Kalabalığın olduğu bir şehirde kimsesizliğe bulaşmıştı üstüm başım,
Her bir yüzün zihnimde bıraktığı anlamlar farklıydı,
Fakat hiç birinde seni göremiyordum.
Seni arıyordu gözlerim bu koca şehirde,
Gittiğini bile bile yine de vazgeçmiyordu aramaktan,
İnsan hiç aşktan vazgeçer mi?
Küser mi aşka?
Ben küstüm hemde çocukça
Öyle masum öyle kırılmış
Tatsızım bu günlerde,
Her şey senle dolup taşmışken
Birden her şey sana veda eder oldu.
Gözlerin ayrıldı önce gözlerimden,
Dudakların eklendi gözlerine,
Ve ellerin,
Ellerin ısıtmıyordu artık.
Sonra ruhun uzaklaştı sessizce.
Terk edildim gözlerinden, ellerinden ve kalbinden.
Şimdi dar bir kafeste kanat çırpıyor yüreğim
Gidişine alışmak zor,
İnan bana çok acıtıyor.
Duygularım yağmur damlaları olup yağıyor üzerime,
Yalnızca beni ıslatıyor bu koca şehirde
Gittin ya çok üşüyorum şimdi
Ellerim ellerini arıyor
Boş kalan kollarım bedenini
Yüreğimi hiç demiyorum
Çünkü o alev alev yanıyor
Gittiğinden beri...
Kadriye YILMAZ
DU LÄSER
AŞK EMEK İSTER
PoesiKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
