Ibang Kama(SSPG)

12

Morning came like nothing.Sanay na ako.Lagi nalang akong sanay dahil wala naman akong choice kung hindi masanay.

Sinabayan ako ng asawa ko sa agahan at nagulat ako kasi niyakap niya ako ng napaka higpit bago siya umalis.He was apologizing about last night at nangako na babawi siya.Agad naman na natunaw yong puso ko at niyakap siya ng mas mahigpit.Hinalikan niya rin ako bago siya umalis.Marupok,iyon ang tawag sa akin.Heto't maga pa yong mata ko sa pag-iyak pero isang halik lang at in love na naman ako.

I was doing may morning routine when he called after two hours since he left.May pinapadala siya sa aking papeles sa kanyang opisina at may importante daw siyang ginagawa kaya hindi na siya makakauwi sa bahay.It's near lunch so I also decided to cook lunch for him.

Binuhos ko ang atensyon at oras at effort sa paggawa ng pack lunch para sa asawa ko.I miss doing it.Lagi ko itong ginagawa noon pero isang araw sabi niya ayaw niya daw mapagod ako at mag effort na gumising sa umaga kaya bibili nalang daw siya sa kanilang cafeteria.Sinunod ko siya because it was thoughtful of him.Pero dahil may chance ako ngayong lumabas at makapunta sa opisina niya ay hindi ko na iyon palalagpasin.Hindi rin ako kumain para sabay na kaming mag tanghalian.

I smiled with the memories.Ito yong mga simpleng bagay noon na ginagawa ko para sa kanya.Ipagluto siya,ipaghanda ng shower,kamustahin siya araw araw,alagaan siya kapag may sakit at lambingin at yayain siyang magtalik .I was a very hands on wife kaya maging ako ay naninibago sa mga nangyayari sa amin dahil masyado na siyang abala.

After preparing,I took the shower and style myself really good.I chose a stripe halter dress and a matte black birkin bag to match my outfit.It's my husband's company,I need to be presentable.

Dahil hindi ako marunong mag drive,nag book nalang ako ng grab.I took too much time travelling dahil sa dami ng sasakyan sa lansangan.I keep on texting my husband apologies for being late a bit.Tiisin niya muna ang gutom at malapit na rin ako.

It seems forever when I step out from the car.Nagmamadali akong pumasok sa building at sumakay sa elevator.Nag retouch ako habang nandoon.When I reach the floor where my husband is,isang babae ang sumalubong sa akin.I smiled at her.

"Hi!I'm here to see my husband"

Namutla siya.

"Ah eh mam,k-kasi a-ano"

"Is he busy?It's okay ill explain in your behalf.May iaabot lang akong papel.

Muli ko siyang nginitian.Gusto niya akong pigilan.Nakikita ko iyon sa mga mata niya,But I am Mrs Robinson anyway.Halata ang intimidation at takot.Wala siyang magagawa.

Nilagpasan ko siya at tumuloy sa isa pang pinto.I hold the doorknob and open it a little.Ayaw kong maka destorbo sa kung ano mang meeting na meron sa loob.Sumilip ako doon and it seems like there's no people around.Until I heard a gasp and hiss.

"Uhmm Edward"

Natulos ako sa kinatatayuan ng marinig yong boses hindi ko pa man sila nakikita.Nilakihan ko yong siwang ng pinto and there I saw them.

Nakatalikod sa akin ang babae habang naka kandong ito sa asawa ko.Nakaangat ang palda niya at nagtataas baba habang hawak naman siya ng asawa ko sa bewang.She is wearing a skirt and a staff uniform.She look like a lowly employee here.Pero sa paraan ng pagsipsip nito sa leeg ng asawa ko ,mukang matagal na silang magkakilala.

Ganon pala iyon no?Tuloy tuloy na umaagos yong luha ko habang nanonood sa kanila at kahit punong puno ako ng galit ay hindi ko magawang igalaw yong katawan ko para sugurin sila.I notice some lunch box scattered beside the table and it seems like they just had their lunch.

Fuck.

I covered my mouth to suppress a sheer cry that's about to burst out.

Putang ina.

Putang ina.

Putang ina.

Ngayon ko lang napagtagni tagni ang lahat.How Edward made a fool out of me.Napa ka estupida ko dahil wala akong magawa kundi intindihin siya dahil ayaw kong masira ang aming pamilya kahit matagal na akong may hinala.Ang asawa ko...alam kong maaring matagal niya na akong niloloko.

Hindi ko na sila kayang tignan kaya muli kong sinara ang pinto at pinilit igalaw ang paa na umalis doon.

Muli kong hinarap yong secretary niya at halos lumuhod ito sa akin para mag sorry.Ngitian ko siya ng malamig at inabot yong papeles na kailangan kong dalhin doon.

"Don't tell him anything."

Naiiyak itong tumango.

Tuloy tuloy akong lumabas doon dala ng durog na durog na dibdib at pride at pakiramdam ko magshu shutdown nalang ako bigla.Nong' makakita ng basurahan,itinapon ko doon yong dala kong paper bag na may lamang pagkain.

Ilang luha ang muling pumatak sa mata ko sa sobrang sakit na pakiramdam.Ilang beses akong humihinga ng malalim para kontrolin ang nararamadamn pero imposible iyon.Ramdam ko parin ang oanginginig ng mga kamay ko.

Something will end here.My emotional bulb is slowly shutting off.Marupok ako.Pero hindi marupok na marupok.