Blijf sterk...

Hoofdstuk 4

Tyler

Ik liep alleen naar huis. Eenmaal binnen pakte ik meteen mijn mobiel, en toetste het nummer van Rose in. De telefoon ging een paar keer over, toen nam ze op. "Hey, met Tyler," zei ik, mijn stem klonk vrolijker dan de bedoeling was. "Hey Tyler, ben je al thuis?" zei Rose aan de andere kant van de lijn. "Ja, gaat het een beetje bij jou?" vroeg ik, terwijl ik verder liep naar mijn kamer. "Ja, ik zit nu op mijn kamer. Mijn vader heeft me niet gezien, gelukkig," vertelde Rose, ik glimlachte even. "Mooi. Zie ik je morgen op school?" vroeg ik, ik hoopte dat ze 'ja' zou zeggen. "Ja, natuurlijk!" De stem van Rose klonk opgewekt. "Oké, tot morgen!" zei ik, en ik hing op. Ik kleedde me om en ging op mijn bed liggen. Na een paar minuten viel ik al in slaap.

"Rose!" riep ik, er kwam geen antwoord. Ik rende alsof de dood me achterna zat. Bang en niet te stoppen. Voordat ik Rose gevonden had, kon ik niet meer helder nadenken. Uiteindelijk zag ik haar, ze bloedde hevig. Alsof ze was aangevallen door een of ander eng beest. Toen ik haar hartslag voelde, voelde ik het leven langzaamaan uit haar wegglijden. Huilend liet ik mezelf naast haar op de grond vallen. Ik sloeg mijn armen om haar heen, ze stierf in mijn armen.

Rillend van angst werd ik wakker. Met geen mogelijkheid kon ik nog gaan slapen. Het was pas vijf uur, maar ik stond toch maar op. Nadat ik mezelf aangekleed had, ging ik naar beneden. Beelden van de nachtmerrie flitsten door mijn hoofd. Ik werd er helemaal gek van. Mijn gezicht was lijkwit en zweetdruppels parelden op mijn voorhoofd. Dit zag er alles behalve goed uit. Ik moest weten of er iets met Rose aan de hand was. Dus rende ik naar boven om mijn mobiel te pakken. Ik stuurde een sms naar Rose, zodat ze niet wakker zou worden als ze gewoon lag te slapen. Ik kreeg meteen een sms terug: Hey Tyler, het gaat goed hoor. Waarom stuurde je een sms'je? Ik moest het sms'je drie keer lezen voordat de inhoud tot me doordrong. Ik had een nachtmerrie en wilde weten of je oké was... Stuurde ik terug, gerustgesteld liet ik me op mijn bed vallen.

Rose zat al op 'ons' bankje toen ik het schoolplein op liep. "Hey," zei ik, terwijl ik naast haar ging zitten. Rose glimlachte, maar haar ogen lachten niet mee. "Oké, wat is er gebeurd?" Ik keek haar doordringend aan. Ze trok me mee naar het fietsenhok. "Pap heeft een nieuwe vriendin, maar ze is precies hetzelfde als hij. Ze is ook alcoholiste en ze mept er vrolijk op los," fluisterde Rose, er blonken tranen in haar ogen. Ik stapte naar voren en knuffelde haar. Ik hield haar stevig vast, totdat de bel ging. "We hebben het eerste vrij," riep Sander naar ons. We zagen hem vrolijk wegfietsen. "Wat ga je doen in de vakantie?" vroeg ik, breed glimlachend.