Alphabet of Death (Published)

Chapter 23

"Arianne, stop crying please?" Mahinahong wika ni Roxette habang hinahagod ang likod ng kaibigan.

"Parang kanina lang, nahalikan ko pa siya, tapos ilang saglit lang, patay na siya kaagad!" Wika niya habang patuloy pa rin sa pagdadalamhati.

Hindi nga naman natin maiiwasan na hindi maghinagpis kung namatay ang taong mahal natin.

"Nandito lang naman kami kaya, tahan na." Wika naman ni Ginny habang yakap-yakap ang kaibigan.

"Ayoko na! Gusto ko ng umuwi! Takot na takot na ako!" Wika ni Arianne habang humahagulgol sa pag-iyak at hawak-hawak ang kaniyang ulo.

"Arianne kumalma ka! Kasama mo kami! Huwag kang matakot!" Pang-aamo rito ni Roxette.

"Walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa ba tayo o tatagal pa tayo sa lugar na ito!" Napataas ang tono ng boses nito na naging dahilan sa pagkabigla ng dalawang kasama.

"Huwag mong sabihin iyan! Mas lalo akong natatakot dahil sa mga sinasabi mo eh!" Wika ni Grace na biglang naiyak na naman.

Nilapitan ito ni Hannah upang patahanin ang kaibigan.

"Pssshhh, Grace calm down. Mas lalo kang madedepressed niyan eh." Wika nito.

"Roxette, at Ginny, dalhin niyo muna si Arianne sa terrace para makapagpahangin para gumaan ang kaniyang kalooban." Wika ni Hannah na sinunod naman ng dalawa.

"Tiyak na dito na tayong lahat mamamatay, panigurado iyan." Wika ni Arianne habang tinatahak nila ang daan patungong terrace.

"Think positive Arianne, may awa ang Diyos." Wika ni Roxette.

Abi's POV

Maski ako ay kinakabahan at natatakot dahil sa mga nangyayari ngayon. Paano kung ako na ang isunod ng killer? Paano yung baby ko?

Okay lang akin kung mamamatay man ako dito huwag lang ang bata dito sa sinapupunan ko ngunit, kailangan kong ingatan ang aking sarili para na rin sa kaligtasan ng baby ko.

"Oh Abi, magpahinga ka muna riyan ah? Doon muna ako sa baba." Wika ni Mia na papalabas na ng aming silid.

"Sige lang, kaya ko na sarili ko huwag kang mag-alala." Wika ko sabay higa sa aming kama.

"Hay, nakakastress ang mga nangyayari ngayon. Ang masayang outing namin ay humantong sa hindi inaasahang pangyayari na naging sanhi upang maubos kami ng paunti-unti." Wika ko sa aking sarili.

Napapikit na lamang ang mga mata ko sa sobrang pagod.

Makalipas ang ilang oras ay nagising na lamang ako na nakapiring at tila ba nakagapos ang aking mga kamay at paa sa bawat dulo ng kama at nakatali ng panyo ang aking bibig. Pinilit kong magpumiglas ngunit nabigo lang ako.

"Oh no, ako na ba ang isusunod ng killer? Huwag naman sana." Wika ko sa utak ko.

"Ayoko pang mamatay ngayon! Gayong, malapit na kaming ikasal ng mahal ko at mayroon pa akong pangarap sa magiging anak ko." Dagdag ko sa aking utak.

Maya-maya pa, bumukas ang pinto at tiyak kong siya na nga ito.

Naririnig ko ang kaniyang yabag na unti-unting palapit dito sa direksyon ko. Kinakabahan ako dahil baka may hawak siyang kutsilyo at itarak na lang itong bigla sa puso ko. Pero, bakit pa niya ako ginapos ng ganito? Ano ang kailangan niya sa akin?

Bigla siyang sumampa dito sa kama. Unti-unti siyang pumaibabaw sa akin. Anong balak niyang gawin?

Bigla akong kinilabutan ng bigla niyang haplusin ang hita ko. No! Lalaki ito! Pero sino? Bakit niya ito ginagawa sa akin?

