Gece, gökyüzü karanlıktı
Yıldızlar parlamıyor, ay ışığı aydınlatmıyordu
Düşler eskimiş, hayaller kimsesiz
Ben sensiz, yüreğim sevgisiz
Aşkının alevi yakmıyordu artık sol yanımı
Bedenim arzuyla dolmuyordu
Hava ısıtmıyor, ağaçlar çiçek açmıyordu
Gökyüzü hep bulutlu ve çoğu kez de yağmurluydu
Aylardan Eylül'dü ve sonbahar en sevdiğim mevsimdi
Çünkü eylülde gelmiştin bana
Sararan yapraklara inat yemyeşildi gözlerin
Gülüşün sonbaharda kaybolan güneşim olmuştu
Umutlar yeşertir olmuştun köhnemiş yüreğimde
Her güzel şey senin gelişinle başlamıştı
Nerden bilecektim ki bir sabah çekip gideceğini
Hem de bir eylül sabahı tıpkı geldiğin gibi sessizce
Bütün hayallerimi sonbahar yaprakları gibi sararıp kurutacağını nerden bilecektim
Nerden bilcektim kalbimi mengeneye sıkıştırıp öylece bırakacağını
Ölümün soğuk yüzünü hisseden bedenim sensizliğe sıkıca sarıldı ve öylece kaldı
Kurumuş yapraklarla dolan kimsesiz bir sokakta
Bir eylül sabahıydı, azrail kapımı çaldığında
İşte Ölüyordum ama sen nerden bilecektin
CZYTASZ
AŞK EMEK İSTER
PoezjaKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
