"O yuvasız Çalıkuşu ben ise kafeste Kanarya!"
Hayat bazen size istemediğiniz bir şekilde davranabilir. En sevdiklerinizden darbe de yiyebilirsiniz. Lawiy darbesini en sevdiğinden yemişti.
Şimdi ise karşısında ki adama kan davasını başlatmak için ölümü kabul etmişti. Nitekim ölüm bu kadının kurtuluşu olurdu.
Welat silahı aldığı gibi emniyetini kapatıp beline koydu. Karşısında ki bu kadın kadın delirmiş olmalıydı.
"Ne yapıyorsun ulan! Nasıl silahı alıp beni öldür diyorsun!"
"Eğer beni öldürmezsen ve Ferhat giderse seni boşarım Welat! Bir dakika kalmak burada seni boşarım!"
"Ulan aşiretlerin kararı bu ilke ben ne yapabilirim!"
Alayla güldü genç kadın. "Sen herşeyi yapabilen Welat Karabaş bunu mu önleyemeyecek! Eğer o giderse bende giderim!"
"Sen buradan başka hiç bir yere gidemezsin Lawiy! Gitme olasılığını aklından çıkart! Ben seni kapı önüne göndermem kadın!"
"Öyle bir giderim ki aklın şaşar! Öyle bir giderim ki ahtım olsun bir daha bu konağa ayak basmam!"
İkisi de delirmiş gibiydi. Etrafta ki sesleri duymuyorlar ikiside kimseye kulak vermiyordu.
Genç adam daha fazla dayanamayıp karısının kolunu tuttuğu gibi merdivenlere yöneldi.
Bu kavga burada olmamalıydı. Şuan bunun ne yeri ne de zamanıydı. "Burak beni bırak Allah'ın belası!" diyerek kendini çekiştiriyordu genç kadın.
Burdan hiç bir yere gitmeyecek herşeyi burda konuşacaktı. Bu adam sınırlarını zorlamaya bayılıyordu.
Genç kadın çekiştirilerek odasına giderken herkes sadece izliyor hiç kimse bir şey yapmıyordu. Kimse yakarşlarını duymuyordu.
Konağın kapısından gelen ses ile herkesin dikkati dağılmıştı. "Welat Ağa!" diye kükredi bir ses.
Bu ses kime aitti? Herkes dönüp sesin sahibini gördüğünde anlamsız bakışlarla karşıladı.
Lawiy dili tutulmuş gibi bakıyordu. Bu adam kimse değil bu kadının kuzeni Ejder Gevdan idi.
Bir fısıltı döküldü genç kadının dudaklarından. "Ejder.." Bu adam şimdi buraya ne diye gelmiş olabilirdi ki?
"Senin ne işin var burada Ejder Gevdan!" diye kükredi Welat ağa.
Genç adam avlunun ortasına kadar adımladı. Kuzeni olan bu kadını almadan hiç bir yere gitmeyecekti. "Kuzenimi almaya geldim Welat Karabaş! Almadan da gitmeye hiç niyetim yoktur!"
Bu adam delirmiş olmalıydı. Zira Welat ağa bu kadını göndermezdi. "Var git yoluna Ejder! Ben sana karımı vermem!"
Lawiy gevşeyen el ile kolunu kurtarıp bir kaç adım geriledi. Bu dursaydı geri tepmeyecek Ejder ile cehennemin dibi bile olsa gidecekti.
"Sana soran mı var Welat! Ben kuzenimi alacağım senin ellerinden!"
Lawiy bu gerilimi bu sefer bitirmek için susmayacaktı. Artık dökülen kanlar bu kadının zerre umrunda değildi. "Ben bu konaktan gideceğim! Sana dedim gideceğim dedim! Şimdi beni ölsen durduramazsın!"
