Heaven In Hiding :: Hood

8

Calum huzurlu hissediyordu. Düşündüğü onca umutsuz düşünce ve geçirdiği onca felaket günden sonra huzuru tanıyamaz hale gelmişti. O kadar soyutlanmıştı ki huzurla beraber huzursuz olmuştu. En azından Winter'ı görene kadar.

Onu gördüğünde ya da hissettiğinde milyonlarca kitap okumasına rağmen adlandıramadığı bir hisle baş başa kalıyordu. Bedeninin bir alev esir alıyor ve uzun bir süre yok olmuyordu. Dokunduğunda ise daha felaket oluyordu. Gece yarısı kalkıp sersem haliyle binlerce bira bitirmişçesine bilinçsizleşiyordu. Sesi, gittiği konserdeki her şarkıya eşlik etmiş gibi kayboluyordu. Ve Winter, tüm bunları göremeyecek kadar kör, hissedemeyecek kadar hissizdi. Calum ise kör birinin görmesinden, hissiz birinin hissetmesinden korktuğu için aptal ödleğin tekiydi.

Elini tutmaktan, saçlarını okşamaktan ya da ona bakmaktan o kadar korkuyordu ki, yanındayken tek yaptığı varlığını unutturmamak için oturmak oluyordu. Bundan ne o, ne de Winter mutluydu. Yine de Winter hissizdi ve Calum bir şeyler hissetmek için fazla korkaktı.

''Pekâlâ,'' Winter, o keskin sessizliği bozmak adına konuştu. ''Konuşacak bir konu kalmadıysa,'' muzip bir gülümsemeyle ona baktı, ''Film izlemeye ne dersin?'' Calum başını geriye atarak kahkaha attı ama ikisi de Winter'ın o kadar komik bir şey söylemediğini biliyordu. Buna rağmen Winter da onunla beraber güldü ve koltukta biraz yana kayarak ona yaklaştı. Calum'ın solarak kaybolan gülüşünün yerini ciddi sayılabilecek bir ifade aldı. Başı Winter'a dönüktü ve Winter ona o kadar yakındı ki dilini yutabilir, kalbi durabilir veya aklını kaybedebilirdi. Winter onun kalp atışlarının farkına vardığında yutkundu ve sakinleştirmek adına yapabileceği en kötü şeyi yaptı. Kollarını ona sararak başını göğsünün üstüne yerleştirdi, kucağına uzandı. Böylece Calum, çok rahat bir şekilde onun kokusunu duyabilir ve bedeninin sıcaklığını hissedebilirdi. ''Teşekkür ederim, Calum.'' Calum, titremek üzere olan elleriyle sırtını okşadı.

Ben de.

''Yani, nedenini bilmediğim bir şekilde seninleyken kötü hissedemiyorum. Söylesene uzaylı falan mısın?'' Söylediği şeye sadece kendisi güldüğünde bir terslik olduğunu düşündü ve geri çekilip ona baktı. ''Özür dilerim, kötü anlamda söylememiştim.'' Calum, kapıldığı düşünce selinden kurtularak güldü.

''Hayır, sorun değil.'' İkisi de birbirine gülümsedi, Winter tekrar ona sarıldı.

''Biliyor musun? Filmi boş verelim. Aptal bir ekrana bakmak yerine sana sarılmayı tercih ederim.''

●

merhaba???