Napaluha na lamang ako ng bigla niya akong halikan sa aking leeg. Nakakapanindig balahibo, tila ba gusto ng kumawala ng aking kaluluwa sa aking katawan dahil kinikilibutan ako sa ginagawa niya.

Pinilit kong manlaban ngunit wala akong nagawa. Sadyang malakas siya at nakatali pa ako kaya wala talaga akong laban sa kaniya.

Mas nagulat ako ng bigla niyang ipasok ang kaniyang kamay sa loob ng aking damit at paglaruan ang aking hinaharap. Bigla niyang sinipsip ito na naging dahilan upang akong mapasigaw ngunit walang lumabas na boses sa aking bibig. Hanggang sa paglaruan na niya ang kayamanan ko at gawin ang kaniyang naisin.

Feeling ko ngayon, ang dumi ko na. Unti-unti akong binababoy ng lalaking ito! Kung sino ka mang hayop ka, humanda ka sa akin kapag nakatakas ako rito. Pagbabayaran mo ng malaki ang pambababoy mong ginawa sa akin.

"Ahh sarap!" Wika nito ng matapos siya sa kaniyang ginagawa.

Hindi ko mapigilang hindi rumagasa ang mga luhang puno ng hinanakit at galit.

"Abi, patawarin mo ako. Mahal lang talaga kita kaya ko nagawa ito sayo." Wika nito at tinanggal ang aking kamay at paa sa aking pagkakagapos at tinanggal ang aking piring.

"Ikaw?" Wika ko. Hindi ko inaasahan na ang taong malapit pa sa akin ang gumawa nito.

"Walang hiya ka! Binaboy mo ako! Ang laki pa naman ng tiwala ko sayo tapos ganito ang gagawin mo sa akin?" Wika ko pero mahinang boses lang ang lumalabas sa aking bibig habang pinapalo siya.

"Mapapatay kita!" Wika ko. Dahil sa sobrang galit, kahit wala pa rin akong saplot ay kinuha ko ang kutsilyo kong pangself-defense sa aking bag at dali-dali ko iyong isinaksak sa kaniya.

Kaso mabilis siya kaya naiwasan niya iyon kaagad.

Bigla siyang sumugod sa akin at inagaw ang kutsilyong hawak ko at inihagis sa sahig. Sa hindi ko inaasahang gagawin niya, itinulak niya ako ng malakas at tumilapon ako sa pader.

"Sorry!" Wika niya at dali-daling nilisan ang kwarto ko.

Hindi ko napansin na dinudugo pala ako at napahawak ako sa sobrang sakit ng aking ulo. Nang tingnan ko ito, may dugo at unti-unti akong nawalan ng lakas at napaupo na lang ako bigla sa sahig.

"T-tulong!" Pautal-utal kong wika kaso walang boses na lumalabas sa bibig ko.

Biglang bumukas ang pinto ng kwarto kaya nabuhayan ako ng pag-asa na makakaligtas pa ako.

"Sayang naman ang boses mo Abi! Ni hindi ka nga makahingi ng tulong!" Wika niya habang nakapameywang sa harapan ko.

Unti-unti ng lumalabo ang paningin ko at sa tingin ko ay oras ko na. Hindi ko masyadong maaninag ang kaniyang hitsura. Pero gayon pa man, atleast naging masaya ako sa outing na ito ang kaso nga lang, pati ang baby ko, nadamay.

Tuluyan na nga akong nilamon ng kadiliman at bumagsak na lang bigla sa sahig ang aking katawan.

Killer's POV

Ano ba iyan? Wala pa nga akong ginagawa eh pumanaw na siya kaagad? She's weak!

Pero okay na rin iyon, umaayon naman ang lahat sa aking plano. Masaya ako sa kung paano sila naghihirap.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at nilagyan ko na ng Letter R ang kaniyang noo. Mahirap na, baka mabulilyaso pa ang aking plano kaya dali-dali kong nilisan ang kaniyang kwarto.

Next, konsensyahin ang may kasalanan. Haha! Paano kaya kita papatayin? Hhmm, brain blast! Haha!