I love you since 1892 Fanfic( Kasalukuyan)

Kabanata 4

Nagpapasalamat ako kay binibining Elena dahil binigyan nya ako ng makakain kanina. Di man lang ako nakapagpasalamat ng maayos..

Bakit naman kaya siya ang misyon na binigay sakin ni Madame Olivia?

Anong meron sa kanya?

Matapos kong kainin ang binigay ni Binibining Elena, tumayo na ako upang hanapin muli si Binibining Carmela

Sa aking paglalakad, ilang tao narin ang tinanungan ko kung kilala ba nila si binibining Carmela kaso wala namang nakakilala sa kanya.

Hanggang sa lumubog ang araw. Napahinto ako sa isang bahay at may nakita akong isang pamilyar na dalaga.
Tama! sya nga! si Elena
May kasama syang isang Binibini kaso hindi ko na nakita ang kanyang mukha dahil sumakay na ito ng sasakyan

(Carmela's Pov)
Mabuti nlng maagang natapos yong party dahil may aasikasuhin pa pala yung ibang kaklase namin.

Sabay kaming lumabas ng bahay ni Elena at paglabas namin, isang pamilyar na lalaki ang nakita ko.

Tama, sya nga, sya yong nakita ko nong may nereto sakin si Elena. Yong lalaking parang nanggaling sa makalumang panahon.

Anong ginagawa nya rito? Tsk

"Carmela, mauna ka na , baka mapagalitan ka pa ng daddy mo at baka mawalan ka pa ng 1 month allowance hahaha"

"tsk, Ang aga pa kaya pero sige mauna na ako, nakakapagod eh"

"sige bye!" sabi nya at nag beso sakin

Pumara na ako ng sasakyan at bago makaandar nitong sinakyan ko, nakita ko si Elena na tumawid at....
What?
Bakit nilapitan nya yong lalaki?
Yong lalaking parang nanggaling sa makalumang panahon?

Parang magkakilala pa sila dahil nakita ko itong magkausap.
Maya maya lng umandar na yong sinasakyan ko kaya ibinaling ko nlng sa iba yong paningin ko.

Tatanungin ko nlng sya pag magkikita ulit kami

(Juanito's Pov)

"Nagkita muli tayo Binibini" Sabi ko sa kanya habang papalapit sya

"Oo nga, teka, wag mo na nanga akong tawaging binibini!" sabi nya

"Bakit naman?" tanong ko

"Hindi kasi ako sanay, Elena nlng ang itawag mo sa akin okay?" Pagpupumilit nya

"Okay?" naguguluhan kong tanong

"Teka, yong salitang okay hindi mo alam?"

Tumango lng ako bilang sagot
"Talaga? hahahah ang weird mo talaga!" sabi nya na natatawa

"anong nakakatawa?" naguguluhang ulit kong tanong

"Eh kasi namaaannnn, simpleng salita lng yang "okay" tapos di mo alam, di bale na nga lang! wag mo na yang isipin."

"Ano bang ginagawa mo dito? huwag mong sabihing hanggang dito ay hinahanap mo sya?" tanong nya

"nagbabakasali lng naman ako"

"Sana lahat ganyan" sabi nya na may halong lungkot

" bakit?" tanong ko

"Ah wala, wala ka bang matitirhan? "

"Wala eh"

"Ganito nlng, gusto kasi kitang tulungang hanapin yang Binibining at isa gusto ko rin syang makilala, sa amin ka nlng kaya tumuloy"

"Pero hindi pwede magsama ang isang binibini at ginoo sa iisang
bahay, maaaring magsama lng tayo kung tayo ay mag asawa na" seryoso kong sabi pero tinawanan nya lng ako

"Hahahahha! Alam mo nakakatawa ka hhahah para ka talagang nanggaling sa makalumang panahon" natatawa pa nyang sabi

"Ang totoo, nanggaling talaga ako doon"

"hahahaha omygash, hahahhaha palabiro ka pala hahahahaha" natatawa parin nyang sabi

"Hindi naman ako nagbibiro"

"hahahah sersyoso ka? Paano naman mangyayari yon aber?" sabi nya at hindi parin talaga na niniwala

"Mahabang istorya binibini"

"Ay ganun? Hahaha hays, ewan ko sayo. Basta ako tutulungan kitang hanapin yang mahal mo. So ano payag kana na doon ka nlng samin titira? " tanong nya

"Ako at tsaka mga katulong lng naman ang nandoon sa bahay dahil nasa malayo yong parents ko kaya okay lng kung don ka muna maninirahan" dagdag pa nyang sabi at ngumiti sakin

Dahil desperado akong mahanap si binibining Carmela, tinanggap ko na ang tulong ni binibinng Elena

Makalipas ang ilang minuto huminto na ang sinasakyan namin at tumigil sa isang malaking mansyon. Hindi maipagkakaila na siya ay may isang mayamang pamilya.

"Tara pasok na tayo" sumunod naman ako sa kanya

"Talaga bang ayos lng sayo na dito mun ako titira? Baka may magagalit pag nakita ako rito. Baka makita tayo ng nobyo mo"

"Ha?ano ka ba, wala namang magagalit eh at isa pag wala naman akong nobyo kaya mas lalong walang magagalit"

"Ah ganun ba, maraming salamat talaga binibini sa pagpatuloy mo sa akin dito. Malaking tulong na ito para sakin"

"Ok lng yon! at ilang beses ko narin bang sasabihin sa iyo na hindi lang dahil sayo kaya kita tinutulungan, gusto ko talagang makilala yang mahal mong binibini"

"Bakit mo nga pala sya gustong makita?"

"Ang swerte nya lng kasi"

"Bakit naman?"

"Ang swerte nya kasi , kasi may isang lalaking handang hanapin sya para lng magkasama sipang muli at may isang lalaking handang maghintay at mag tiis para lng hanapin sya, sana lahat katulad mo noh"

"Hindi naman sya swerte, dahil ako ang swerte sa kanya kaya bilang isang lalaki nararapat lamang na mahalin ko sya ng lubos. Hindi ko din naman sya hahanapin kung hindi nya ako mahal diba, marami narin syang sinakripisyo para sakin kaya lahat gagawin ko dahil ito ang nararapat para sa kanya"
Matapos kong sabihin yon ay bigla nlng may tumulong luha sa kanyang mga mata kaya nagtataka ako

"ayos ka lng ba binibini?"
Pinahid nya muna ang mga luha nya bago sya nagsalita

"M-may naaalala lng ako, pero ayos lng ako, nakakabilib ka kasi kaya masaya rin ako dahil hindi ko inaasahan na may natitira pa palang lalaki na handang gawin para lng sa kanyang minamahal"

"Bakit mo naman nasabi na may natira pa?" naguguluhan kong tanong

"Sa napapansin ko kasi sa panahon ngayon, imbes na dumami ang mga lalaking maginoo katulad mo eh yong mga gago naman ang nakikita ko"

"Darating din ang panahon na makakahanap karin ng isang lalaking handang gawin ang lahat para sayo"

-Dont forget to vote guys!