A love so wild (Completed)

chapter two

She was dumbfounded! Hanggang sa nakarating na siya sa mall ay hindi na naging normal ang takbo ng sandali niya. She was out of herself kaya ang plano niyang pag-iikot sa buong mall ay hindi na niya nagawa. Instead, she stay at her father office feeling so exhausted, and mind drained.

Sandali nga niya lang ito nakasama sa loob ng sasakyan pero pakiramdam niya nawala ang lahat ng enerhiya niya sa katawan, o mas tamang sabihin na bigla nalang siyang nanghina.

She never thought or expect that they will meet each other again after that bittersweet moment they had four years ago, not in her lifetime and not like that.

"B...Bakit ikaw ang nandiyan?" she asked dumbfounded. "Anong ginagawa mo rito?" Sunod-sunod niyang tanong.

"Hindi pa ba obvious." Nagtaas ito ng kilay at nagkibit ng balikat. "Ako lang naman ang driver mo señorita."

"What?" halos panawan siya ng malay sa sinabi nito.

'Is he joking?' but he look so serious though.

"Don't be too shocked. Hindi ko rin gusto ito."

Bumangon ang galit sa kanyang dib-dib. "Kung ganoon naman pala, bakit ka nandito?" she hissed sarcastically.

Kung maka-akto ito ngayon parang ito pa ang galit, parang siya pa ang may kasalanan rito, and the nerve really have the guts to act that way after all he has done!

"Your father asked me of this. I don't have a heart to say 'no' to him."

"You can always find an alibi kung hindi mo talaga gustong gawin ang isang bagay!" Matigas niyang sabi.

Sanay ka naman doon di ba?' gusto sana niyang idugtong pero pinigilan niya ang sarili. There's no need to mention anything related about their past anymore. She moved on, and looking at him now she knew he did too, or maybe.. he doesn't need the moving on process dahil sa simula pa lang siya lang naman talaga ang nabaliw dito noon. Siya lang ang nasaktan kaya siya lang ang kinailangan mag move-on.

"Sinasabi mo bang kaya ko hindi tinanggihan ang Papa mo dahil gusto ko rin talaga ang maging driver mo?" sarkastiko itong lumingon. "Don't be too highly about yourself señorita. I'm doing this for your father and not for you!" He added coldly. Nasa parking lot na sila ng mall.

She gritted her teeth hardly but she tried to regain her composure. Hinding-hindi niya hahayaang makita nito na nasasaktan siya sa mga binibitawan nitong salita.

'I thought you've moved on? Kung ganoon bakit kailangan mong masaktan?'

"Really?" sarkastiko niyang sabi, pilit na itinatago ang pait sa boses. "But still, you're going to serve me, so whether you like it or not.. you must serve me well because I am still your employer, better not to forget that!"

Nakita niya ang pagtiim ng bagang nito. Maya-maya ay isang ngisi ang sumilay sa mga labi. He gave her a mocking look.

"Tsk..tsk.. tsk.. wala na nga talagang pag-asa na magbago pa ang isang tulad mo. Hanggang ngayon isa ka pa rin matapobre!"

Nagtagis ang mga bagang niya. Somehow she was affected by his words. Pero hindi niya iyon ipinahalata rito. Showing emotions aside from anger is the last thing she wished to do infront of him.

Sinalubong niya ang mga mata nito, at muli, isang sarkastikong ngiti ang ginawa niya.

At halos magdiwang siya ng makita niya ang irita na rumehistro sa mukha nito.