Getting To You (Azucarera Series #2)

Kabanata 10

Kabanata 10

Birthday

Syempre kasama ko si Ate Soling sa opisina. Sa pag-alis agad ni Ate Peppa at Kuya Ramon ang unang araw ko sa azucarera.

"This is nothing serious, alright? But I want you to take this opportunity to learn," bilin ni Kuya sa akin, kumakain kami ng hapunan.

Maaga siya bukas at ako naman ay hahayaan niya kung anong oras na papasok. Hinanda niya ang isang maliit na lamesa sa akin, hindi nakabukod sa ilang mga empleyado nang sa ganoon ay may mapagtanungan ako kung wala siya.

"Why can't Manolo just give this vacation to Sancha?" si Daddy.

Hindi ko alam na hindi pala sang-ayon si Daddy na ipagtrabaho ako sa azucarera. Si Mommy naman ang sumusuporta rito.

"Hayaan mo na, Dad. Kailangan pa rin namang matuto ni Sancha at sa ganitong edad din si Peppa dinala roon para magtrabaho."

"Opo, Dad. Ayos lang naman po sa akin."

"You should just enjoy the vacation."

"The two weeks of vacation was already enough. Masaya na rin po ako sa birthday ko no'n kaya tingin ko, ayos lang na matuto ako ngayon."

Daddy sighed and nodded.

Wala si Kuya nang dumating ako sa opisina. Abala raw sa pagdidiskarga sa warehouse kaya ang isa sa mga supervisor ang nagpakilala sa akin sa mga empleyado. Kilala naman talaga ako ng lahat pero kailangan lang malaman nila na pansamantala akong mag-aaral sa pagtatrabaho rito.

Mainit ang pagtanggap ng lahat sa akin. They were all friendly and grateful for me even when I don't think I lessen their work load.

Nasa inner office ako, malapit sa opisina ng Papa ni Alonzo. Dahil nakabukod iyon, simpleng bati lang kapag lumalabas siya. Nasa labas naman ang opisina ng Mama ni Alonzo kaya mas madalas na kami ang magkita.

"Ito ang bilin ni Sir Manolo na gagawin mo. I-eencode mo lang ito, Miss Alcazar."

I nodded at the supervisor. "Sige po."

While encoding on my computer, nagulat ako nang lumapit ang Mama ni Alonzo sa lamesa ko. Bahagya kong narinig ang kaunting komosyon sa outer office. Nang lingunin ko kanina, may tindera ng turon at iyon ang pinagkakaguluhan ng lahat.

"Kumakain ka ba nito? Ano nga ulit ang allergy mo, hija?" tanong niya.

Umayos ako sa pagkakaupo bago tumango.

"Kumakain po ako niyan. Uh... nuts po ang allergy ko."

She glanced at the small brown bag and then she smiled.

"Ayos lang 'to."

"Salamat po!"

"Walang anuman. Magtanong ka lang kung may problema ka sa ginagawa mo, ah?"

"Opo!"

Tinalikuran niya ako at dumiretso na sa kanyang lamesa. Tiningnan ko ang outer office at natantong dapat din pala bumili ako at nilibre ko silang mga nandito. Nakakahiya na ako pa ang binibigyan!

I sighed and looked at Mrs. Salvaterra. Hindi malayo ang tangkad niya kay Mr. Salvaterra. Maiksi ang buhok at siguro ilang taon lang ang agwat niya kay Mommy. Her glasses made her look older but when I saw her on my Ate Peppa's wedding party, she looked nice and timeless in her beige long dress and with her hair in a bun.

Nag-iisang anak si Alonzo. Hindi ko alam iyon noon pero kalaunan nakita ko namang walang ibang Salvaterra sa kanila kundi silang tatlo lang.

Tama si Kuya Manolo. Madali nga lang ang hinanda niyang trabaho. Hindi pa natatapos ang oras sa umaga, patapos na ako sa ginagawa ko. I reserved the next things later and ate the turon instead. Dalawang piraso iyon pero isa lang ang nakain ko. Ni hindi ko naubos dahil agad nabusog.