I was sunshine, He was midnight rain (ONGOING)

Chapter 15 (2am)

Aria POV:
Nanatiling nakatulala saakin si August, kahit na napa ka dilim ng paligid ay nararamdaman ko parin ang kanyang matatalim niyang titig saakin.

Hindi ko alam kung bakit ganito, pero nararamdaman ko talaga, at alam ko.

You can't sleep don't you? biglang sambit naman nito saakin.

Nagulat ako sa biglaang pagsira niya ng katahimikan sa buong kwarto.

Ngunit hindi parin ako umimik.

Naramdaman ko namang umalis siya sa pagkakatitig saakin at inayos ang kanyang higa.

I can't sleep either, sambit ulit nito.

Kala ko makakatulog kana pag wala nang ilaw, saad ko naman.

Naramdaman ko namang tumingin ulit siya saakin.

I can't sleep in this sofa, ang liit, saad nito.

Deserve, bat kasi pinili pang makitulog dito kesa umuwi sa sariling bahay? HAHAHHAHA tinawanan ko ito.

And Ikaw kaya pumili niyan, magdusa ka kaya diyan, patutuloy ko.

Huminga naman ito ng malalim at humiga ulit ng ito maayos.

Biglang tumahimik ang buong kwarto ng hindi siya nagsalita na siyang hindi ko sanay.

Don't you know that stars are shining brightly especially when the sky is dark, biglang sambit naman ito saakin.

Hindi ko alam ang gusto niyang ipahiwatig sa mga katagang kanyang binitawan pero alam kong may malalim itong kahulugan.

You're like the stars, even if you're in the midst of the dark and even anyone can't find you, I can find you, because you're the stars that shine's brightly for me, pagtuloy nito na bigla kong ikinagulat.

Hindi ako makapagsalita sa kanyang mga sinabi, hindi siya kayang iprocess ng utak ko, dahil buong buhay ko hindi ako nakarinig ng ganitong mga salita sa Isang lalaki. SIYA LANG!

Niloloko kaya ako nito o trip niya lang?

Ganito ba talaga ang mga lalaki kung hindi sila makatulog? Daming sinasabi? saad ko sa aking isipan.

Why aren't you talking? are you mute? bigla namang sambit nito na siyang dahilan upang mawala ang mga iniisip ko sa aking ulo.

Dami mo namang sinasabi pag dika makatulog, ganyan ka siguro sa bahay niyo, kunwaring tawa ko habang sinasambit ko ito sakanya.

You can't really take serious things, sambit ulit nito.

Matulog kana lang kasi, baka mabaliw ka na kakaisip sa mga iniisip mo ngayon, may pasok pa tayo bukas ah, sagot  ko naman dito.

You can sleep, I'll sleep later, I can't really sleep, sagot nito.

2:00am  na August umaga na dipa rin tayo natutulog.

Obviously, it's morning, and it's 2am so we can't really sleep.

And he has a point, hindi na rin ako nakakatulog ng ganitong oras e.