Just a Maid (Sandro Marcos)

chapter 51

Sandro pov

Halos araw araw kong nararamdaman Ang pagkahilo ko nung bata ako ay ganito din

pero alam ko magaling at nakatakas nako sa sakit ko

hnde ko alam kung nagbubulagbulagan lang ba ako para mapaniwala ko Ang sarili ko na Wala nga talaga akong sakit

lumipas pa Ang ilang araw at dumaan nako sa hospital para kumpirmahin Ang kalagayan ko

at parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa sa sakit ng nararamdaman ko

brain tumor.

akala ko ay okay at nakatakas nako

pero bakit ganito nanaman.

Ang unang pumasok sa isip ko ay paano na si Lyra kapag nawala ako.

sinanay ko sya uli eh tapos aalis nanaman ako ulit...

tangina naman eh.

halos gusto ko ng bumagsak ngayondito sa banyo sa patuloy na pag buhos ng mga luha ko.

hinde ko sya kayang iwan...hinde ko sya kayang iwan ulit.

lumipas pa Ang ilang linggo at nasa newyork na si Lyra dahil may mga business sya Doon

habang naguusap kami sa video call gustong gusto kong sabihin sakanya

pero napanghihinaan ako.

ako nalang ang mayroon si Lyra.

grabe na Ang trauma na naramdaman nya non

hnde ako naawa para sa sarili ko kung hnde para Kay lyra.

Wla na akong pakealam sa sarili ko pero Kay lyra meron,,,palaging meron.

hnde ko sya kayang mawala...ulit.

galing dito sa lyra at nakauwi na sya gustong gusto ko syang yakapin dahil miss na miss ko na sya

pero hnde ko kaya,gusto kong masanay sya ulit na Wala ako sa tabi nya

para hnde sya masaktan kapag nawala ako sakanya

nagaway kami...

pero hnde ko masabi sakanya na nahihirapan nako.

naiintindihan ko naman sya kung nasasaktan at napapagod sya sakin eh,pero pano Naman ako?

gusto kolang maging masaya sya bago ako mawala.

ayoko ng biglaan.

"Let's broke up"halos hnde ko masabi yun at nawawalan nako ng boses dahil sa pagpigil ko ng mga luha ko

sumigaw pa si Lyra na ayaw nyang marinig pero hinde ko na kayang patagalin

Hnde ko alam kung hanggang saan nalang ako

hinde ko alam.

Wala akong alam.

nasisira ako,kapag nakikita ko syang nasasaktan pero wla na akong magawa.

eto nalang Ang naiisip ko

Wala.may...may Iba nakong mahal hinde na kita mahal okay na ba?" nauutal pa ako ng sabihin iyon,kase walang iba,wlang iba dahil Ikaw palagi mahal ko,Ikaw palagi lyra

pasensya na kung ganito ako.

ganito lang kase ako.

naawa ako at lagi kitang nasasaktan pero Wala din akong magawa

paglabas ni lyra ng condo ko ay bumagsak ako sa sahig at tinakpan ko Ang mukha ko gamit Ang kamay ko at patuloy parin Ang pagbuhos ng mga luha ko

Bakit masyadong naging marahas Ang mundo saamin?

pinatawag ko si Simon dito sa office ko dahil gusto ko syang makausap

hnde ko alam kung handa na ba ako.

pero kailangan ko itong Gawin para Kay lyra....para sakanya

Kahit wlang matira sakin,basta masaya sya

"Si..."wlang lumalabas na salita sa bibig ko at pinipigilan Ang luha ko.

Ayaw ko magmukhang mahina,kase hinde naman ako ganito.

"Kuya?"tanong pa ni simon nagtataka dahil bigla ko nalang sya pinatawag.

"Love her"I said without looking at him

"Wdym?"he asked getting curious

"Pakasalan mo sya kase pangarap nyang lumakad sa gitna ng lahat habang kinakasal gusto nya yon....pero hinde ko yun magagawa...mahalin mo sya ng higit pa sa pagmamahal ko"wika ko pa at hinde na mapigilan Ang pagluha ko pero agad ko din itong pinunasan,Ang sakit sakit magpaubaya pero para sakanya,mahal ko sya eh

"Kuya hnde Naman ganon kadali"wika pa ni simon na nakakunot na Ang noo

"Alam ko!alam ko!fuck!Wala nakong alam hinde ko na maintindihan!"I shouted humawak pa sa ulo, dahil hnde ko na din alam Ang gagawin ko

"Kuya alam kong mahal mo sya,pero bakit hinde mo nalang sabihin sakanya"he said.

"Ayokong masaktan sya"It almost a whisper.

"Mas masasaktan sya kase naglihim ka nanaman sakanya"wika nya pa,may point sya pero hnde ko kayang nakikitang harap harapan syang nasasaktan.

"Shit!Simon I know!pero ayokong makitang umiiyak sya,ayokong makitang lumalaban nanaman sya para saming dalawa habang ako Wala akong magawa!damn!!Wala akong magawa para sakanya,Wala akong magawa para sa babaeng mahal ko Ang Hina Hina ko!"I shouted again hinde na alam Ang gagawin dahil sa pagbuhos ng mga luha ko.

"sorry....gagawin ko Ang lahat pero hinde padin ako mangangako"he said paalis na sana sya ng magsalita ako.

"Ingatan mo sya,sya Ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko,sya Ang pinakamagandang aksidente na nangyari sa buhay ko,mahal ko sya kaya alagaan mo sya"I said masakit sakin pero kailangan,tumango nalang sya at lumabas na.

hnde ko narin alam.

sya ang pahinga ko,pero alam kong yung pahinga ko ay unti unti naring napapagod sakin.

:)