Just a Maid (Sandro Marcos)

chapter 47

Lyra pov

Hinayaan ko yung gabi na yun na lumipas dahil hinde kami makakapagusap ng maayos pag parehong mainit Ang ulo namin,kailangan namin magpalamig.

after that night ay umuwi narin ako pagod na pagod.

mentally and physically,I'm tired.

my whole existence was all suffering,did I deserve this?kailan bako magiging masaya.

umuwi ako at naligo habang nasa bathroom ako ay umiiyak ako dahil sa sakit ng nararamdaman ko

after that humiga narin ako para makatulog

pagkagising ko ay nagready nako agad para sa trabaho balak kong pumunta Kay Sandro mamaya sa condo nya dahil sa Taas lang Naman Ang condo nya

nagsuot lang ako ng plain white polo at black slacks tapos nagheels lang ako naglagay narin ako ng light make up kinuha ko na Ang susi ko at Ang handbag ko ready to go now

after ng buong araw ko sa trabaho ay masyado akong pagod dahil sa Dami ng ginawa ko pero nahandle ko parin Naman

knowing na pupunta ako Kay Sandro..

sana maayos namin..

sana hnde kami pangunahan ng mga nararamdaman namin

I can't loose him,again

with him I feel safe.

agad akong sumakay sa sasakyan at pumunta Muna sa red ribbon to buy some cakes para saaming dalawa

Wala Namang okasyon pero gusto kolang

ng makababa ako ay agad akong pumunta sa elevator at pinindot Ang floor ng unit nya

ng nasa harap nako ng condo nya ay may nagtutulak sakin na wag pumasok pero kailangan.

hnde nako nagabalang kumatok or mag doorbell dahil meron Naman akong susi nito

Binuksan ko yun at nakita syang nakaupo sa dining table nya tinago nya Ang papel....Ang papel sa likuran nya na gulat na gulat sa prisensya ko

"Ano yan?"I asked getting curious now.

"Wala.bakit ka nandito?"he asked he look pale.

"Bawal ba?"I asked nakataas pa Ang kilay.

"It's okay may gusto din akong sabihin sayo"he said,sa tono nya medjo kinabahan ako.

"About what?"I asked getting confused now,is anything wrong?okay lang basya?

"Let's just eat first"he said at kinuha Ang Dala Dala kong cake to place it sa table nya "for that last time"he whispered ng talikuran nya ako,akala nya hinde ko narinig pero narinig ko yun

I want to cry right now?may meaning bayun?or baka nagjojoke lang sya.

tell me it was a joke right.

"How's ur day?"I asked kahit ayaw kong magsalita binibusy Ang sarili sa pagkain,I don't want to eat with him for the...last time...he said for the last time.

"Good,u?"he asked coldly

"Nothing change still busy"I shook my head.

after eating kinuha ko na Ang bag ko gusto ko pa sya makausap pero ayoko ngayon,hnde ngayon,I'm not feeling well,or pinipilit kolang yung sarili kong paniwalain sa ganon?

I was scared that...that I might..loose him....again

"Let's talk"he said ng marinig Ang pagtayo ko at pagluha ko ng gamit ko

"Ayoko"I said without looking at him

"Please lyra we need to talk----"he said pero pinutol ko kaaagad yun

"I'm not interested,not now,not ever...ayokong marinig Sandro ayoko please."I almost yelled at him,sumisikip Ang dibdib ko gustong umiyak.

"We need to---"wika pa nya muli

"Please!!!"I yelled at him

"Let's broke up"he said walang emotion sa mukha,ganoon na Lang ba kadali sakanya na Iwan ako...ulit.

"Sandro Naman eh!!!tangina Naman!!!sabing ayokong marinig"sigaw kopa habang naguunahan na Ang mga traydor kong luha na kanina kopa pinipigilan.

"But u need to"he said avoiding to look at me.

"saan ako nagkulang Sandro?"I asked and cried harder

"You're enough"he said and look at me with his teary eyes

"Then why?anong Mali sabihin mo babaguhin ko...I will make myself better to deserve you"gusto kong lumuhod sakanya ngayon to beg him,wag nya lang akong Iwan gagawin ko,I almost forgot about my pride.

"Wala.may...may Iba nakong mahal hinde na kita mahal okay na ba?"he said at tumingin sa ibang direksyon,is it a lie?it hurts...so much..so I'm the only one who fighting for our love,he didn't even fight and take a risk about our love.

"binigay ko lahat Sandro lahat lahat kahit naubos ako pero ayos lang dahil ganon kita kamahal hinayaan kong walang matira sakin"it almost a whisper dahil sa pagiyak ko,sobrang sakit ng dibdib ko kakaiyak halos Wala nakong makita.

"sorry...."he whispered,now he's crying.

"sorry nanaman,pero inuulit mo..."I whispered again.

"Hinde moko naiintindihan..."he said at umiling pa tumingin sa ibang direksyo,ano pa bang hinde ko naiintindihan.tangina Naman pagod nako eh.

"ako Ang hinde mo naiintindihan eh....Sige nga ipaintindi mo sakin!!"I yelled

"gusto kong maging masaya ka..."he said and look at my eyes while we're both crying.

"masaya tangina Naman Sandro oh" I said while whipping my tears pero hinde ito tumitigil

"gusto kong maging masaya ka lagi kaya pakasalan mo sya"he said,hnde ko alam kung sino,Wala akong alam pero wla nakong pake.

"sayo ako sasaya Sandro,Ikaw Ang kaligayahan ko...sa tabi mo ako sasaya"I said at tumumba na Ang mahinang tuhod ko sa sahig nya sa sobrang iyak gusto nyang lumapit ng makita Ang kalagayan ko pero pinigilan nya Ang sarili nya.

"Lyra wag mo nakong pahirapan"he said at umiyak pa lalo.

"ako pa Ang nagpapahirap sayo,Sandro Naman"I cried more.

"hnde na kita mahal"he repeated,his words makes my heart feel more pain,that I can't even talk anymore.

"maybe we were meant to meet but not to be"I whispered slowly accepting the fact that we're done...again.

"Maybe we're not"he said and shook his head

"I don't understand why destiny allowed some people to meet when there's no way for them to be together "I said at tumayo nako kinuha Ang bag ko at umiiyak na lumabas

Ang sakit sakit Naman eh.

nanaman.

why?

:))))))))