Chapter 7: Look Backwards to Go Forward

24 4 0
                                    

                  Lorraine is trying her best to hold her composure habang tinutulungan niya ang kanilang katulong na ihain ang mga pagkain sa lamesa. A guy who looks like William read her diary. Weird but the girl found giving her trust to Jayson immediately. When they were done, she gave Jayson a cue para kumain na. He sat in front of Abby, naisip ng binata na awkward kung sa tabi niya siya kakain.

                 Jayson looked at Lorraine as they began to eat. He thought she is far more beautiful than what she thinks of herself. Kung siya ang average, paano na yung mas mataas pa sa kanya.

                  “Anong course mo pala Jayson?” tanong ng dalaga.

                 “Accountancy po ate, e kayo po?”

                 “Wow, magaling sa numbers. Food Tech ang course ko”

                 “Winds of luck lang po ate”

                 She remembered William. Her facial expression changed.

                 “Ate, bakit po?”

                 “Ah. Wala, wala. Kain ka, pumasok na si Mommy sa trabaho eh. Ang maid lang at ako ang nasa bahay. Buti dumating ka”

                “Ate, pinagawan ko na rin po kayo ng Certificate of Grades” saka inabot na binata ang papel sa dalaga. Abby burst into laughter.

                 “Hala! Nakita mo na yung mga kulot kong grades!” parang batang inagaw ng dalaga ang kanyang Certficate of Grades.

                "Ate, ayos lang iyon, pasado ka naman"

                 Abby served the breakfast sa binata. Nahiya si Jayson sapagkat siya na nga ang bisita na walang magandang purpose sa pagbisita ay ganoon pa siyang asikasuhin.

                 “How did you find my diary?” tanong ni Abby sa binata habang sila ay nag aagahan. “Weird nga eh, lalake pa nakabasa.”

                  Jayson almost choked on the sandwich he is eating.

                 “Ate, two... two... weeks ago po... ay naghahanap po..po ako ng inspirasyon para sa pagsusulat sa The Luzonian. Pumunta ako sa bleachers tapos nakita ko na po roon yung... yung.... diary ninyo.”

                 “Ah okay. Huwag kang tense, naitanong lang” Sabi ni Abby. “Salamat sa pagbalik nito ah pero alam mo, iniwan ko talaga doon ito, hoping na siya o kahit sinong babae ay mababasa ang diary ko.”

                 “Ha?” sabi ni Jayson.

                 “I mean, gusto kong may makabasa sa mga nangyari sa akin.”

                  “Bakit ate?” Jayson uttered. A diary is the most private book a human can have, he thought. “Diary ninyo iyon.”

                  “It is a cautionary tale Jayson”

                  “Po? Bakit po?”

                 “Kasi” she started. Her eyes went watery. “Binigay ko ang lahat sa kanya.”

                 Jayson did not answer. He just let Abby to share her story.

                 “Nabasa mo naman kung gaano ako sumaya noong kami pa in that short span of time” she was trying to control herself but only to become more sentimental.

                 “Eh opo ate kinilig nga po ako. Pero bakit ninyo po pinunit yung ibang pages ng diary?”

                 Pinunit ko yung ibang pages ng diary kasi, kahit anong ending noon at dapat mag ingat pagdating sa pag ibig wala pa rin kapag nabasa nila ang mga masasayang alaala namin ni William, susubukan pa rin nila. Napakasaya kasi.” She recalled, Jayson could sense resignation sa boses ng dalaga.

The Last NoteWhere stories live. Discover now