Harry Potter ve Kızıl Pelerin #Wattys2018 Galibi

Mezar Soyguncusu

Harry ve Ginny, yaz sıcakları Kovuk'u yavaş yavaş terk ederken beraber geçirebilecekleri son günlerin tadını doyasıya çıkardı. Ottery St Catchpole ve Devon'a kır gezileri, Thames nehrinde tekne turları, Diagon Yolu'nda alışveriş, Chef Wizard'da akşam yemekleri derken ayrı geçirdikleri koca bir yılı telafi etmeye çalışıyor gibiydiler. Hermione ile Ron da birbirleriyle uğraşmakla meşgul olmadıkları günlerde onlara eşlik ediyordu. Hatta Hermione'nin yoğun ısrarıyla Londra'da ünlü bir Muggle oyununa dahi gittiler: Opera'daki Hayalet. Hermione ile Ginny temsilin sonunda seyirciyi selamlayan oyuncuları ayakta alkışlarken, Ron kollarını kavuşturmuş ağzı açık, sesli bir şekilde horluyor, hayatından bezmiş Harry de tavandaki gravürleri izleyerek uyukluyordu. Uyukluyordu uyuklamasına ama, tiyatrodan çıktıklarında da her ne kadar oyunun tamamını izlemese de Peeves ya da Kanlı Baron'la kıyaslandığında hayaletin fazlasıyla pasif kaldığı eleştirisinde bulunmaktan da geri kalmadı. Ama yine de avizenin vidalarını gevşettiği sahnenin de hakkını verdi, hatta "Buna bir gün Peeves'i de getirmeliyiz" dedi ciddi bir ifadeyle. Ron ise oyunda bir hayalet olduğunu fark etmemişti. "Opera'daki garabet derken bir hayaleti mi kastediyorlardı yani?" diye sordu. Kızlar bu yorumlar üzerine pes ederek bu ikiliyi uzun süre muggle etkinliklerinden uzak tutmaya karar verdiler.

Nihayet 1 Eylül sabahı Weasley ailesi, Harry ve Hermione yanlarında, Hestia Jones ve Dedalus Deagle'ın korumasında Ginny'yi Hogwarts'a son defa uğurlamak için King's Cross'a doğru yola çıktı. Sefere yarım saat kala Peron 9¾'e vardıklarında pek çok tanıdık yüzle karşılaştılar, bunlardan biri de Luna Lovegood'tu. Harry, Ron ve Hermione ile coşkuyla kucaklaşan Luna, tayf gözlükleri ve nazar kovucu küpeleriyle her zamanki gibi kalabalıkta anında fark ediliyordu. Hoş, küpeleri olmasa fıstık yeşili elbisesi ve eteklerinden sarkan tıpalar da yeterince dikkat çekiciydi, o ayrı. Yeni Hogwarts yılını ve yılsonu balosunu konuşup, Dumbledore'un ordusu, İhtiyaç Odası ve Ollivander hakkındaki anılarını yad ettikten sonra vedalaşma faslına geçtiler. Mrs Weasley'in gözyaşları eşliğinde, Ginny herkese sırayla sarıldı, sıra Harry'ye geldiğinde ciddileşerek kulağına "İki hafta sonra görüşürüz, Veela'laların etrafında dolaştığını duymayayım," diye fısıldadı. Harry ona gülümsedi. Tren hareket ederken Ron kız kardeşine "Bize her gün yazmayı unutma!" diye seslendi. Ginny onlara el sallarken pencerede beliren Luna, eski, aslan kafası şeklindeki Gryffindor şapkasını takmıştı. Şapkanın iplerine asıldığında kükreme bütün istasyona yayılırken öğrencileri uğurlamaya gelen herkes irkilerek şaşkınlıkla sağına soluna bakındı. Sonra tüm istasyon buhar ve dumanla kaplanırken kırmızı tren yola çıktı, ardından yavaş yavaş ufukta kayboldu.

Kovuk'a sonbahar usul usul geldi ve hüzünle yerleşti. Önce ağaçlardaki yapraklar sarardı ve döküldü. Ardından rüzgâr, kapı eşikleriyle pencere pervazlarını dövmeye başladı. Kovuk'taki rüzgârgülleri sessiz şarkılarını söylerken yaz boyunca varlığına fazlasıyla alıştığı Ginny'nin eksikliğini her gün daha fazla hissetmeye başlayan Harry, ayın 11'i için gün saymaya başlamıştı. Ondaki bu değişik ruh halini fark eden Ron ve Hermione artık birbirleriyle daha az uğraşıyor ve daha az tartışıyorlardı. Harry'yi oyalayabilmek için kâh Nott ve Rodolphus Lestrange ile ilgili teoriler üretiyor, kâh mağara görevini tartışıyorlardı. Hermione onların seherbaz olma konusundaki kararlılığını anlamış olacak ki, ilk görevlerine layıkıyla hazırlanabilmeleri için elinden geleni ardına koymuyordu. Her gün, ormanın derinliklerine yürüyüp muggle'ların onları fark edemeyeceği güvenli mesafeye ulaştıklarından emin olunca Hermione'nin artık iyice uzmanlaştığı koruyucu büyüleri yapıyor, sonra da çalışmaya başlıyorlardı: Sadece kalkan büyüsü, engelleme büyüsü, pelte bacak büyüsü değil, onları İnferilerden koruyacak dev alevler yaratan incendio'yu da bol bol tekrar ettiler. Sonuç umut vericiydi, Harry her zamanki gibi üstün başarı gösterirken, Ron'un da kayıp özgüveni yerine gelmiş gibiydi. Yine de bir İnferiusun üzerine geldiğini görürse Zebaniateşi'ni bile deneyeceğini söylemekten geri kalmıyordu. Hermione biraz da moral vermek için, ona postu deldirme konusunda George'un çok yanıldığını söyleyince Ron'un kurumundan geçilmedi.