Just a Maid (Sandro Marcos)

chapter 22

Lyra Pov

"Ano ba kuya, enough"sigaw pa ni simon,dahil nageeskandalo na si sandro sa burol ng nanay ko andami ng nakatingin

Buti nlng at wla na sila sir bong bong at ma'am Liza kung hnde nakakahiya.

"Lyra magusap Naman tayo hayaan mokong magpaliwanag"sigaw pa muli ni sandro habang pinipigilan sya ni simon na makalapit sakin,patuloy lang Ang mga luha ko sa pagpatak,Ang sakit,sobrang sakit.

"Wala na tayong dapat pagusapan,wag kang gumawa ng eksena dito Sandro,konting respeto naman"pagpipigil kopang mautal sa pagsasalita dahil sa pag iyak ko,halos Wala narin akong makita dahil Puno ng luha Ang mga mata ko.

"Calm down both of u"wika pa ni simon na nagpipigil padin sa kuya nya habang si Emma ay hawak lang Ang balikat ko para ako ay alalayan.

"Kuya please,hayaan mo Muna si Lyra,nakita mo Naman kung Ani yung pinagdadaanan nya diba,magpalamig ka Muna,ako na nakikiusap"narinig kopang wika ni simon sa kuya nya,hinde ko na narinig Ang iba nilang pinagusapan dahil umupo narin ako at pinainom ako ng tubig ni emma

Pagkatapos kumbinsihin ni simon si sandro ay umalis Naman ito,pero bago toh umalis ay tinitigan nya ko na may namumuo ng luha sa mga mga nya.

ganon Naman palagi eh, palibhasa nasanay sya na konting ganito konting iyak konting paawa nya Wala na,okay nanaman ako.

mahal nya ko kailan?kapag wala syang choice?kung ganon lang din wag nya nakong mahalin

Ang hirap hirap maghintay sa taong walang ibang ginawa kundi saktan ka

"Are u okay?"tanong pa ni simon pagkabalik saakin

"Ewan ko,blanko ako si,sobra."wika kopa habang pinipigilan nanaman Ang mga mata kong lumuha habang nakatingin sa nanay kong Wala ng buhay.

"I'm sorry for what kuya did to you"wika pa ni simon at hinawakan Ang kamay ko

"Ewan ko din ba sa kuya mo palagi nyang sinasabi na mahal nya ko pero kahit kailan hinde ko yun naramdaman."wika kopa pinipigilan kong umiyak pero parang trinaydor ako ng sarili ko dahil tuluyan Ang pagpatak ng mga luha ko

"I'm sorry"Simon said at yumuko pa

"Ano ba Wala kang kasalanan"wika kopa at binigyan sya ng maliit na ngiti habang pinupunasan ko Ang mga luha ko

"Dapat hnde mo toh nararansan hnde mo deserve yung ganito"wika pa nito at tinapik ako sa likod.

alam ko naman eh.

alam ko na dadating yung araw kailangan naming maghiwalay.

kailangan namin iwan Ang isa't isa.

pero bakit ngayon

bakit napadali.

kailangan ko pa sya.

KAILANGAN KO SYA.

.......

eto na yung araw ng libing ni mama,Ang sakit sobrang sakit.

pano toh?

kaya ko ba?

kakayanin koba?

mag isa nalang ako.

"Kaya mo toh"pagpapagaan pa ni simon sa loob ko.

habang palakad kami papuntang sementeryo...

habang papalapit kami papunta kung saan Ang huling hantungan ng aking ina

mas lalong bumibigat

konti nlang at bibigay nako

iyak lang ako ng iyak habang nakahawak sa sasakyan kung saan naroon Ang mama ko.

ma...

Ang sakit...

pero kung ito nalang yung paraan para maging masaya...

Malaya...

at makapagpahinga ka...

malayang tatanggapin ko yun

para sayo...

mahal kong Ina.

iyak lang ako ng iyak habang si Simon at nasa gilid ko at nakahawak salikod ko hbang tinatapik ako si Emma Naman ay nasa kabilang side ko

parang gusto kong bumagsak..

hirap na hirap ako

life is too unfair...

habang patuloy ako sa pagiyak...

naisip ko pa kung anong nangyari samin ni sandro mas lalong sunakit

patuloy ako sa paghagulgol.

pero pinapangako ko sa sarili ko after nito dapat kayanin ko yung panibagong buhay

ibibigay ko na lahat ng ako ngayon

lahat ng luha...

pangako ko na ngayon nalang ako iiyak ng ganito tapos after nito kung iiyak man ako hinde na ganito kalala

kase wala ng nandyan para magpaalala sakin ng nga dapat at hinde ko dapat gawin...

wala na yung dalawang mahal ko sa buhay.

habang papasok kami sa cemetery nakita ko si sandro nakatayo Doon na parang hinihintay talaga kami nakawhite shirt at maong pants lang ito

tumingin sya sakin at sinenyasahan ako na okay lang ito at kaya ko ito

malungkot itong ngumiti sakin pero hinde ako nagabalang sumagot o sumenyas man lang sakanya

umiwas lang ako ng tingin

wala nakong pake..

palagi kong iniisip yung nararamdaman nya,pero sya hinde nya kailanman ginawa yun,hnde nya inisip yung nararamdaman ko.

ubos na ubos ako..

tapos na..

tapos na lahat...

ngayon ko na bibigyan ng tuldok ang samin ni sandro....

at ni mama...

tapos na...

ubos na ang tinta ko para sumulat pa ng panibago...

:)))))