyordum. Nefes nefese kalmıştım artık koşacak mecalim kalmamıştı.

Karşıdan bir araba geliyordu farı oldukça parlaktı kolumla ışığı keserek bakmaya başladım. Son çare arabadan yardım istemekti.

Arabaya doğru yönelince yavaşlamaya başladı. Ben ise nefes nefese araca doğru yönelip.

"Lütfen yardım edin." Dedim. Arabanın kaputuna ellerimi dayayarak.

Arabadan inen Buğra hocaydı bugün hocama fazlasıyla denk gelmiştim bu kadarı tesadüf falan olamazdı. Ama şuan bunu düşünmem için hiç vaktim yoktu.

"Hocam n'olur kurtarın beni"

"Hemen arabaya bin Vera"

Onu dinleyip arabaya bindim. Karşıdaki adam Buğra hocamı karşısında görünce bir duraksadı. Buğra hocam kaslı uzun boylu bir adamdı. Karşısındaki adamsa uzun boyluydu ama kalıplı biri değildi.

Buğra hoca adama doğru ilerleyip tek yumrukla yere serdi. Daha sonra arabaya doğru  gelip sürücü koltuğuna oturdu ve arabayı sürmeye başladı.

"Hocam çok teşekkür ederim siz olmasaydınız.."

Lafımın devamını bitirmeden bana dönüp.

"Vera gece bu yollar senin için çok tehlikeli"

"Biliyorum hocam."

"Biliyorsun ama bu saatte yollarda oluyorsun"

"Hocam ben bu durumlara alışığım her gece olmasada arada önümü kesenler oluyor"

"Bunu nasıl bu kadar rahat söyleyebiliyorsun. Madem çalışmaya mecbursun bari akşam baban alsın seni"

Başımı önüme eğdim.

"Hocam. Başıma gelen bu belalar zaten babam yüzünden oluyor"

Buğra hocam bu dediklerim karşısında oldukça şaşırmış olacak ki yüzünü hızla bana dönüp.

"Baban mı?"

"Evet babam"

"Bir baba bunu kızına nasıl yapar ki"

"Boş verin hocam anlatsam anlatılacak gibi değil sadece babamın bize babalıktan çok hayatımızda bir bela olduğu kesin hocam"

Evimi tarif etmiştim ara sokaklara girince bizim gece konduya yaklaştık. 

"Hocam burası burda durabilir misiniz" dedim.

Buğra hoca başını ön cama doğru eğerek bizim gece konduya baktı. Daha sonra bana baktı kaldığım yer içini acıtmıştı sanki bana gülümseyip

"iyi akşamlar Vera kendine daha dikkat et başın sıkışırsa veya akşam eve gitmek için bana alo demen yeter" dedi. Ve numarasını verdi.

Başımı buruk bir şekilde salladım dediğini onaylar nitelikte. Tehlike her zaman bana yakındı çünkü..

İnsan babasını seçemiyor maalesef. Benim babam ise bize bir beladan başka birşey değildi. Annem ise sesiz sakin bir kadındı babama asla sesi çıkmazdı ve benimde çıkarmamı istemezdi. Çünkü sesimiz çıkınca sonumuz kötü bir dayakla bitiyordu.

Kendimi eve attım tabi yine benim halimi soran yoktu. Yemeğimi kafede yemiştim her zamanki gibi kardeşimle ilgilendim ve yatağına koydum. Bugün kafede ödevlerimi yapmıştım.

Başımı yastığa koyup gözümü tavana diktim bugün Buğra hocama denk gelişlerim aklıma gelmişti normal hayatımda hiç denk gelmediğim bir hocamdı.

Ama bugün 2 kere denk gelmiştik. Neyse tesadüf diyip geçiştirdim ve artık yorgunluğum uykuya yenik düşmüştü..

                         •••••••••••••

İyi okumalar.. 

hikayemi nasıl buldunuz.

Bana fikir verebilirsiniz hikayemde sizin fikrinizinde olmasını isterim..