Blijf sterk...

Hoofdstuk 3

Rose

Ik haatte de bel echt nu. Samen met Tyler liep ik naar het lokaal. De teamleidster kwam binnen om te zeggen dat we weer naar huis mochten. De lerares was ziek en er was niemand die in wilde vallen. De rest van de dag mochten we dus thuis gaan zitten. "Zullen we naar het bos gaan?" stelde Tyler voor. "Ik heb een beter idee," zei ik, we pakten onze fietsen. Ik ging voorop naar de weide vol bloemen. "Wat vind je hier van?" Ik grijnsde naar Tyler. Hij glimlachte lief terug. Hij was de beste vriend die ik me maar kon wensen.

We gingen in het hoge gras liggen. De zee van bloemen om ons heen leek tot leven te komen als je er naar keek. Ik ging even met mijn hand door mijn haren. Tegelijkertijd keek ik naar Tyler, hij leek het niet door te hebben. Op dat moment stond hij op en kwam naast me liggen. We keken beiden naar de blauwe lucht. Wolken dreven voorbij en veranderden langzaam van vorm. Iedere keer als ik naar Tyler keek, laaiden de vlinders in mijn buik op. Mijn hart ging als een razende tekeer. Zijn hand raakte mijn arm even aan. Een warm gevoel verspreidde zich door mijn lichaam. Ik keek hem even aan, hij keek breed glimlachend terug. Ik schoof een stukje naar hem toe, en pakte voorzichtig zijn hand. Hij keek even verbaasd, maar glimlachte toen vrolijk. We gingen rechtop zitten, nog steeds hand in hand. Tyler boog zijn hoofd naar me toe, ik deed hetzelfde. Zijn lippen kwamen steeds dichterbij die van mij. Ze raakten elkaar. Tyler zoende me, ik zoende hem terug.

"Sorry," fluisterde Tyler, ik keek hem verbaasd aan. "Je hoeft geen sorry te zeggen," zei ik, en ik zoende hem nog een keer. Een warm gevoel verspreidde zich weer over mijn hele lichaam. Hier had ik over gedroomd. Het was alles wat ik wilde, en Tyler zegt sorry?! Ik glimlachte breed naar hem toen ik hem los liet. Tyler glimlachte ook, hij keek me lief aan. Hij sloeg zijn arm om me heen, ik nestelde me tegen hem aan.

Tegen de avond bracht Tyler me naar huis. Het was inmiddels een beetje afgekoeld, maar het was nog steeds warm buiten. We liepen hand in hand naar mijn huis. Voor mijn huis bleven we even staan, ik slikte moeizaam. "Ik durf niet naar binnen te gaan, pap zal woedend zijn," fluisterde ik, terwijl ik in de mooie ogen van Tyler keek. "Ik bel je dadelijk wel, oké?" Vragend keek Tyler me aan. "Ja, is goed." Ik ging naar binnen. Voordat ik de deur dicht deed, keek ik nog even om. Tyler glimlachte bemoedigend naar me. Ik haalde diep adem en deed de deur zacht en zo voorzichtig mogelijk dicht. Ik hoorde dat de TV aan stond en rook een sterke alcoholgeur. Op dat moment besefte ik me, dat ik moest maken dat ik wegkwam. Ik rende de trap op naar mijn kamer en gooide de deur hard dicht. Vlug deed ik de deur op slot zodat mijn vader niet binnen kon komen.