Bekliyordu o 9 yaşındaki kız çocuğu yaralarını sarmanı,
Dizleri kanıyor, gözlerine yaşlar doluyordu,
Biliyordu annesi gelmeyecekti,
Bilmesine rağmen yine de umut ediyordu,
Annesi gelecekti ve ona kocaman sarılacaktı.
Sen gittiğinden beri o 9 yaşındaki kız çocuğu hiç büyümemişti anne,
Yaş almıştı ama ruhu hala çocuktu,
Diğer çocukların yaşadığı çocukluğu asla anlamayacaktı,
Annesi yoktu çünkü,
Onu saracak, öpecek, koklayacak,
Saçlarını örecek, masallar okuyacak...
Hep eksikti ve öyle kalacaktı,
Hayat devam edecek ama o hep 9 yaşında kalacaktı.
Anneciğim bedenini örten toprağın bedelini,
Çocukluğumla, anne hasretiyle ve hayatımla ödedim ben.
Sorsalar bana içindeki çocuk yaşıyor mu diye?
9 yaşında annemle beraber toprağa verdim derim.
Sen gidince çabucak büyümek zorunda kalanlardanım.
İçimdeki çocuk geri gel çok özledim,
Annem gel sar kollarınla hasretimi,
Lütfen kaybolan çocukluğumu geri ver.
BINABASA MO ANG
AŞK EMEK İSTER
PoetryKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
