Elimden telefonumda alınmıştı. Saat gecenin 2 si olmuştu bu saate kadar eve gitmediğim hiç olmamıştı. Annem şuan beni çok merak ediyordur.
Yada babam yaptığı bu rezilliği anneme söylemişmidir? Bence söylemiştir çünkü utanmadan böyle birşey yaptığını böbürlenerekte anlatırdı. Çünkü benim babam böyle bir insandı.
Kapıyı yumruklayarak çaldım.
"Açın şu kapıyı annem beni merak etmiştir. Ona haber vermem lazım"dedim
Benim söylediğim şey kimsenin umrunda değilmiş gibiydi. Tekrar tekrar kapıyı yumruklayıp annem ile konuşmam gerektiğini söyledim.
Az sonra kapının kilidi açıldı. Karan kapıya gelmişti.
"Biraz sakin ol artık. Annenin senin burada olduğundan haberi var." Dedi
"Annem çok korkmuştur lütfen bir kerecik sesini duyayım iyi olduğumu söyleyeyim. Bu kadarınada mı vicdanınız yok"
"Peki sadece 2 dakika vaktin var şimdi konuş ve kapat"
Başımı onaylar şekilde salladım ve telefonumu alıp annemi aradım. Annem ağlayarak telefonumu açmıştı. Anlamıştı benim olduğumu.
"Anne." Dedim
Titreyen sesimle
"Kızım.... koruyamadım seni babandan affet beni yavrum." Dedi
"Ağlama anne iyiyim ben. senin bir suçun yok lütfen ağlama ben en kısa zamanda yanınızda olucam."
Elimden telefonu hızla alıp kapattı Karan denen hayvan. Kaşlarımı çatıp
"Zorbasın sen çok iğrenç ve duygusuz birisisin. Anladın mı?"
Kaşlarını çatıp tam birşey söyleceyek gibi olmuştu ki kendini tutar gibi bir ifadeyle
"Kilitleyin şu kapıyı"
Dedi ve gitti.
Arkasından bağıra bağıra konuşarak
"İğrençsin hayatımda gördüğüm en zorba insanlardansın. Vicdanını kaybetmişsin sen"
Diye bağırdım ona zorba demem çok zoruna gidiyordu bunu anlaya biliyordum.
Artık okulum yoktu ama ben okulumu kolay kolay bırakmak istemiyordum. Zorlada olsa okula gidecektim.
Ben bu adamın kölesi gibi burada kalmak istemiyordum. Evimiz gece konduydu ama ben orada daha iyi hissediyordum kendimi tabi babamın olmadığı zamanlar.
Benim bir yol bulup bu evden çıkmam lazımdı. Ama çıksam bile nasıl gidicektim buradan. Babam beni eve almaz geri kendi elleriyle bu adama teslim ederdi.
Kimseye zararım dokunmazdı benim. Peki belalar bana niye bulaşırdı. Çok mu şansızdım ben. Hiç baba sevgisi görmeyen ben şimdi ise babam tarafından satılmıştım.
Hemde insanlıktan anlamayan birinin eline düşmüştüm. Adam kendisi için beni esir almıştı.
Ben bunları düşünürken bu sefer de uykuya dalmıştım berjerlerin birinde. Sabah olmuştu
Her yerim tutularak uyanmıştım bugün hafta sonu diye okul yoktu ama ben formamı hiç üzerimden çıkarmamıştım.
Saat 9 a geldiğinde kapım açıldı ve içeri Karan'ın ona sürekli seslendiği adam Cevat girip kahvaltımı getirdi.Ona ters ters bakıp .
"İstemez sizin gibi insanların elinden bir şey yemem ben"
YOU ARE READING
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
