Archangelic

Ep21

قسمت بیست و یکم

-دیشب خیلی اذیت شد؟

بکهیون با صدای آرومی پرسید و سهون نگاهش رو از موبایلش گرفت. سرش رو بلند کرد و به برادرش که آثار پشیمونی به خوبی تو چهره اش مشخص بود، خیره شد.

-آره. واقعا ترسیده بود. خیلی وقت بود وارد لیتل اسپیسش نشده بود. تقریبا 5 ماه. اخرین بار وقتی بود که با ماشین تصادف کرد.

بکهیون لبش رو گزید و سرش رو پایین انداخت.

-متاسفم هیونگ. واقعا فکر نمیکردم انقدر بترسه. آخه ما باهم کلی فیلم جنایی دیده بودیم و لوهان همه شونو دوست داشت.

سهون سر تکون داد و موبایلش رو کنار گذاشت.

-از فیلم جنایی نمیترسه. تنها چیزی که واقعا میترسونتش، چیز هایی مثل روح و جن و چیزای ماورایی عه.

اخم کرد و ادامه داد

-من به تو سپرده بودمش چون می‌دونستم دوستشی و خوب میشناسیش. لوهان تو خانواده ی من فقط با تو احساس راحتی میکنه.

بکهیون دست هاشو روبروی شکمش توی هم قفل کرد و با سر پایین افتاده گفت

-متاسفم. قول میدم دیگه این اتفاق نیوفته.

-سهونی... بکهیون رو دعوا نکن.

لوهان به سمت شون دوید و سهون هشدار داد

-ندو لوهان. میوفتی.

لوهان سریع خودشو به سهون رسوند و روی پاهاش نشست و همونطور که گردنش رو بغل می‌کرد، گفت

-دعواش نکن. اون که نمیدونست من میترسم.

سهون موهاشو نوازش کرد و گفت

-لرز های بدنت و هق هق هات چیزی نیست که بتونم به راحتی فراموشش کنم هانی. میدونی چقدر نگرانت بودم؟

لوهان با لبهای جمع شده سر تکون داد و بعد به بکهیون نگاه کرد که هنوز با حالتی شبیه به یه بچه ی 10 ساله که ازش خطای بزرگی سر زده، ایستاده بود.

-منم اشتباه کردم. چون شوکه شده بودم نمیتونستم به بکهیونی بگم که فیلمش منو میترسونه. پس تقصیر بکهیونی نیست.

سهون یه ابروش رو بالا انداخت و گفت

-پس داری میگی تقصیر پسر کوچولوم هم بوده؟ میدونی که پسر کوچولوهایی که مراقب خودشون نیستن، تنبیه میشن..!

لوهان لب هاشو توی دهنش کشید و حرفی نزد. سهون کمرش رو نوازش کرد و دوباره گفت

-میدونی لوهان؟

لوهان سر تکون داد و سهون چشم چرخوند. لوهان واقعا هرکاری دوست داشت می‌کرد و فرقی نمی‌کرد چقدر سهون بهش بگه دوست داره وقتی ازش سوال میپرسه، جوابش رو با صدای قشنگش بده. اون همچنان برای جواب دادن از حرکات سرش استفاده می‌کرد و زور سهون فقط وقتی بهش میچربید که اون پسر واقعا یه کار خطرناک کرده باشه.