Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi evvelleri,
Aynı sıranın çocuklarıydık biz,
Kalp kırmayı bilmez
Düşenin elinden tutardık.
Bazenleri beraber yatardık koyun koyuna,
Küçüktük, kan kardeş değil can kardeş olmuştuk.
Bütün sırlarını bilirdim, hoş çocukken ne gibi sırrımız olur du ki?
Hiç unutmuyorum ilk sevgilinle öpüştüğünde,
Okkalı bir tokat yemiştin benden.
Biliyordum sevmiyordun ki onu.
Neden ilk öpücüğünü heba etmiştin ki değmeyecek birine.
Sonra büyüdük,
Aşık olduk,
Üstümüzün başımızın kiri yerine kalp kırıklarını bıraktı.
Neydi bizi ayıracak kadar seni kine boğan?
Dostum dediğim kız beni nasıl kıskanırdı sevdiğimden?
Aramıza koyduğumuz set yıllarımıza mal oldu.
Şimdi sen bir yerde ben bir yerde,
Yine de dost deyince ilk senin adın geliyor aklıma.
Biz çok iyi iki dosttuk.
Kilometreler olmasada aramızda,
Bir araya gelemeyiz artık,
Köprünün altından çok sular aktı geçti
Bir kız çocuğun var şimdi biliyorum.
Kalbim sızını unuttum artık
Yine de mutlu ol dostum.
Düşmanım değilsin ve hiç bir zaman da olmadın
Sadece can kırıklıklarımla yaşıyorum
Sözde dostluklara dil uzatıyorum.
Biz çok iyi iki dostuz
Yıllar geçse bile,
Ne sen ne de ben başka birine "dostum" diyebilmişizdir.
(Yarışma için yazdığım şiir)
Kadriye YILMAZ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK EMEK İSTER
PoetryKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
