A love so wild (Completed)

chapter twelve

Nang magsara ang elevator na kinalululan nito ay laking panlulumo niya pero hindi siya pinanghinaan ng loob. Hindi niya iyon kailangan ngayon. Ang matinding kagustuhan na makita at makausap si Simon ang nagbigay sa kanya ng lakas para takbuhan ang hagdan pababa sa ikapitong palapag.

Hindi niya pwedeng hintayin ang muling pagbalik ng elevator sa itaas, hindi rin niya pwedeng gamitin ang kanilang private lift dahil nasa bandang likod iyon at malayo sa prente ng mall kung saan alam niyang dadaan palabas si Simon.

So she chose the stairway dahil kung hindi niya gagawin iyon ay tuluyan ng mawawala ang ga-hiblang pag-asa na mayroon siya para makausap ito.

The moment she saw him outside of his father's office naramdaman niya agad na maaring iyon na ang huling pagkakataon na makikita niya ito.

She run downward as fast as she could. She run as if she was in the verge of her life. Ni hindi na niya pinansin ang dalawang cleaning ade na bumati sa kanya sa may hagdan. Wala siyang pakialam kung ano man ang iisipin ng mga iyon. All was in her mind was how badly she wants to see Simon.

Nang makababa na sa ikapitong palapag ay sumakay na siya sa escalator. She didn't wait for it to come down naturally, nakipagsiksikan siya sa mga tao doon at nauna ng humakbang pababa habang iniikot ang mga mata sa paligid.

She didn't saw him. Dumating nalang siya sa groundfloor at nakalabas sa exit ay hindi niya nakita anino man nito. She was so frustrated that she almost want to cry. Humihingal pa rin siyang inililibot ang mga mata sa paligid.

'Was it just her imagination?'

Pero hinde, hindi siya maaaring magkamali. Si Simon yung nakita niya. At sigurado siya sa bagay na iyon, for she already memorized every angle of him noong mga panahong nagnanakaw siya ng sulyap rito sa mansion.

Pero nasaan na ito? The more she roam her eyes to search for him the more her heart sunk in frustration. Sa dami ng tao sa mall imposible na yatang makita niya pa ito.

She sigh heavily saka laglag ang mga balikat na naglakad pabalik sa entrance ng mall, and just when she convince herself to finally give up. Her phone ring. Ang kanyang Papa ang tumatawag.

"Where are you iha?" Bungad agad nito. "Mildred saw you at the hallway near my office, nagmamadali ka raw at tila may hinahabol. May nangyari ba?" May halo ng pag aalala ang boses nito.

"Wala 'pa.." With a heavy heart she said. "I just saw someone I knew kaya--" she paused. May biglang pumasok sa isip. 'Why didn't she think of it sooner?' "Galing po ba diyan sa office mo si Clark Papa?"

"Clark?"

Hindi niya man nakikita ang ama alam niyang nakakunot ang noo nito ng mga sandaling iyon. Natampal niya ang noo. Of course they don't know who Clark is.. They only knew Simon.

"I mean si Simon 'Pa. Diyan ba siya galing? Did you talked to him? Anong sabi niya? Babalik na ba siya?" Sunod-sunod niyang agad na tanong.

She don't want to waste any precious minute dahil maaaring sa isang minutong iyon ay ang inaasam niyang munting pag-asa na makita niya pa si Simon.

Sandaling natahimik ang ama sa kabilang linya.

"Answer me now 'Pa." She said almost panicking. Wala na siyang pakialam kung nagtataka na ito sa kanya ngayon o naghihinala.

She heard him sigh. "He bid his farewell a while ago iha. May sakit kasi ngayon ang kapatid niyang babae kaya kailangan siya sa kanila. Nag resign na siya. So that means magmula sa lunes hindi na siya ang driver mo."