"ᴛᴀɴɪᴛɪᴍ"

637 40 18
                                    

Tarih ve saat bırakabilirsiniz 🖤

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Tarih ve saat bırakabilirsiniz 🖤

Anna Clendening💔I Found Myself

ᴋᴀçᴍᴀᴋ ɪsᴛɪʏᴏʀᴅᴜ, ᴀᴍᴀ ᴛüᴍ ᴇᴠʀᴇɴᴅᴇ sᴀᴋʟᴀɴᴀʙɪʟᴇᴄᴇğɪ ᴛᴇᴋ ʙɪʀ ʏᴇʀ ᴅᴀʜɪ ʏᴏᴋᴛᴜ.
-𝐄𝐯 𝐒𝐚𝐡𝐢𝐛𝐞𝐬𝐢, 𝐅𝐲𝐨𝐝𝐨𝐫 𝐃𝐨𝐬𝐭𝐨𝐲𝐞𝐯𝐬𝐤𝐢

Rüzgarın hafif esintisi tenime çarparken gözlerimi etrafta gezdirdim. Havanın karanlığıyla birlikte hafifçe yerimde sallanırken ayaklarımı yere sürterek salıncaktan kalkıp ayaklanmıştım. Karşı caddedeki evime gitmek için yola koyulduğumda cebimdeki telefonun titreşimiyle cebimden çıkardım.

Aramayı cevapladığım anda kulağıma tok bir ses yayılmıştı. "Eğer biraz daha telefonu açmasaydın annem bütün karakolu ayağa kaldıracaktı Alvina!"Ağabeyimin sitem dolu sesine küçük bir kahkaha attım. "Hey sakin olun, sadece telefonumu sessiz de unutmuşum," diyerek açıklama yaptığımda bu ağabeyimi kesinlikle memnun etmedi.

"Tabii başka ne olabilirdi ki, evdesindir umarım," diye beni teyit ettiğinde canlı ve dinç bir şekilde cevap vermeye koyuldum.

"Eve geçiyorum, biraz hava aldım," dediğimde usulca beni onayladı. Dudaklarından çıkan onay mırıltılarını işitmiştim. " Pekala, o zaman eve geçince mesaj at, artık bizi merakta bırakma tamam mı?" diyerek uyarısını belli etti ama ona rağmen sakinliğinden ve çizgisinden sıyrılmadı.

Kendi evime çıkmak istediğimde biraz kızmışlardı ama artık kendi ayaklarımın üstünde durmam gerektiğini söylediğimde biraz da olsa bana hak vermişlerdi. Böylesi benim için daha iyi ve güzel olmuştu.

"Tamam sonra görüşürüz...Seni seviyorum," diye son sözlerimi söylediğimde apartmanın kapısını biraz zorlanarak açtım ve sonunda içeri girebildim, ancak cebimden anahtarı çıkarırken de telefonumu zar zor kapatabilmiştim.

Evim ise küçük bir öğrenci eviydi. Salonumun bir duvarı kitaplıktan oluşuyordu, onun haricinde koltuk takımım ve ufak tefek eşyalarım vardı. Odamda da çift kişilik yatağım, çalışma masam ve dolabım mevcuttu.

Az eşyayla hayatımı sürdürebiliyordum ve zaten günümün yarısı üniversitede geçiyordu o yüzden dert etmiyordum, hem annemlerin evinden de çok uzakta değildim. Yarım saat kadar bir mesafemiz vardı.

Hiçbir yere uğramadan direkt odama yöneldim. Birkaç gündür uykusuzluk çekiyordum anlamadığım bir şekilde sürekli kabuslar görüyor ve geceleri sürekli uykumdan uyanıyordum. Bu yüzden uyku düzenimi düzeltmem gerekiyordu. Yatağa yönelmeden önce pijamalarımı giyip yatağıma uzanmıştım.

KALP KIRICI: FEVTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin