20000 Milliseconds (BoyxBoy)

Chapter 3: Groupmates

Chapter 3: Groupmates

I don't know if I slept well or my body just loved the place where I did take rest. I woke up feeling great. The sun's ray from the windowpane was touching my skin lightly. Ginamit ko ang kamay ko upang harangan ang sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. I look at the wall clock above his door and it says 6:25 AM. Geez, I still have minutes to prepare for school. Sinipat ko ang kama niya at nakitang wala na siya roon. Oh, well, he woke up earlier than me.

Kinuha ko ang kung ano pang pwedeng makuha sa sulok ng mga mata ko bago humikab at lumabas sa kwarto. The smokey smell of the bacon greeted my nostrils. Agad akong napalingon kung saan ito nanggaling. I saw him in a pink apron, cooking for breakfast. I don't know why but I can help to check him out. The way his toned arms stirs the pot, the little gestures he's making whenever his long hair fell down on his face, and the way he sniffs the food he was cooking. Naramdaman ko ang malakas na pagtibok ng puso ko. Biglang uminit ang pisngi ko kaya agad akong tumalikod nang mapansin kong lilingon na siya sa akin.

Anong ginagawa mo Yuen? Kailan ka pa naging ganyan?!

I mentally slapped myself. I don't know what's happening. Bigla-bigla na lang 'yong nangyayari and it really feels weird. I mean, we just met, and I still don't know him. Maybe there's something wrong with me.

"Oh, you're up." Napaigtad ako nang marinig ang boses niya. Dahan-dahan akong lumingon at ngumiti ng peke. "Ah, hehe. G-good morning."

He smiled back at me. But not a fake one. "Good morning. You can go shower first. May toothbrush na rin doon na hindi pa nabubuksan. Your clothes from yesterday were dried already too. But I also prepared another one if you feel like not repeating what you wore yesterday," mahaba niyang sabi. Nakatingin lang ako sa kanya sa mga segundong 'yon.

He's organized and tidy. I'm a mess.

"S-salamat, E.. Eros," I answered. Yumuko ako sa kanya at nagmadaling pumasok sa banyo. 

--

Napatingin ako sa hinanda niyang agahan: sunny side up egg, bacon, and hotdogs. May hinanda rin siyang kape which is something I am not fond drinking of. Pero hindi ko na lang sinabi. Hindi ko na lang rin siguro iinumin. The chair made a screech sound as he pulled it towards to sit in front of me. Pagkatapos ay inabot niya pa sa akin ang niluto niyang mga ulam.

"A-ako na. Salamat." Ngumiti ako sa kanya bilang tugon at ngumiti rin siya pabalik sa akin. Does he feel awkward at all? Because he seems not.

Pagbigay niya sa plato ay bahagya ko pang naramdaman ang kamay niya na 'di sinasadyang madampi sa akin. Awtomatikong gumapang ang pamilyar na pakiramdam that I've once felt before when he hugged me. Para akong kinuryente. 'Di ko napigilan ang sarili na mapaigtad at mapausog ng konti palayo sa kanya. What the hell. Bakit bigla na lang ako nakakaramdam ng gano'n?!

Napatingin ako sa kanya at nakatingin rin siya sa akin. The awkwardness I'm feeling is now showing in his aura too. But did he feel it too? I felt my cheeks heating, again.

Nanginginig ang kamay ko habang kumukuha ng pagkain sa plato. Bahagya ko pang nasagi ang baso ng kape sa gilid ko. Buti na lang at hindi tuluyang nahulog. I saw that he's eyeing me while I did it. Pwede bang hindi niya muna gawin 'yon?! Baka mabasag ko lahat ng plato dito sa bahay niya!

I even heard him let out a small chuckle. Damn.

Agad kong nilantakan ang pagkain na inihanda niya. I need to finish eating faster. Maghahanap na talaga ako ng bagong matutuluyan.

We finished everything 10 minutes before 7:30. Inumpisahan ko nang maglakad papuntang campus pagkalabas ko pa lang ng bahay niya. I can't be with him for more minutes. Baka mabaliw lang ako. Sa susunod sa mental hospital na ako pupulutin. Just as I about to step on the pedestrian lane, may narinig akong malakas na busina ng motor. Agad akong tumabi sa daan sa takot na masagasaan at pumikit. Pero matapos ang ilang segundo ay tunog lang ng motor ang narinig ko.