Blijf sterk...

Hoofdstuk 8

Tyler

"Willen jullie wat drinken?" stelde ik voor, terwijl ik uit het zwembad klom. "Doe maar Sprite!" riep iedereen tegelijk, ik glimlachte even. Dat de Cola hier niet zo lekker was had Matt al uitgeprobeerd. Hij en Amy waren hier tenslotte al vaker geweest. Ik bestelde vijf glazen Sprite en wachtte tot de barman alles ingeschonken had. Damon kwam me helpen met het dragen van de vijf plastic bekers. Ik gaf een beker aan Rose. Damon gaf een beker aan Amy en aan Matt. We dronken onze Sprite op en gingen daarna weer zwemmen. We deden een wedstrijdje wie het snelst was. Rose en ik gingen aan kop, ik zwom zo hard ik kon naar de rand van het zwembad. Al snel werd ik ingehaald door Rose, ze glimlachte breed toen ze bij de rand van het zwembad was.

Onze ouders, en die van Amy en Matt, kwamen ook naar het zwembad toegelopen. "Morgen gaan we met zijn allen duiken, maar als je niet wilt mag je ook hier blijven," zei mijn moeder. "Ik ga mee!" zei Rose vrolijk, ik glimlachte breed. "Ik ga ook mee!" zei ik, net zo vrolijk als Rose. "Wij gaan ook mee!" zeiden Amy, Matt en Damon.

De volgende dag waren we allemaal om zeven uur al wakker. We ontbeten gezamenlijk, de medewerkers van het hotel keken ons verbaasd aan. Ze waren het vast niet gewend dat mensen zo vroeg opstonden. Maar wij gingen duiken, dus we moesten wel vroeg opstaan en ontbijten. Rose had haar prachtige haren ingevlochten, net als Amy. Ze hadden beiden dezelfde vlecht. Eigenlijk leken ze best wel veel op elkaar nu. "Kom, we gaan!" zei mijn vader, toen we klaar waren met ontbijten. Met zijn allen liepen we naar de haven toe. De boot lag al op ons te wachten. We werden vrolijk begroet door de instructeurs. Zij zouden ons gaan leren duiken. We gingen aan boord, tijdens het varen moesten we onze duikpakken aandoen. Amy en Rose waren snel klaar. Ik kreeg het niet voor elkaar om dat pak aan te trekken en tegelijkertijd mijn evenwicht te houden. Rose schudde lachend haar hoofd en hielp me met het duikpak. De boot ging wat rustiger varen, toen iedereen zijn of haar duikpak aan had, kregen we de flessen en de buikbrillen. De duikinstructeurs hielpen ons met de flessen. Toen we eindelijk klaar waren met alles aantrekken en op zetten, deed een van de instructeurs voor hoe je in het water moest duiken. Je moest jezelf achterover laten vallen. Ook leerden ze ons de gebaren die we misschien wel konden gebruiken. Rose en Amy gingen als eersten het water in. Daarna gingen Matt en ik, Damon kwam achter ons aan. Met onze zuurstofflessen konden we ongeveer vijf à zes uur doen.

Rose en ik zwommen samen een stukje van de boot af. Onder ons zwommen vissen in allerlei kleuren. Groene, gele, rode, roze en zelfs paarse vissen kwamen voorbij gezwommen. Vol bewondering keken we naar de vissen. Ze zwommen in grote scholen. Ineens zag ik een grote, vage, grijze gedaante dichterbij komen. Ik tikte Rose aan en vroeg haar via gebarentaal of ze mee terug ging. Ze schudde haar hoofd en bleef rustig zwemmen. De grijze gedaante kwam steeds dichterbij, ik begon in paniek te raken. Blijkbaar zag Rose het, ze zei dat ik rustig moest blijven.